Ik heb er al eerder aandacht aan besteed op Facebook, maar nu hebben ook de journalisten Eelco van Wieringen en Twan Kroon van het Financieele Dagblad er een artikel aan gewijd. Hoeveel korting mag je eigenlijk geven?

Het gaat om de gerechtelijke procedure die door de Koninklijke Vereniging van Nederlands Wijnhandelaren (KVNW) aangespannen was tegen de internet wijnverkoper Wijnoutlet.nl.

Wat was er ook al weer aan de hand?

Wijnoutlet.nl verkoopt o.a. wijnen met hele grote kortingen (meer dan 50%!) en dat mag volgens de KVNW niet. Vandaar de stap naar de rechter….

Het Financieele Dagblad schrijft er dit over…

Reclamecode voor Alcoholhoudende Dranken loopt op laatste benen

Het had het moment moeten zijn waarop er een kurk werd gezet op al te losse verkoopmethoden van sommige internethandelaren in wijn. Maar het door de Koninklijke Vereniging van Nederlands Wijnhandelaren (KVNW) gedaagde Wijnoutlet, werd 29 sept j.l. op cruciale fronten in het gelijk gesteld door de kortgedingrechter.

De brancheafspraken over reclame-uitingen van alcoholverkoop lopen daarmee op haar laatste benen. Het wordt tijd dat in de plaats daarvan een afdwingbare en bovendien effectievere wettelijke regeling komt. Want laten we niet uit het oog verliezen wáárom die afspraken er eigenlijk zijn: om kwetsbare groepen tegen overmatig alcoholgebruik te beschermen. Op papier dan, want het heeft er alle schijn van dat de traditionele wijnhandel deze “code” slechts gebruikt om haar eigen financiële belangen te beschermen.

De voorzieningenrechter kreeg drie eisen voorgelegd. Bij de eerste verweet de KVNW – met vijf wijnimporteurs als mede-eisers – Wijnoutlet ervan er oneerlijke handelspraktijken op na te houden. Zo waren opgevoerde wijnoogstjaren onjuist en hadden prijsacties een langere looptijd dan aangegeven. Maar bij de zich in de eis voegende importeurs bleek het al niet beter te zijn. Met een uitruil van rectificaties klopte de rechter deze onbenullige kwestie af.

“Het heeft er alle schijn van dat de traditionele wijnhandel deze “code” slechts gebruikt om haar eigen financiële belangen te beschermen.”

Spannender werd het bij de tweede eis. De KNVW vroeg om een verbod op het vergelijken van prijzen met die van buitenlandse aanbieders. De rechter was duidelijk: ook hoge buitenlandse prijzen zijn reële marktprijzen en derhalve in een prijsvergelijk prima te gebruiken als promotiemiddel. Zeker gezien de globalisering een inkopper.

Het hoogtepunt was de derde eis: kan Wijnoutlet verboden worden met kortingen van meer dan 50% te stunten? De code verbiedt dat. De rechter wees de eis af, zonder tot een inhoudelijke beoordeling te komen. Want omdat Wijnoutlet geen lid is van de KVNW, zijn de binnen de branche afgesproken regels niet bindend voor deze prijsvechter. Conclusie: gratis weggeven, zelfs dat is – in extremo – toegestaan. Zolang je maar geen lid bent van de club.

Maar nu een stap verder. Stel, je bent wél lid van de club en je wilt desondanks de vrije hand hebben in het bepalen van je korting? Dan is het nuttig je niet blind te staren op de code, maar te kijken naar wat de hier bovengestelde Mededingingswet zegt. Artikel 6 is glashelder: een ondernemer moet de vrije hand hebben in het bepalen van zijn prijzen en mag niet beperkt worden door branche-afspraken. Dit geldt dus ook voor de KVNW-leden. Het wordt niet voor niets de anti-kartelwet genoemd.

Nu zou het voor finale duidelijkheid gunstig zijn wanneer een lid, wegens overschrijding van de 50%-regel, door de eigen branchevereniging voor de rechter wordt gedaagd. Maar dat gaat niet gebeuren. Het risico is immers groot dat de rechter ook voor clubleden elke belemmering op het geven van korting wegneemt. Dan gaat de concurrentie op prijs volledig los en trekken degenen die tegen de laagste prijzen kunnen leveren aan het langste eind. Dat gaan een heleboel traditionele handelaren niet overleven.

Het kan zoveel beter geregeld worden. De code is er, als gezegd, om kwetsbare groepen te beschermen. Gezien deze insteek mag je verwachten dat de KVNW een wettelijke regeling verwelkomt die deze doelstelling op een effectieve manier kracht bijzet. Uit onderzoek van onder meer het Nederlands Instituut voor Alcoholbeleid (STAP), blijkt dat het invoeren van een minimumprijs voor alcoholhoudende drank zo’n maatregel is. Spotgoedkope drank behoort daarmee tot het verleden.

Dus, laat het over aan de wetgever om te bepalen wat er moet gebeuren. Dit kan niets anders zijn dan het vaststellen van minimumprijzen en een verbod op reclame gericht op kwetsbare groepen. Hiermee komt een einde aan de onzin van de kortingsregel die uiteindelijk alleen de traditionele wijnhandel uitkomt. Zo ontstaat een level playing field voor álle deelnemers, inclusief de internethandel. Dit moet niet alleen gebeuren, het zál ook gebeuren. Zeker nu de rechter de code op de belangrijkste punten onderuithaalde.

Ik begrijp best dat de zwakkeren onder ons beschermd moeten worden tegen zichzelf, maar dan zou je niet de kortingen moeten maximaliseren, maar de prijs (eigenlijk minimaliseren)! Laatst zag ik wijnen aangeboden met een prijs van niet meer dan € 2,50 (50% korting) en als Wijnoutlet.nl een wijn met een ‘marktwaarde’ van € 15 aanbiedt voor € 6 (60% korting) dan zou dat niet mogen? Welke wijn zouden die zwakkeren onder ons gaan kopen denkt u…?!

I rest my case….

Benieuwd geworden naar de wijnen van Wijnoutlet? Klik dan op de bovenstaande banner. Je kan altijd even kijken of er iets leuks tussen staat voor u..