De winter is bijna voorbij, maar voor de druivenstok is het nog winter. Tijd voor een update.

Het is intermezzo tijd. Het is geen winter en het is geen lente. Mooi voor de druivenstokken, want die houden zich nog koest met deze temperaturen.
Het was geen droom, maar een wens, dat de winter koud genoeg zou zijn om de groei te temperen. Het is gelukkig gelukt!

Sommige wijnboeren zijn net op de laatste dagen van februari begonnen met het maken van de guyot boogjes (het ombuigen van de twijgen waar nieuwe scheuten aan kunnen groeien), andere vonden dat het nog te vroeg was, de kans is groot dat de ranken gaan breken. Ik hou me aan mijn normale schema, voor een normaal jaar. Ik ga buigen vanaf midden maart, beginnend bij de meest buigzame.

Schapen horen in de wijngaard

Ondertussen zijn de schapen bezig met het grazen van alles dat groeit onder de druivenstokken.
Heerlijk diep grazen ze. Vooral ridderzuring vinden ze zó heerlijk dat ze tot in de grond de stoelen en stronken helemaal wegvreten. Zó diep dat je de tandensporen ziet zitten. En in dank voor al dat lekkers dat op de wijngaard geboden wordt laten de schapen hun prachtige mestkorrels vallen. Het zijn mestkorrels van de soort die langzaam verteren en dus het hele jaar lang iets los laten voor de druivenranken. Mensen denken dat schapen niet in een wijngaard thuis horen. Een beetje gelijk hebben ze, want schapen nemen het zo nauw niet met paaltjes en draden en ze rennen als een gek door alles heen als de ram eraan komt. Ze rennen zeker snel weg als ze er nog niet klaar voor zijn om de ram te ontvangen. Maar veel erger dan een groep bange reeën is het niet, ook die buigen paaltjes alsof het strootjes zijn. Je moet zoiets afwegen, het goede tegen het kwade en dan is de balans erg in het voordeel van een korte weidegang van de schapen. Het is ook leuk om foto’s te maken van die wollige bollen in de groene wijngaard. Als je zulke foto’s op Facebook plaatst dan zie je de aantallen likes binnenstromen. Je hoeft op Facebook, maar een foto van een hondje, konijn of een schaap te plaatsen en je pagina leeft helemaal op.

Het natuurlijke evenwicht in de wijngaard

Natuurlijk is er ook wel wat te doen in de wijngaard. Sinds die schapen aan het mesten zijn brengt het ook het andere mesten in beeld. Kalk en misschien Kieseriet toevoegen zijn bijna standaard in de periode van december tot februari. Ik doe dat dan ook direct nadat de schapen een stuk wijngaard verlaten hebben. Alles wel naar behoefte, zoals mijn grondmonsters en mijn analyse aantonen. Het is heel belangrijk om een nauwkeurig programma uit te voeren. Het mesten met synthetische middelen moet beperkt blijven tot het meest noodzakelijke en het moet écht volgens nodig zijn en wat de metingen aangeven. Een overmaat leidt misschien wel tot een meer uitbundigere groei, maar het gaat om de druif en het sap daarin. De druivenranken moeten de beste druiven voortbrengen en dat resulteert in een beste most voor wijn. Het is jammer dat daarvoor in Nederland zo weinig informatie is, maar gelukkig hebben we internet. Het is wel een voorwaarde dat je iets begrijpt van deze materie.

De Suzuki vlieg in Nederland

De Suzuki vlieg houdt je ook bezig (zie het artikel https://www.wijngekken.nl/2011/12/05/fruitvlieg-een-gevaar-voor-europese-wijngaarden/). In deze tijd moet de strijd beginnen. Waardplanten (een plant waarop een organisme of virus de bestanddelen vindt die voor zijn groei nodig zijn) uitschakelen. Dat moet nu gebeuren, andere maatregelen moeten later gebeuren. Ten strijde dus tegen bramen en vlier. Ja, jammer voor die planten en struiken en misschien voor de vogels. De vogels lusten die bramen en vlier wel, maar ook mijn kostbare druiventrosjes. Dus maaien en veel zagen. Dat brengt opeens wel veel werk met zich mee, maar wat wil je? Wijn krijg je nooit zonder veel inspanning te leveren.

Henk Marmelstein
Wijngaard De Reeborghesch
http://www.dereeborghesch.nl/
Je kan Henk zijn Facebookpagina ook bezoeken op https://www.facebook.com/DeReeborghesch?fref=ts