Tag archieven: Nieuws

BLØF met ‘Eilanden’

BLØF

BLØF (spreek uit als Bluf) werd opgericht in 1992. Het eerste album, “Naakt onder de hemel”, werd in eigen beheer uitgebracht.

In 1998 werd BLØF bekend bij het grote publiek met de single Liefs uit Londen waarna de populariteit van de band sterk steeg. De single kwam van het tweede album “Helder”.

Na het succes van “Liefs uit Londen” werden live-versies van “Aan de Kust” en “Wat zou je doen” van het debuutalbum ook hits. Het derde album “Boven” bracht de hit “Harder dan ik hebben kan”. “Zaterdag” is wel elke zaterdagmorgen te horen als opener van het Radio 2-programma “Cappuccino”. Het vierde album Watermakers werd voorafgegaan door de hit Dansen aan zee. Ook Hier en Ze is er niet werden hits.

In 2001 overleed drummer Chris Götte na een verkeersongeluk. In Norman Bonink vond de band een nieuwe drummer. Bonink speelde eerder in de band van Frank Boeijen.
Na de dood van Götte bracht de band het album “Blauwe Ruis” uit; Dichterbij Dan Ooit was de eerste single die van het album werd getrokken. De single had veel succes, in tegenstelling tot het titelnummer Blauwe Ruis dat daarna werd uitgebracht. De derde single Mooie Dag bereikte ook het grote Nederlandse publiek.

Het volgende album was Omarm. Dit album was het eerste Nederlandse album dat als Super audio compact disc werd uitgebracht. De gelijknamige single Omarm en onder meer de singles Hart tegen Hart, Dat wij dat zijn en Barcelona werden hits.

In 2004 scoorde BLØF een grote hit met een Nederlands/Engelse bewerking van het nummer Holiday in Spain van de Counting Crows. Het nummer werd samen met de Counting Crows opgenomen en bereikte de nummer 1 positie in alle Nederlandse hitlijsten.

In 2006 bracht de groep het album Umoja uit, met daarop dertien nummers uit dertien verschillende landen die in samenwerking met lokale artiesten waren opgenomen. De singles Aanzoek zonder ringen (#1-hit), Hemingway, Mens, Een manier om thuis te komen en Donker hart kregen een hitnotering. Op 5 juni 2006 stond de band op Pinkpop.

Op 30 juni 2006 organiseerde de band het eerste Zeeuwse popfestival Concert at Sea. Dit festival werd herhaald, de band hield op 30 juni 2007 weer een eigen festival in Brouwersdam, Concert at Sea. Hier traden naast BLØF zelf ook Trijntje Oosterhuis, De Dijk en Van Velzen op. Ook in 2008 werd het festival gehouden.
Op 9 september 2006 gaf BLØF in Spaarnwoude zijn duizendste concert.

Eind 2006 gaven de leden van BLØF hun fans de mogelijkheid om gratis een extra album via internet te downloaden. Het album, met de titel BLØF XXS, was alleen te downloaden door diegenen die het laatste album, Umoja, legaal hadden gekocht.

In september 2007 kwam de documentaire van de band in de bioscoop, getiteld Umoja Live: Een Manier Om Thuis Te Komen, over de totstandkoming van het album en de concertenreeks in het Luxor. De film was de openingsfilm van het festival Film by the Sea in Vlissingen, waar het kwartet ook verscheidene malen optrad met artiesten uit het Umoja-project.

In oktober 2007 kwam de single Alles is Liefde uit, tevens de titelsong van de bijbehorende film. Het kwam op nummer 1 terecht in de Single Top 100. De film won op 3 oktober 2008 twee Gouden Kalveren.

BLØF bracht op 3 oktober 2008 een nieuw album uit, getiteld Oktober. De single “Oktober” kwam op 27 september dat jaar binnen op de eerste plaats van de Single Top 100. BLØF scoorde hiermee zijn vierde nummer 1-hit. Een halfjaar later kwam het tweede deel van de zogenaamde “Pickering Sessies” uit; het album April. Dit album haalde direct de eerste plaats in de Album Top 100. Beide albums zijn in de Ierse hoofdstad Dublin opgenomen in het zogenaamde “Pickering House”, een studio annex woonhuis. Alle nummers zijn live en zonder overdubs opgenomen.

Op 25 februari 2011 kwam het album Alles Blijft Anders uit, een rockalbum. De eerste single van het album, “Wijd Open”, kwam eind 2010 uit. Dit was tevens het themanummer van Serious Request 2010 .

Op 28 oktober 2012 ontvangt de band de Radio 2 Mijlpaalprijs. Deze oeuvreprijs wordt voor het eerst uitgereikt en gaat voortaan naar een band, zanger of zangeres die dat jaar een mijlpaal bereikt. Blof krijgt de prijs voor het 20-jarig bestaan.

Veel luisterplezier

Songtekst ‘Eilanden’

Kom bij me langs, laat me niet wachten tot morgen of ooit, een andere keer,
Klop op m’n deur, breng een fles wijn mee en drink, op ons grote geluk.
Dat steeds weer verdwijnt, achter zware gordijnen, van geld en succes,
En verdovend applaus, ik weet niet waarom, ik weet niet waarom het zo gaat.

Eilanden in oceanen, zijn lang niet zo eenzaam als wij.
Eilanden komen weer samen, als de zeebodem breekt en verschuift.

De stilte moet stuk, laat me niet morgen pas lachen, maar vandaag.
Tik op m’n raam, sla op me schouder, en zeg dat je mij hebt gemist.
We zijn ouder dan eerst, en wijzer dan gister.
Door geld en applaus, en verblindend succes,
Ik weet niet waarom het zo gaat.

Eilanden in oceanen, zijn lang niet zo eenzaam als wij.
Eilanden komen weer samen, als de zeebodem breekt en verschuift.

Eilanden in oceanen, zijn lang niet zo eenzaam als wij.
Eilanden komen weer samen, als de zeebodem breekt en verschuift.

Eilanden in oceanen, zijn lang niet zo eenzaam als wij.
Eilanden komen weer samen, als de zeebodem breekt en verschuift.

Kom bij me langs, laat me niet wachten

Proef smakelijkkk….
Chris

Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Tim Bos “Wijn en Chocolade”

Tim Bos

De al om gevestigde mening in de wijnwereld is dat wijn en chocolade niet goed samengaan, hooguit met Banyuls, Port en andere versterkte wijnen.

Nu kreeg ik de kans om de proef op de som te nemen op de afgelopen Wineprofessional in de Amsterdamse RAI. Hier werd een chocolade-wijnproeverij georganiseerd door Original Beans een zeer groen bio-merk in Grand Cru Chocolade. Welke volgens hun brochure veel gebruikt wordt in Michelinsterrenzaken, we waren dus benieuwd.

Wijn en chocoladeEerst een korte uitleg door de gastheer en gastvrouw over hoe we chocolade precies moeten proeven.
• Eerst ruiken aan de chocolade en daarna op de tong leggen en langzaam laten smelten op de tong, vervolgens nogmaals ruiken.
• Als je dit gedaan had en al of niet proefnotities gemaakt had, dezelfde procedure met de betreffende wijn, dus eerst chocolade en dan de wijn.

Nu dan de proeverij van 4 soorten chocolade uit diverse landen en terroirs, als je de beschrijvingen leest komen er al associaties met wijn in je op.

• De 1e Chocolade Beni Wild Harvest 66% cacao uit Bolivia, direct uit het regenwoud van wilde cacaoboom, dus niet van plantages. Een zachte chocolade, fruitig en boterig.

Deze proefde we met een witte Côtes du Rhône Village, Sablet, Domaine Grand Bourjassol 2008, een zeer traditioneel gemaakte witte wijn met een mooi gerijpt en oxidatief toontje, gedroogd fruit en noten en zeer droog maar wel met zachte zuren.

De combinatie chocolade met deze wijn is verre van ideaal de wijn wordt in de smaak zeer vlak en de chocolade wat ijzerig. Mijn oordeel een 5 voor de combi.

• De volgende chocolade is de Cru Virunga 70% cacao uit Congo. De plantages liggen in het Virunga National Park waar nog de laatste berggorilla’s voorkomen. Een wat stevige mooie chocolade met fijne bittertonen.

Samen met een Jurançon van Domaine Bordenave Coustarret uit 2010. Een zeer complexe zoete wijn die ook een zeer mooie zuurgraad heeft. Hier gaan chocolade en wijn veel beter samen, al vind ik dat de wijn in de combi de overhand heeft. De zuren in de wijn komen nog wat beter naar voren. Mijn oordeel een dikke 7.

• Hierna krijgen we de Piura Porcelana 75% cacao uit Peru gemaakt van een zeldzame witte (lichte) cacaosoort. Een zachte complexe boterige chocolade met een fijne zuurgraad.

De combinatie is nu samen met Chateau Pech Redon 2010 uit de Languedoc. Deze wat boerse droge nog jonge wijn (tannines) gaat niet perfect samen met de wat boterige chocolade. Mijn oordeel een 6-, met de Virunga is de combinatie zeker beter een 7.

• De laatste chocolade is de Esmeraldas Milk 42% “Arriba” cacao uit het regenwoud van Ecuador. Deze chocolade is bijzonder omdat aan de naar karamel smakende fijne chocolade wat zeezout is toegevoegd voor meer bite.

We proeven nu samen met bubbels uit Spanje Cava Brut Nature Castell d’Age, een prachtige gerijpte droge mousserende wijn met brioche en sherrytonen. Een verassende zeer fijne combi waarin chocolade en wijn het beste van zich zelf laten zien. Oordeel 8-

wijn en chocolade

De laatste wijn een Rasteau Vin doux Naturel 2009 van een zeer beperkte oplage van 24 flesjes is een zoete specialiteit uit de Rhône gemaakt door Domaine Coteaux des Travers. Deze kunnen we proeven met alle chocolades. Maar hij paste het beste bij de Cru Virunga het zoete en fijne bittere van de chocolade gaat perfect bij deze wijn met bijna hetzelfde karakter. Een dikke 9, genieten dus..

Conclusie: chocolade en wijn gaan zeker veel beter samen als vaak beweerd wordt, alleen is het belangrijk om de zuurgraad in de wijn in de gaten te houden. Wijnen met relatief wat hogere zuren gaan vaak beter samen, zeker in combinatie met wat natuurlijk zoet in de wijnen. Jonge rode wijnen met tannines geven problemen, dus wat rijping om deze te laten versmelten is zeker nodig. En dan is bij bittere chocolade natuurlijk zoet in de wijn niet eens echt nodig. En onderschat de invloed van de druivensoort niet. De Grenache van oude stokken in de laatste geproefde wijn de Rasteau geeft al wat cacao-achtige aroma’s aan de wijn.

Ik zeg altijd maar gewoon proberen en durven te combineren.

Tim Bos
(vinoloog en eigenaar van Vins Simple, Simply Wines)

Eigen eten en wijn meenemen in restaurants, een nieuwe trend?

Restauranthouders proberen op allerlei manier het hoofd boven water te houden. Door de crisis blijven veel potentiële klanten lekker thuis bij de kachel en laten de restaurants zijdelings liggen.

Restaurant-eigenaren hebben het niet makkelijk. Ze proberen allerlei manieren uit om de omzet op peil te houden. Zo zijn er restaurants waar gasten zelf hun wijn mee mogen nemen en er zijn zelfs restaurants waar klanten zelf hun eten mogen meenemen.
Volgens Koninklijke Horeca Nederland zullen restaurants dit jaar zeventien procent minder verkopen dan in het topjaar 2007. Chef-kok Oscar Nanninga van restaurant Van De Kaart vertelde in de Telegraaf toch iets te moeten in deze tijden van crisis. Restaurant Basis in Amsterdam kiest er zelfs voor dat klanten zelf hun eigen eten mee mogen brengen. Gasten nemen van alles mee, van een eigen gemaakte lasagne tot een bezorgde pizza.

Restaurant Basis in Amsterdam heeft zijn deuren afgelopen jaar geopend en het concept blijkt enorm populair. In de laatste twee jaar zijn ongeveer 10% van alle café’s in Amsterdam gesloten vanwege de crisis, maar restaurant Basis gebruikt deze situatie juist om hun onderneming winstgevend te maken. Dat doen ze door simpelweg je eigen eten mee te laten nemen. Niet alleen eten van thuis, maar ook voedsel van bijvoorbeeld de goedkope pizzeria op de hoek is toegestaan. Het restaurant zorgt voor het servies, bestek, servetjes en zelfs van de ovens kan je gebruik maken, zodat je zelf je eten klaar kan maken op gewoonweg opwarmen. Het enige waar je voor betaalt, zijn de drankjes!

Joris Prinssen van Koninklijke Horeca Nederland onderschrijft de trend waarbij restaurants testen waar klanten hun eigen eten en drinken mogen meenemen en dat zie je ook terug bij verschillende wegrestaurants.

Martin
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!
Of persoonlijk via mijn Linkedin

De etiketten van Chateau Mouton Rothschild, “1997”

Chateau Mouton Rothschild 1997

Chateau Mouton Rothschild zocht het wat dichter bij huis en vroeg de Franse kunstenares Niki de Saint Phalle om het 1997 te ontwerpen.

Niki de Saint PhalleNiki de Saint Phalle werd op 29 oktober 1930 in Neuilly-sur-Seine, Frankrijk geboren als Catherine Marie-Agnès Fal de Saint Phalle.

De Saint Phalle werd geboren in een uitgesproken katholiek bankiersgezin. Zij had een Franse vader en een Amerikaanse moeder. Toen ze drie jaar oud was, verhuisde het gezin naar het Amerikaanse New York. Daar bracht ze haar jeugd door en raakte ze op haar elfde jaar getraumatiseerd vanwege seksueel misbruik door haar vader. Later verwerkte ze deze ervaring in haar surrealistische film ‘Daddy’ en andere kunstwerken. Niki werd door haar ouders in een klooster ondergebracht.

Na de middelbare school gaat ze als model werken. Haar foto’s verschijnen in bekende modebladen als Vogue en zelfs op de cover van Life Magazine. Op 19 jarige leeftijd trouwt ze met de Amerikaans schrijver Harry Mathews en 2 jaar later wordt haar dochter geboren. Later verliet ze haar gezin.

Weer 2 jaar later wordt ze opgenomen als gevolg van een psychische inzinking. Ze was eerder al mondjesmaat begonnen met schilderen en nu helpt het schilderen haar over haar inzinking heen te komen. Daarom besluit ze om vanaf nu kunstenares te worden. In 1951 kwam ze terug naar Parijs en in 1952 begon ze te schilderen. Als kunstenaar was ze autodidact.

Niki de Saint PhalleIn 1955 begon haar samenwerking met de Zwitserse nieuw-realistische kunstenaar Jean Tinguely, met wie ze op 13 juni 1971 trouwde.

Na de periode waarin ze schilderijen maakt die haar helpen bij het herstel van haar psychische inzinking volgt een periode waarin ze op agressieve manier afrekent met haar jeugdtrauma’s. Ze is in haar jeugd misbruikt door haar vader en om dit te verwerken maakt ze objecten – die bestaan uit allerlei gevonden spullen met een gewelddadige boodschap als geweren, poppen zonder ledematen en doodskoppen – en natuurlijk de schiet-schilderijen.

De schiet-schilderijen maakt ze door zakjes met verf met gips op witte dragers te bevestigen en met een geweer kapot te schieten zodat er kleurige verf over de objecten druipt. Deze werken zijn het resultaat van een ultieme daad van afreageren van agressie: lek schieten. Ze zijn het overblijfsel van een performance waarbij ze zich graag laat fotograferen als een soort bond-girl met een groot geweer. De schilderijen bloeden verf.

Niki de Saint PhalleZe doen zijdelings denken aan de drip paintings die Jackson Pollock eerder maakte, maar de verf heeft hier een heel andere lading. Waar Pollock met de verfspatten een abstracte ruimte schept, maakt bij de Saint Phalle de druipende verf het onschuldige wit smerig. De werken zijn niet mooi, maar lelijk en pijnlijk. De geroofde onschuld druipt ervan af. De felle kleuren op het onregelmatige, met objecten beplakte, witgekwaste oppervlak hebben een intensiteit die ze later in haar nana’s zal gebruiken. De kleuren die ze gebruikt zijn in principe vrolijk, maar in deze werken huilen ze. In de latere Nana’s worden de kleuren weer vrolijk.

Haar Nana-figuren, expressieve in felle kleuren beschilderde manshoge vrouwenbeelden in polyester, zijn wereldberoemd en veroorzaakten ophef in de moderne kunstwereld. De Nana’s zijn een nieuw soort vruchtbaarheidsbeelden. Ze blazen de vruchtbaarheidsbeelden van oude beschavingen van duizenden jaren geleden nieuw leven in. Vrolijk dansend, of liggend met water dat uit de borsten spuit weerspiegelen ze de kunstenares als een blije bevrijde vrouw waarvan de kunst als therapie afgerond is. De patiënt is genezen. Het persoonlijke in het werk is positief, de kleuren zijn weer vrolijk en de agressie heeft plaats gemaakt voor liefde.

Niki de Saint PhalleIn 1960, werd ze lid van de groep nieuw-realisten. In 1966 maakt ze in Stockholm een 27 meter lange liggende Nana, te betreden via de vagina. Met Tinguely ontwierp ze ook fonteinen. Later maakte ze meerdere grote Nana’s als architecturale follies (follies zijn architectonische bouwwerken zonder functie). Ze voegt hiermee een idee over architectuur als lichaam dat je betreedt toe, waarmee het binnengaan van een gebouw wordt gekoppeld aan het binnengaan van een vrouw, waar we uiteindelijk ook allemaal uit zijn gekomen.

Vanaf 1979 woonde De Saint Phalle in Garavicchio, in het Italiaanse Toscane. Daar werkte ze onder meer vijftien jaar aan figuren uit het Tarotkaartspel, waarmee ze aan haar beeldenpark Giardino dei Tarocchi vorm gaf. Ook maakte ze dierenfiguren voor de Ark van Noach in Israël.

Na Tinguely’s dood (30 augustus 1991) verhuisde ze naar San Diego in Californië vanwege de schone lucht. Op 21 mei 2002 overleed zij daar op 71-jarige leeftijd als gevolg van het inademen van de schadelijke polyester-dampen die vrijkwamen bij het maken van de Nana’s waar ze wereldberoemd mee was geworden…..

Hier nog een video van het werk van Nikki de Saint Phalle….

http://www.youtube.com/watch?v=1q6hxqCK9OQ

De wijn

Een matig wijnjaar.

Niki de Saint Phalle

Chateau Mouton Rothschild 1997 (wat Chateau Mouton Rothschild er zelf van vindt….)

De wijn heeft een vrij volle kleur met een licht oranje tint en een verfijnde, aangename neus met facetten van rook, zwarte bessen, kersen, tabak, kruiden en iets van munt. Het ontwikkelt een aantrekkelijke aromatische complexiteit. Stevig op de tong, bereikt het een mooie balans tussen een matig krachtige body en een aangename structuur van soepele, hele zachte tannines. Smaken van rood fruit dat zich vermengt met een vleugje peper en elegante eikenhout. De goed afgeronde afdronk, die lang, fris en sappig overkomt.

Proef smakelijkkk….
Chris

Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Vrouwen zwaaien de scepter in een onderscheiden wijngaard

bolney wine estate

Een wijngaard in Sussex wordt volledig gerund door een vrouwelijk team, hier kan je dus spreken van een ‘echte vrouwenwijn’.

Het is ook niet zomaar een wijngaard die Bolney Wine Estate. De wijnen zijn, dat zal zeker komen door de vrouwelijke manier van werken, bekroond met de prestigieuze titel van ‘UK Wine Produer of the Year’ door het International Wine and Spirit Competition (IWSC). En was dat alles maar, de mousserende wijn Blanc de Blanc 2007 is ook nog eens onderscheiden met de ‘Gold Outstanding Award’, die ook door het IWSC wordt uitgegeven.

Wijnmaker Samantha Linter zei: “We zijn verheugd dat we zo een belangrijke onderscheiding hebben gewonnen. Dit is een enorme prestatie voor het team van onze kleine wijngaard. We zijn erg trots op onze wijnen en het en we zijn vereerd dat we in het Verenigd Koninkrijk zo een hoge onderscheiding konden halen.”

Allemaal vrouwen

Janet en Rodney Pratt begonnen met de wijngaard in 1972. Ze begonnen met drie hectare die is uitgegroeid tot 39 hectare heden ten dage. Samantha heeft inmiddels de wijngaard overgenomen van haar moeder en dit legde haar geen windeieren. Inmiddels heeft ze een geheel vrouwelijk team om haar heen van allemaal professionals. De keldermeester Liz Garrett en de wijngaard manager Sue Osgood beheren samen met Samantha’s dochter Charlotte het gedeelte van het wijnmaken terwijl Samantha zelf de leiding heeft en de buitenwijngaardse activiteiten doet.
De wijngaarden liggen allemaal op het zuiden in een goed drainerende zandsteen bodem. De grond houdt de warmte goed vast en maakt het ideaal voor druiventeelt.

Wijnproeverij

Bolney Wine Estate versloeg de een aantal van de grote Engelse wijngaarden als Nyetimber in West Sussex maar ook Chapel Down and Gusbourne Estate in Kent in de gehouden wijnproeverij met hun Blanc de Blanc 2007 met een Gouden Medaille.
Hun Cuvee Rose won dit jaar ook een derde prijs op de Prince Lev Golitsyn Specialised International Sparkling Competition in de Oekraïne.

Deze dames zijn goed bezig. De laatste paar jaar komen wijnen uit het Verenigd Koninkrijk meer als medaillewijnen in het nieuws. Zeker de mousserende wijnen zijn de moeite waard om eens te proberen.

Martin
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!
Of persoonlijk via mijn Linkedin

Invloedrijkste vrouwen in de wijnwereld. 7. DEBRA MEIBURG MW

Debra Meiburg

Nummer 7 in de top 10 van de invloedrijkste vrouwen in de wijnwereld is Debra Meiburg MW.

Deze in Californië geboren wijnjournaliste en wijndocent werd als eerste Master of Wine in Azië verkozen. Dit gebeurde in 2008. Met de hulp van de Hong Kong Trade Development Council, richtte zij in in hetzelfde jaar de ‘Cathay Pacific Hong Kong International Wine & Spirit Competition’, de grootste wijn wedstrijd in Azië.

Meiburg, die eigenlijk opgeleid is als accountant, was werkzaam bij PricewaterhouseCoopers in Hong Kong voordat zij de overstap maakte naar de wijnwereld. In 2007 werd zij uitgeroepen als de meest invloedrijke Wijn Journalist in Hong Kong. Zij is verbonden aan en schrijft een wekelijkse column in de South China Morning Post. Ook heeft zij aan aantal boeken geschreven over….wijn.

Meiburg is ook producent en gastvrouw van ‘Taste the Wine “een TV-show over wijnreizen. Ze is ook bedenkster en gastvrouw van een wekelijkse online video-interview-serie “Meet the Winemaker”, gelanceerd in december 2009. Meiburg interviewt wijnmakers, wijnboeren en andere belangrijke figuren in de wijnwereld. Deze leuke wijnvideo’s zijn ook te bekijken op Youtube.

In deze video stelt Debra Meiburg zich aan u voor….

http://www.youtube.com/watch?v=tkoSXqauxcI

Proef smakelijkkk….
Chris

Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Mooie Bourgondische avond in Wijk aan Zee

Het mooie voorjaar komt er weer aan. Mooi weer met heerlijke zomerwijnen staan weer op het programma. Voordat deze zalige momenten weer kunnen beginnen gaan we eerst nog een prachtige Bourgondische avond bijwonen in Wijk aan Zee.

Op vrijdag 8 maart a.s. zullen vanaf 19:00 uur de eigenaren Ed en Michiel van ‘de liefhebbers’, weer een heerlijke Bourgondische avond organiseren die gehuld is in een vijftal gangen met uitzonderlijk lekkere gerechten die perfect aansluiten bij een aantal van hun allerbeste wijnen. Ed en Michiel zorgen ervoor dat de wijnen en de gerechten aan de tafel worden toegelicht en vragen over de wijn en spijs combinatie mag je altijd doen.
Het wordt dus niet een geijkte wijnproeverij, maar een avond om in alle rust te genieten van de mooist mogelijke combinaties. De kosten bedragen € 54,50 all-in.

Deze unieke samenwerking zal leiden tot een onvergetelijke avond van culinair hoog niveau.
Meer info en/of aanmelden kan via info@wijn-aan-zee.nl of info@de-liefhebbers.nl.

Martin
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!
Of persoonlijk via mijn Linkedin

Getest: Ni Gota Anti druppelfolie van Pulltex

Getest: Ni Gota Anti druppelfolie van Pulltex

Onlangs kreeg ik de Ni Gota Anti druppelfolie van Pulltex opgestuurd door een fabrikant. Als wijnliefhebber en redacteur bij WijnGekken.nl kon ik het niet nalaten deze te testen voor onze lezers.


Een miskoop is zo gemaakt bij wijn en wijnaccessoires en wij bij de WijnGekken proberen jou te behoeden deze fout te maken. Wij testen en proeven erop los en delen deze informatie met onze lezers.

De Ni Gota is gepatenteerd door Pulltex door zijn uitzonderlijke, maar wel vreemde vormgeving voor een anti druppelfolie. De anti druppelfolie moet het nadruppelen bij wijn uitschenken tegengaan en ervoor zorgen dat er geen druppels ontstaan op je mooie tafelkleed of designtafel. Het staat ook zeer slordig dat je als gastheer of -vrouw de wijn uitschenkt bij vrienden of kennissen en dat je dan wijn morst. Hiervoor is de Pulltex Anti druppelfolie ontworpen. Op zich een mooi concept waar ik al verschillende van in huis heb, weliswaar in een andere vorm en niet met de exotische inkepingen, maar gewoon in een ronde vorm.

Getest: Ni Gota Anti druppelfolie van Pulltex De Ni Gota Anti druppelfolie van Pulltex is zeker vreemd vormgegeven. Je doet de brede kant in de hals van de fles en de twee bovenste inkepingen komen tegen elkaar aan en voorkomt dat de Ni Gota Anti druppelfolie geheel de fles inschuift. Dit kan wel gebeuren bij gewone anti druppelfolies en dat is met de Ni Gota dus uitgesloten, dat is in ieder geval wat ze bij Pulltex beweren.

De test van dee Ni Gota Anti druppelfolie van Pulltex
Ik heb de Ni Gota Anti druppelfolie van Pulltex bij meerdere halsvormen en wijnflessen getest en ik ben er niet enthousiast over. Op zich werkt de Ni Gota Anti druppelfolie wel goed. De druppels blijven binnen de folie hangen en glijden tijdens het terugzetten weer mooi terug in de fles. De problemen ontstaan pas bij het geheel uitschenken van een fles wijn. Hoe verticaler de Ni Gota Anti druppelfolie komt, des te meer wijn er gemorst wordt. Het probleem lijkt dat de folie niet geheel tegen de fles aangedrukt en toch een ruimte ontstaat tussen de anti druppelfolie en de hals. Hierdoor gaat de wijn dus lekken tussen de fles en de folie in. Het maakt niet uit of je de binnenkant van de fles (of de buitenkant van de Ni Gota Anti druppelfolie) nat maakt. Bij een natte folie creëer je een soort van vacuüm alleen helpt het niet.

Martin
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!
Of persoonlijk via mijn Linkedin

Column – Karen Haanstra – december (deel 2)

Karen Haanstra

Vandaag het tweede deel van de column van Karen Haanstra. Wat doen die wilde zwijnen in de wijngaard?

Verontrustend is de grote hoeveelheid omgewoelde aarde in en rond de velden, het werk van wilde zwijnen. Onze velden liggen in een uitgestrekt ongerept natuurgebied, omringt door garrigue. Het wild zwijn gedijt daar zo goed, dat het zichzelf tot schadelijk wild heeft veroordeeld.
Dat ze de grond omwoelen op zoek naar iets eetbaars, is niet erg.
Maar wel dat ze zich zomers in steeds grotere getale tegoed komen doen aan onze druiven.
Zes jaar geleden werd de spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen, bereikt.
In dit geval, omdat er geen druppel in de emmer kwam: een veld Cinsault (dat is een ras dat van die grote sappige druiven geeft, heel geschikt voor een rosé-wijn) was in de vier dagen dat we elders oogsten, zo volledig leeg gegeten dat er geen onbeschadigde tros te vinden was.
Een zwijn hapt in een tros, vult zijn bek met wat hij losrukt en laat de op de grond gevallen druiven onaangeroerd, om richting volgende tros te gaan. Een soort op hol geslagen oogstmachine.

wild zwijn
Sindsdien besteden we elk jaar een aantal weken aan het afrasteren van de velden. Aan materiaal en tijd een fikse investering. Het begint met het verwijderen van een baan garrigue rondom het veld.
Garrigue, dat is hardnekkig met veel stekels. Eerst met een soort machete (kapmes) die men ook gebruikt in de jungle (bijvoorbeeld mensen die de ongetemde wildernis ingaan, en dan op de knieën met een zaag en snoeimes de restanten met de grond gelijk maken).

Dan is het wachten op een regenperiode: de grond is bij droogte zo hard als beton en zit vol met keien en heeft geen menselijk ingrijpen gekend. Na voldoende voorgeweekt te zijn, is het de eer aan mijn partner om elke vijf meter een ijzeren piketpaal in de bodem te slaan. Daarna drie ijzeren spandraden rijgen door gaten in die palen: één raakt de grond, één in het midden en één op 1 meter hoogte (minder spandraden kan niet, er zijn zwijnen die er overheen of onderdoor weten te komen). Vervolgens wordt het gaas met een stukje ijzerdraad op de spandraden vastgezet, dat moet elke twintig centimeter, wil het een zwijn tegenhouden. Velden die nog niet afgerasterd zijn, worden vanaf de zomer omringd door schrikdraad.
Zwijnen eten alles, dus ook de nog onrijpe druiven.
Het afrasteren is lonend gebleken, we delen elk jaar minder van onze oogst met de zwijnen.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is zoekende naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact met ons op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Billy Joel met “I’ve Loved These Days”

Billy Joel

William Martin “Billy” Joel werd op 9 mei 1949 geboren in The (South) Bronx te New York.

Van jongs af aan had Joel sterke interesse in muziek, vooral klassieke muziek. Hij werd hierbij geïnspireerd door onder andere Ray Charles, Dave Brubeck, Sam Cooke, The Rolling Stones, The Beatles, Otis Redding en Ludwig van Beethoven.

Billy JoelJoel werd op zijn veertiende jaar voor het eerst lid van een band. Ver in de jaren zestig maakte hij deel uit van de band Attila en daarna The Hassles. Ook speelde hij in pianobars onder de naam “Bill Martin”. Zijn eerste soloalbum, “Cold Spring Harbor” (een referentie naar een klein dorpje aan de noordkust van Long Island (New York), kwam in 1971 uit.

Joel werd bij het schrijven van zijn teksten ook sterk geïnspireerd door eigen ervaringen; wellicht zijn de beste voorbeelden hiervan “Piano Man”, dat hij schreef naar aanleiding van zijn ervaringen als pianist in een pianobar in de jaren zeventig. Joels dochter Alexa is ook een bron van inspiratie geweest; hij schreef “Lullabye” voor haar.

Het nummer “We Didn’t Start the Fire” somt historische gebeurtenissen op van zijn geboorte in 1949 tot eind jaren tachtig, de eerste veertig jaren van Joels leven, die zijn fascinatie voor cultuur en geschiedenis weerspiegelen. Het lied “Leningrad” toont Joels waardering voor de geschiedenis van de Sovjet-Unie en zijn gevoelens over de Koude Oorlog, waarin hij opgroeide.

Voordat Joel de muziekindustrie betrad wilde hij geschiedenisleraar worden; later in zijn carrière kreeg hij de bevoegdheid om in de staat New York te onderwijzen.

Joel ging op tournee met Elton John; gedurende de tournees speelden ze elkaars liederen en voerden duetten op. Joel werd in 1999 opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.
In januari 2007 werd bekendgemaakt dat Joel bezig was aan een nieuwe popsingle (de eerste sinds River of Dreams uit 1997). In februari kwam die single daadwerkelijk uit, getiteld All my life.

Joel heeft recentelijk opnieuw vormgegeven aan zijn interesse voor klassieke muziek en is gaan experimenteren op dat gebied. “Fantasies and Delusions”, zijn eerste album met klassieke werken, kreeg een lauwe reactie van critici, maar kreeg een nummer 1-notering op klassieke hitlijsten.

Veel luisterplezier….

Songtekst ‘I’ve Loved These Days’

Now we take our time, so nonchalant,
And spend our nights so bon vivant.
We dress our days in silken robes,
The money comes, the money goes,
We know it’s all a passing phase.

We light our lamps for atmosphere,
And hang our hopes on chandeliers.
We’re going wrong, we’re gaining weight,
We’re sleeping long and far too late.
And so it’s time to change our ways…
But I’ve loved these days.

Now as we indulge in things refined,
We hide our hearts from harder times.
A string of pearls, a foreign car,
Oh, we can only go so far
On caviar and Cabernet.

We drown our doubts in dry champagne,
And soothe our souls with fine cocaine.
I don’t know why I even care,
We get so high and get nowhere.
We’ll have to change our jaded ways…
But I’ve loved these days.

So before we end, and then begin,
We’ll drink a toast to how it’s been-
A few more hours to be complete,
A few more nights on satin sheets,
A few more times that I can say…
I’ve loved these days.

Proef smakelijkkk….
Chris

Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!