Een aristocratische wijn, in een proeverij met 2 andere opmerkelijke wijnen.
Ik heb al eerder over deze proeverij bericht, die enige tijd geleden heeft plaatsgevonden met het gehele wijngekken-team. Een proeverij met 3 wijnen, waarvan de proefnotities op de site terug te “klikken” zijn. Namelijk een Cuvée Barrique van de Nederlandse Wijngaard St. Martinus. Een prachtige Toscaan, te weten Serre Nuove Dell’Ornellaia en vandaag de proefnotitie van de laatste wijn, Chateau Talbot.
Chateau Talbot dus. Mooie naam eigenlijk, het straalt wat uit. Ik kan niet goed omschrijven wat, is het iets chique, iets glad, iets ongenaakbaar?
In ieder geval, deze wijn uit 1989 hebben we door de jaren heen enkele malen kunnen proeven en de ontwikkeling ervan gevolgd. Je kunt wel spreken van een constante kwaliteit, maar het is net geen top. Ook deze keer was dat het geval. De puntentotalen van ons alle drie lagen overigens redelijk dicht bij elkaar. Degustation!
Chateau Talbot 1989
Een diepe, donkerrode kleur, in de rand bruinrood ontwikkeld. Een fraaie viscositeit (2,7).
Een delicate neus, cederhout, wat munt, potloodslijpsel, iets sigaar en tabak. Wel wat terughoudend (3,8).
Op de tong mals, zacht en ijzerig. Iets vettig. Belegen, zwarte bessen, jodium, een bittertje en wat salmiak. Iets zoethout en frisse zuren. De afdronk is redelijk lang (7,2).
Een subtiele, kruidige body. Dit is een fijne, gerijpte wijn die in balans is. Heeft nog iets bewaartijd, maar niet al te veel meer…(2,6).
Totaal 16,3 punten. Nu drinken tot 2018.