Tag archieven: Column

Column – Ivo Dijkema – Goede wijn is net als bier!

Ivo Dijkema

Vloeken in de kerk? Ivo heeft heel wat uit te leggen in zijn column…

Op de gemiddelde wijnproeverij komen toch voornamelijk liefhebbers af, mannen en vrouwen die een goed glas wijn weten te waarderen. Het moet dan ook niet al te lastig zijn om met een breed assortiment aan goede wijnen, deze liefhebbers tijdens de proeverij te verwennen.
Hoe anders is het wanneer je de proefflessen uitstalt en je ineens opmerkt, dat jij je tussen bierdrinkers bevindt. Nog voordat je het eerste glas hebt ingeschonken staan de meeste mannen al met een pilsje in hun hand. Hoe ga je nu je Chianti’s en Rioja’s aanprijzen? Zij zullen zichzelf in ieder geval niet verkopen. En natuurlijk is het eerste wat je te horen krijgt, wanneer de toch wat nieuwsgierig geworden gasten richting jouw kraam schuifelen…. “goede wijn is nog geen bier!”

bier
Wijn is inderdaad geen bier, daar is geen spelt tussen te krijgen. En of goede wijn gelijk staat aan bier (of andersom), is een kwestie van smaak. Voor sommige mensen – of het nu bierdrinkers of wijnliefhebbers zijn – is een dergelijke uitspraak hetzelfde als ‘vloeken in de kerk’. Maar wanneer je het letterlijk bekijkt, kan het je in een situatie als deze wel degelijk helpen om je wijn toch aan de man te krijgen.

Een bierdrinker (of eigenlijk pils) houdt van een frisse aanhef, een sprankeling en vol van smaak. En natuurlijk een ‘aahhh’ moment aan het eind van iedere slok. Dit gevoel is ook met wijn te beleven. Al zouden we de finale toch wat anders omschrijven. Dus op deze proeverij geen wijnen met uitgesproken hout of tropisch fruit en geen geuren van natte bladeren of bloemenvelden in de lente maar frisse wijnen, een beetje mineralen en ook een licht bittertje kan geen kwaad.

En zo gingen ook de bierdrinkers aan de wijn. Natuurlijk stonden er te weinig spuugbakken en werd er niet gespoeld met water maar werd het pilsje weer ter hand genomen. Er werden kreten in de lucht gegooid die je op geen andere wijnproeverij hoort. En het luchtwalsen werd al snel verboden. Toch vonden de meesten een wijn die hen aansprak en daar is het uiteindelijk om te doen. Een Sauvignon Blanc uit de Loire kwam het beste uit de bus maar de smaakbeleving liep redelijk uiteen. De simpele doch volmondige Chileense Merlot bijvoorbeeld, kon de bierdrinkers veel minder bekoren dan de uitgebalanceerde Barbera. Opvallend? Ja en toch weer logisch. Want zoeken we niet altijd naar balans in onze wijn?

Zo veranderde het credo van de avond ineens naar: “Goede wijn, is net als bier!”

Met wijngroet,

Ivo Dijkema
“Wijnliefhebber en startend ondernemer”

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Hoe smaakt een wijn van 168.000 dollar

Die vraag kwam het eerste in mijn hoofd op, hoe smaakt een wijn van 168.000 dollar. Wie heeft er zo een bedrag voor een wijn over.

Een juweel is het, de nieuwe telg van de fameuze Penfoldsfamilie in Australië. ’s Werelds duurste wijn die je op dit ogenblik kan kopen. Deze wijn koop je ook niet zo maar in de winkel of bij de lokale supermarkt. Deze wijn komt regelrecht van het domein van Penfolds in Australië en wordt naar je toegestuurd voor het bedrag van 168.000 Australische Dollars, maar dit is wel inclusief verzendkosten. De 2004 Block 42 is een wijn die geheel gemaakt is van druiven van de Cabernet Sauvignon. Geen gewone wijn die je thuis geleverd krijgt in een houten kistje. De Penfolds Block 42 Kalimna Cabernet Sauvignon 2004, zoals deze wijn officieel heet, wordt geleverd in een 0,75 cl grote ampul. Een handgeblazen ampul in een fantastisch mooi vormgegeven houten kistje, of kan ik beter zeggen ‘kastje’ of ‘kabinet’. De wijn wordt gemaakt van de druiven van een single vineyard van Penfolds. Alles is handgemaakt, van de wijn tot de ampul en tot het uitzonderlijk mooie kabinet. Zeer oude Cabernet Sauvignon stokken van een wijngaard waar de druivenranken geplant zijn in 1880, produceren deze druiven die handmatig worden geoogst en met de grootste toewijding worden opgevoed en gebotteld.

Maar hoe zal deze wijn smaken. Last van ‘kurk’ heb je bij deze wijn niet. Afgesloten met een glazen stolp zal dit probleem voor jou oplossen. Een kurkentrekker heb je dus ook niet nodig. Alleen de sleutel van het kabinet moet je niet kwijtraken. Het wordt al een formidabel en uitbundig feest om deze wijn te mogen openen. Een wijn openen waar er maar twaalf van bestaan op de hele wereld, dan moet er toch iets in je rechter hersenhelft gebeuren. Een gevoel van dictatorschap moet de macht over je krijgen. Het gevoel dat je alleen op de wereld bent, een eenling in de wondere wereld van uitmuntende wijnen.

Martin
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!
Of persoonlijk via mijn Linkedin

Column – Patricia de Keijzer “Liefde voor wijn”

Patricia de Keijzer

Verliefd werd ik op wijn toen ik woonde op Curaçao. Daarvoor had ik wel eens geflirt met wijn, maar het was wisselvallig. In een restaurant kon ik echt genieten van wijn en als ik dan in de kroeg kwam werd dat meteen weer teniet gedaan.

Maar op Curaçao schonken ze over het algemeen betere wijnen. En toen er een winkel werd geopend waarbij je eerst de wijn mocht proeven, voordat je wijn kocht en zo ook de diversiteit van de verschillende wijnen kon proeven, was ik verkocht.

Terug in Nederland ben ik begonnen met een wijncursus (WSET2). Eigenlijk toevallig omdat de slijterij waar ik wijn kocht de cursus hield. En het leek mij wel een goed idee om mijn gevonden liefde voor wijn te vervolgen. Er ging een wereld voor me open. Het beste aan de cursus vond ik dat ik voor het eerst verschillende wijnen naast elkaar kreeg te proeven, waardoor je ook echt het verschil van de wijnen kon proeven.

Na deze cursus was ik zo enthousiast dat ik verder wou gaan. Maar het vervolg van deze cursus liet helaas op zich wachten.

Een wijnreis naar de Champagnestreek, Elzas en de Moezel had mijn liefde voor wijn vergroot. Dus ben ik verder gaan zoeken en kwam ik uit bij SWEN2.

Toch weer een andere cursus, veel geleerd maar er werd me ook duidelijk gemaakt dat er nog veel te leren valt. En na een serieus examen met het proeven van wijnen wist ik het zeker, ik wil verder in wijn. Hoe en wat wist ik nog niet maar daar zou ik zeker achter gaan komen. Mijn verliefdheid in wijn was namelijk omgeslagen naar een houden van.

Terwijl ik aan het nadenken was over mijn toekomst in de wijn kwam plotseling het bericht dat we de mogelijkheid hadden om in Brazilië te gaan wonen.

Een kans die we niet voorbij konden laten gaan. Maar Brazilië en wijn? Zuid-Amerika staat bekend om zijn wijnen, maar Brazilië komt daar niet in voor. Er was mij niet veel bekend over Braziliaanse wijnen.

Ondertussen schrijf ik dit op Braziliaanse bodem en ben me aan het verdiepen in Brazilië, haar wijnen en de cultuur daar omheen……

Patricia de Keijzer

Column – Karen Haanstra – kraters, geulen en draden (2)

Karen Haanstra

Vandaag deel 2 van de column van Karen. Een wijngaard is meer dan alleen maar een wijngaard….

“Bleef het maar beperkt tot geulen!”

Ik kocht jaren geleden een veld Syrah omdat het zo mooi in een vallei tegen een helling ligt.
Sindsdien begrijp ik, waarom er elk jaar geologie-studenten vertoeven voor een stage. Het veld ligt in een gebied waar de segmenten van de diverse periodes van miljoenen jaren omhoog gestuwd en zo prachtig te bestuderen zijn. Alleen kreeg ik van hen nog geen verklaring voor het verschijnsel dat er na hevige regenval twee grote kraters verschijnen in dat veld, met een doorsnee van zeker drie meter en een diepte van anderhalve meter!
Daar gaan heel wat karrevrachten keien in, die dus na twee jaar weer volledig opgeslokt zijn.
Ik vermoed dat er een soort onderaardse rivier moet zijn. Wie weet, krijg ik ooit grote koppen in de krant vanwege al het moois wat speleologen daar ontdekten. Voorlopig zit ik er maar mee: dagen werk om de boel weer dicht te krijgen.

Fontaine Des Joncs, krater, ontwortelde wijnstok
Hebben we de geulen en de kraters gehad, dan zijn er nog de draden, ook zo’n februari-klus.
De harde wind is een onoverkomelijk kwaad voor de Syrah met haar prachtige lichtgroene brosse twijgen, die tijdens de eerste de beste harde wind bij de aanzet afbreken.
Maar wanneer je de twijgen tussen strakgespannen draden laat groeien, dan kan de wind alleen het stukje afbreken wat boven de draad uitsteekt. En dus blijft het gedeelte van de twijg waar zich de druiventrosjes-in-spé bevinden, netjes vastzitten aan de wijnstok: oogst gered.

En die draden, simpel ijzerdraad, die lijken een eigen leven te leiden. Elk voorjaar hetzelfde ritueel: de draad losmaken, met een nijptang aanspannen, en weer vastwikkelen (vijf draden per rij, en honderden rijen te doen). En een jaar later hangen ze er weer slap bij en trek je ze weer een stukje langer vast. IJzerdraad groeit hier elk jaar wel een paar centimeter! De wetenschapper heeft uiteraard een verklaring voor dit verschijnsel, maar hij hoeft niet elk jaar honderden draden opnieuw aan te spannen….

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is zoekende naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Dirk van Mierlo – Wijnboer in dromenland

Dirk van Mierlo

In deze boeiende column bespreekt Dirk (als leunstoeltoerist) de literatuur van Nederlandse wijnboeren in den vreemde…

Als leunstoeltoerist lees ik met plezier avontuurlijke verhalen van landgenoten die Nederland achter zich hebben gelaten om het geluk en plezier te beproeven in het buitenland. Mijn boekenkast staat er vol mee. De een kiest er voor zich permanent te vestigen in het buitenland. Een ander gaat het een jaartje uitzingen tijdens een sabbatical. Een apart hoofdstuk in dit verhaal nemen de Nederlanders in die het hectische leven achter zich laten en zich storten op de wijnbouw. Geen Johanitter of Solaris in de polder, maar een zonnige wijngaard met ranken vol met Merlot, Syrah of Viognier. Met een beetje spaargeld een chateau kopen omringd door een verouderde wijngaard en het avontuur kan beginnen.

Ilja Gort heeft jaren geleden de reclamewereld achter zich gelaten om slurpend in de Bordeaux zijn druifjes te vertroetelen en ons met regelmaat te verblijden met zijn Slurp! boeken. Blijkbaar redden de druifjes zich prima zelf want wijnboer Gort heeft en passant ook nog tijd om een paar romannetjes uit te geven.

Remke de Lange
Remke de Lange heeft de gok gewaagd om samen met haar gezinnetje een jaartje down under wijnboer te spelen. In haar autobiografie deelt ze het wel en wee van de Aussies die druk doende zijn om de wijngaard van de ondergang te behoeden. Tijdens haar verblijf in de wijngaard heeft Remke de mogelijkheid om haar eigen wijn in de fles te krijgen. Als amateur wijnboerin waakt ze over haar eigen druiven. Na veel vallen en opstaan weet zij dan ook vol trots de druifjes onder de kurk te krijgen. De hele voorraad wordt naar Nederland verscheept alwaar haar vrienden en familie hun oren te luisteren leggen en het glas heffen op haar avonturenverhaal.

Nog zo’n avontuurlijke dame. Lidewij van Wilgen. Zij laat de sleur in Nederland achter zich en koopt zonder enige ervaring, als nieuwbakken wijnboer, een wijndomein. Et voilà. Daar sta je dan. Uit de polder tussen de wijnranken. Ga d’r maar aan beginnen. Dat een leven als wijnboer niet over rozen gaat, valt allemaal te lezen in haar boek ‘Het Domein’. Tegenslagen genoeg. Zoals menig Fransman die een beetje vreemd staat te kijken dat Lidewij op de biologische toer gaat. Zorgen genoeg over haar eigenzinnig Franse personeel, haar dochters en haar man. Die overigens het na een paar jaar voor gezien houdt en terugkeert naar Nederland. Plof, weg is de romantiek. Lidewij redt het en maakt vandaag de dag veel bejubelde wijnen op haar domein ‘Mas des Dames’

Huib Edixhoven
Huib Edixhoven heeft het anders aan gepakt. Geen chateau voor hem. Maar een sabbatical. Een ontdekkingsreis de wereld rond op zoek naar wijn en smaak. Zijn belevenissen en ontdekkingen zijn vandaag de dag niet alleen terug te vinden in zijn boek; Dom Pérignon in een rugzak maar ook in zijn wijnwebwinkel Vindict.

Welke Nederlander droomt er nu niet van om kasteelheer of –dame te zijn? En vanuit het torenraam te staren over zonnige wijngaarden, tsjilpende mussen en op tijd aanschuiven voor een weldadige lunch. Met in het glas, je eigen Chardonnay of Merlot? In ieder geval kunnen wij vandaag de dag wegdromen bij de avonturiers die hun belevenissen met ons delen. En dat kan gewoon, thuis op de bank. Met een goed glas wijn. Santé!

Over de auteur: Dirk van Mierlo is gastschrijver bij de 3 Wijngekken. In het dagelijks leven is hij marketeer bij een grote verzekeraar. Noemt zichzelf wijnambassadeur en vindt al die poeha rondom wijn maar overdreven gedoe. ‘Wijn moet je beleven en elk glas moet je meenemen op een avontuurlijke ontdekkingsreis.’

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Ivo Dijkema – Mijn wijnreizen

Column Ivo Dijkema

In deze column geeft wijnliefhebber en startend ondernemer Ivo Dijkema ons een kijkje in het plaatsje Sancerre.

Wijnreizen – Sancerre

Sancerre, een trekpleister voor wijnliefhebbers. Wanneer ik tijdens de middagrust het idyllische plaatsje binnen rijd, lijkt het er te zijn uitgestorven. Ik parkeer de auto aan de voet van het dorp en wandel door de lege straten richting het centrum. De luiken voor de ramen zijn gesloten en je treft op straat enkel een verdwaalde toerist aan. Ik kom langs een prachtig uitzichtpunt en overzie de uitgestrekte wijngaarden die op de hellingen rond het dorp liggen. Ook daar lijkt de wereld op dit moment stil te staan. Op het plein in het centrum kom ik weer enig teken van leven tegen. Een paar toeristen doen niet aan de middagrust en hebben plaatsgenomen op de terrasjes aan het plein. Ik besluit nog even terug te lopen naar het prachtige uitzicht en daarna verder te rijden om mijn hotel in het dorpje Azy op te zoeken. Na deze lokale siësta kom ik hier nog wel even terug.

Proeven, dat doen de honderden toeristen in de namiddag in Sancerre. Proeven, kijken en weer proeven. Zo af en toe wordt er een flesje gekocht, heel sporadisch een doosje. Nog geen drie uur geleden lag dit dorp in een serene rust. Nu lijkt het geëxplodeerd tot een pretpark, met rijen voor de talrijke winkeltjes alsof het ware attracties zijn. De toeristen komen uit alle landstreken van de wereld. Naast de continu fotograferende Aziaten, pik je ook de Amerikanen er met gemak uit. Ze dirigeren het proeven in de winkel en de meest brutale onder hen nemen zonder schroom zelf de kostbare flessen ter hand.

Sancerre
Dit kan ik niet langer aanzien, hiervoor ben ik niet aan deze wijnreis begonnen. Ik wil de wijn beleven en genieten van elk moment. Dus zoek ik naar de meest rustige winkel rond het plein, wurm me tussen een lallend gezelschap door en vraag om “un bottle Sancerre Frois, s’il vous plait.” De ietwat gezette Française kijkt me aan en met iets wat op een glimlach lijkt. Het zal voor het eerst zijn vandaag, dat er een uidrukking verschijnt op haar gelaat wat een beetje in de beurt komt van een lach. Zonder te proeven neem ik ietwat gretig de fles van haar aan en met een haastig “Au revoir” verlaat ik de winkel. Ik spoed mij naar de auto en als een Parijzenaar op de Champs-Elysées, cross ik naar mijn hotel.

Azy ligt nog geen twintig kilometer van Sancerre. Het landschap doet me denken aan een Paturain-reclame en het hotel is al zestig jaar in dezelfde staat. Het oogt authentiek en ademt een gemoedelijk sfeer uit. Achter in de tuin, tussen de fruitbomen installeer ik mij met een boek en de zojuist aangeschafte Sancerre. Al na de eerste slok word ik overvallen door rust. Dit is genieten op zijn best, pas nu beleef ik Sancerre!
Met wijngroet,

Ivo Dijkema
“Wijnliefhebber en startend ondernemer”

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Karen Haanstra – kraters, geulen en draden! (1)

Karen Haanstra column oogst

Vanuit de Corbiéres bericht Karen in haar maandelijkse column over de gebeurtenissen in en om de wijngaard.

Februari: Een maand van kraters, geulen en draden

Het voorsnoeien zit erop. De wijn komt bij van de assemblage; wat doet een wijnbouwer dan nog? We wachten met het snoeien van de Grenache, omdat moedertje natuur van slag is: dagen met twintig graden werden afgewisseld met vorst en zelfs wat sneeuw.
En daar raken wijnstokken van in de war. Ze sturen de sapstroom omhoog, om de knoppen te doen uitlopen. En dat is nog te vroeg, één kleine nachtvorst en weg is de oogst.
Want de bevroren uitlopers sterven af. En de wijnstok, hardnekkig als altijd, maakt wel weer nieuwe uitlopers. Alleen zal deze tweede generatie twijgen geen vrucht geven.

Het klimaat lijkt op haar inwoners: het uit zich in uitersten en kent zelden de gulden middenweg.
In het voor- en najaar steekt de noordenwind op, dagenlang, ontembaar, met 100 kilometer per uur. En als het droog is, kan het maanden duren voor je weer een regendruppel ziet.
Wanneer het dan regent, gebeurt dat uitbundig: in een paar dagen klettert een voorraad water voor een paar maanden uit de lucht.
En dat is nou de reden waarom wij, net als de Nederlandse boeren, sloten rondom de velden hebben.

Fontjoncouse kaart
Het regende dus uitbundig. Het water is ook al net zo eigenzinnig als de inwoners: het zoekt zijn eigen weg en gaat voorbij aan de begane paden (in ons geval de overstroomde sloten).
En dus hebben we nu geulen rondom èn in de velden. We verveelden ons niet: met de kar achter de tractor verplaatsen we keien en aarde, om een veld weer begaanbaar te maken.
Vergeet de bulldozer: de ruimte tussen de rijen is er te smal voor.
Dat heeft een technische reden: wil je voldoen aan kwaliteitsnormen, dan wordt de plantbreedte en ruimte tussen de stokken voorgeschreven.

Simpel gezegd: veel stokken per hectare krijgen weinig voeding per stok. Weinig voeding geeft een laag rendement en dat geeft een goede wijn!

Binnenkort het tweede deel over kraters(!) en draden in de wijngaard.
Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is zoekende naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact met ons op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Esther Meijer “Rode airén”

Esther MeijerCursisten stellen voor allemaal een fles wijn mee te nemen en tijdens de cursus blind te proeven.

Leuke actie! Welke wijn neem je als docent dan mee? Ik kies voor een airén. Het meest aangeplante druivenras ter wereld, waarvan de meeste mensen de wijn nog nooit geproefd hebben.

Sla je slag: twee euro nogwat bij Lidl! Gelukkig heb je dan ook een liter.
Er blijft genoeg wijn over om iets anders leuks mee te doen.

Neem een lege Bordeauxfles en giet daar een halve liter airén in. Vervolgens voeg je een beetje rode kleurstof toe. “Cyclaam”, kan ik echt aanraden! Geeft een mooie bordeauxrode kleur. Nét echt en daar gaat het om. Wel even ervoor zorgen dat er 10 graden temperatuurverschil tussen beide flessen zit.

Na een test op een goede bekende, die mij langer kent dan vandaag en er toch met boter en suiker intuinde, vertrok ik met gerust hart naar de cursuslocatie.

Daar beoordeelde men de witte airén als een banaan-achtige, vlakke wijn. Vervolgens schonk ik mijn rode airén op kamertemperatuur in de glazen. Gelukkig rook meer dan drie kwart van de cursisten met zijn ogen! Dat zijn toch de leuke momenten voor een wijndocent.

Kleurstof heeft geen geur en geen smaak, al helemaal niet die van frambozen. Aíren trouwens ook niet…..

Nu is dit geen “trucje” dat ik zelf heb bedacht.

Het is al eerder gedaan door Denis Dubourdieu, hoogleraar Oenologie aan de Universiteit van Bordeaux. Met dit testje wilde hij het belang van de kleur van een wijn aantonen.

Zelfs een panel van wijnexperts herkende niet dat het twee keer om dezelfde wijn ging. Hun proefnotities waren volledig anders.

Wijn proeven doe je met al je zintuigen en kijken is daar één van. En soms overheerst het oog de andere zintuigen!

Esther Meijer
www.anywine.nl

Column – Margret Weijers “Wijn is emotie”

Margret Weijers
Wijn is emotie… Ik heb al vele woorden op de plaats van wijn gezien, maar ik weet in elk geval zeker, dat wanneer er ‘wijn’ staat geschreven, deze zin boordevol waarheid zit!

Wanneer ik vroeger (wat klinkt dit raar, maar het is toch echt zo, ook ik word ouder) gasten in het restaurant vertelde dat ik blij was dat ik hun bekende wijn niet in het assortiment had, keken ze me meestal vreemd aan en hoorde ik hen denken: ‘wat een bijdehante tante met haar luxe, witte handschoentjes aan…’ Maar als ik met mijn uitleg kwam, begrepen ze vaak wel wat ik bedoelde.
De conversatie verliep meestal ongeveer zo: ‘Heeft u misschien ook die en die wijn uit dat land?’ ‘Nee het spijt mij, die heb ik niet, maar mag ik u vragen waarom u deze wijn zo lekker vindt?’ Nou, die wijn hebben wij gedronken toen wij (streep door wat niet van toepassing is…) op vakantie of huwelijksreis waren / zoveel jaar getrouwd waren / onze (klein)dochter of zoon geboren werd, en nog tal van mogelijkheden. ‘Daar hebben wij hele goede herinneringen aan. Hij is ook écht heel erg lekker.’ ‘Dat geloof ik graag, maar als ik eerlijk ben, ben ik blij dat ik hem niet op de kaart heb staan’ (op dit punt kwamen de vreemde gezichten…) ‘Ik denk niet dat die wijn met zoveel emotionele waarde hier nog beter of zelfs net zo lekker kan smaken dan op dát moment. ‘Ook al lach ik nog zo vriendelijk naar u of wordt de wijn op perfecte temperatuur geschonken, u dronk de wijn ontspannen en tijdens een zeer heugelijke gebeurtenis, het lijkt dan aannemelijk dat de wijn hier tegen zal vallen…’

Emotie wek je ook op door de auto in te stappen en gewoon ernaartoe te gaan rijden. Tijdens mijn wijncursus Champagne in het desbetreffende gebied, geef ik altijd aan dat het zeer de moeite waard is om dit te doen. Zo ver rijden is het niet en wanneer je die prachtige wijnhuizen, hun wijnranken en de ondergrondse gangenstelsels met eigen ogen ziet, gaat het allemaal veel meer leven.

Ik was al geruime tijd bezig met wijn, maar ik had nog nooit van mijn leven een wijnrank gezien. Gek genoeg kon ik me er ook nauwelijks een voorstelling van maken. Gelukkig kon ik via via mee op wijnreis naar de Elzas, Champagne en de Bourgogne. Ik bleef maar foto’s maken en alle informatie slokte ik op als een spons. Zo leerde ik, dat wanneer de wijnrank oud was, je dat kan zien aan de dikte van de wijnrank. Ook zag ik tijdens deze reis het clipje om de vlinders en motten af te weren en te voorkomen dat de ranken/druiven aangetast zouden worden (in het Frans ‘Vers de la Grappe’ genoemd). Deze reis heeft ervoor gezorgd dat de basis werd gelegd van mijn wijnkennis en daar pluk ik nu nog de vruchten van 😉

Met hartelijke groet,

Margret Weijers
(Vinoloog; wijndocent; Smaakvermaak.nl)

Zin in een vakantie op Fontaine Des Joncs?

Fontaine Des Joncs

Heeft u interesse in een leuke vakantie op een wijndomein in de Corbiéres, Zuid-Frankrijk?

Karen Haanstra (u weet wel, van onze maandelijkse column) introduceert haar vakantieverblijven:

En waar blijven de Nederlanders?
Op mijn wijndomein Fontaine Des Joncs heb ik twee vakantiewoningen in de verhuur, ingericht voor twee personen, met de mogelijkheid extra slaapgelegenheid te creëren.
Het is een nevenactiviteit die vakantiegangers de gelegenheid biedt te genieten van de rust en schoonheid van de Corbières, en natuurlijk ook om kennis te maken met haar wijnen.
En met slechts een half uurtje rijden kunnen ze een duik maken in de Middellandse zee.
Ik krijg veel mensen uit (het koudere) Noord-Europa, maar ook andere werelddelen als Australië of Canada. Wat onder het genot van (mijn eigen) wijn tot heel boeiende uitwisselingen heeft geleid over ieders manier van leven.
En ik dacht: Nederlanders, dat zijn reizigers en ze houden van zon, zee en van mooie natuur, precies wat hen hier geboden wordt. En dat is nou zo vreemd, ze weten me niet te vinden.

Fontaine Des Joncs terras
Daarom heb ik een website gemaakt, fontainedesjoncs.com, waarop ze in het Nederlands informatie kunnen vinden over mijn vakantiehuisjes en met mij in contact kunnen komen.
In het voor- en naseizoen zijn nog weken beschikbaar, tegen aanzienlijk lagere prijzen dan het hoogseizoen.
Komt er dit jaar een Nederlands stel naar Fontjoncouse?

Wilt u meer informatie over de vakantiewoningen, de omgeving en foto’s bekijken, klikt u dan even HIER.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!