Ditmaal vuren wij onze vragen af op Karen Haanstra, eigenares van Fontaine des Joncs in de Corbiéres.

Wie bent u en welke wijngaard vertegenwoordigt u?
Karen Haanstra van Domaine des Joncs.

Waar is uw wijngaard gevestigd en sinds wanneer bent u al bezig?
In Fontjoncouse, een klein dorpje in het hart van de Corbières, Ik werk in de wijnbouw sinds 11 jaar, oprichting “Domaine des Joncs” in 2006. De percelen liggen merendeels in de vallei van de berg St.Victor.
Ligging van de velden op 250 meter boven zeeniveau, wat een microklimaat veroorzaakt: koelere nachten waardoor de bladeren zich, in de warme zomerperiode, wat tot rust kunnen komen. De rijping verloopt geleidelijker en de oogst vindt daardoor twee weken later plaats dan in de omliggende -lager gelegen- velden. Het effect is het meest gunstig op de Syrah, die volgens de unoloog een uniek karakter heeft, vergelijkbaar met de betere wijnen uit de Rhône streek.
De velden zijn tegen hellingen gelegen, omringd door de garrigue.

Hoe groot is uw wijngaard en hoeveel bezoekers ontvangt u (ongeveer) per jaar?
Mijn wijngaard is erg klein, totaal 3,5 hectare,
ik ontvang weinig bezoekers, hoofdzakelijk de gasten die mijn vakantiehuisjes huren.
Ik wil me met wijn richten op export naar de Nederlandse markt,

Met welke druivensoorten werkt u en wat voor soorten wijn maakt u?
De cepages zijn een veld Syrah en enkele velden oude Carignan (oudste ruim 110 jaar)
Ik maak hoofdzakelijk rode wijn (een rode wijn met de oudste Carignan als basis en een rode wijn met de Syrah als basis) en één pallet rosé. Een klein deel van de oogst rijpt zo’n 11 maanden op eikenhouten vaten, die al enkele passages hebben gehad: doel is de tannines soepeler te maken, zonder dat de smaak van de wijn overheerst wordt door een houtsmaak.

Kunt u iets specifieks vertellen over het vinificatieproces in uw wijnmakerij?
Ik denk dat het een beter beeld geeft, wanneer ik eerst summier vertel over hoe een blonde Friezin van 1,87 m het in haar hoofd krijgt om wijn te gaan maken in de Corbières. Het is een gebied waar de wijnstokken laag worden gesnoeid om hen te beschermen tegen de harde noordenwind en haar pogingen om de vruchtdragende twijgen bij de aanzet af te breken en de oogst ongedaan te maken. Laag werk dus, niet echt geschikt voor lange mensen (de Zuid-Fransen lijken wat dat betreft qua lengte beter afgestemd te zijn op hun werk).

Het begon er dus mee dat ik iets te lang in de blauwe ogen van een Zuid-Franse wijnbouwer keek.
De Fransman, een authentieke gedrongen zuiderling, komt uit een wijnbouwersgeslacht dat al generaties wijn maakt. En -koppig als hijzelf ook is- had hij er vertrouwen in, dat deze Friezin om te vormen was tot wijnmaakster.
De leerschool bestond uit het meewerken op het land en in de cave (wijnschuur), veel vragen stellen en vooral leren alles zelf te doen.
Ik ben nu tien jaar verder, naast alle ervaring inmiddels ook een zoon rijker, en richtte met de aankoop van mijn eerste veld, in 2006 mijn domein op,

Ik richt me op het maken van wijnen naar mijn eigen -dus Hollandse- smaak. Ik wil geen harde ruwe wijnen, die bijna niet zijn door te slikken. Wat ik vooral wel wil is dat de wijn “veel” heeft van alle aspekten:
veel kleur (het liefst zwart-rood), veel geur (en dan een geur die terug te vinden in de smaak), een volle smaak met het accent op rood fruit, en een mooie lange nasmaak. Geen magere wijnen dus, maar ook niet de zware, moeilijk toegankelijke wijn.
Door de hellingen en de snoei houden we de wijnstokken op een laag rendement: zo rond de 30 hectoliter per hectare (in plaats van de 50 tot 55 hectoliter die door de AOP wordt toegestaan),
Of je hebt veel druiven met weinig smaak en een potentie voor een matige wijn, of weinig druiven, maar met veel smaak en potenties voor een goede wijn.
Jean-Pierre heeft een traditioneel uitgangspunt: als het aan hem ligt gebeurd al het werk nog zoals het door zijn grootvaders werd verricht. Ik ben zo’n nieuwkomer, die in het begin dacht dat alles moest veranderen om de kwaliteit te krijgen die ik zoek. De samenwerking berust op een spanningsveld tussen oude en nieuwe uitgangspunten, met als overeenkomst de overtuiging dat er dankzij het microklimaat en de gunstig gelegen velden kwaliteitswijn gemaakt kan worden.

Het vinificatieproces: de meeste druiven passeren een “égrappoir” en komen in kleine vergistingsvaten, waarbij velden apart worden vergist, Gedurende de vergisting wordt dagelijks een “remontage” gedaan (de wijn van onder uit de tank pompen en daarmee de bovendrijvende massa van schillen vochtig houden met als doel een betere extractie van de elementen uit de schil: kleur, geur en smaak en het voorkomen van een nare bijsmaak). De persing vindt plaats in een kleine mechanische pers. De wijn wordt tijdens de vergisting elke drie dagen geanalyseerd door een laboratorium, daarna wekelijks en wanneer de malolactische vergisting plaats heeft gevonden, 4 tot 6-wekelijks. Rond januari maak ik samen met de unoloog de assemblages.

Wat is uw best verkochte wijn?
De Syrah, omdat hij vol en fruitig van smaak is en weinig tannines heeft.
Het is de wijn die “de Wijnplaats” deze week naar u toe zond.

Waar bent u in uw wijnbedrijf het meeste trots op?
Dat we niet meegaan in de trend van groter worden en meer willen verdienen.
Voor ons is wat we noemen “het genoeg” voldoende: we wonen in een prachtig ongerept gebied en wanneer de natuur ons genoeg wil leveren om van te kunnen bestaan, zijn wij daarmee tevreden.
We willen de velden niet opjagen met een te hoge produktie, waardoor ze oud kunnen worden. Dit in tegenstelling tot de op produktie gerichte wijngaarden, die meestal maar 25 jaar oud worden.
We willen het plezier behouden van het zelf handmatig werken in onze velden, en niet opgeslokt worden door een te groot bedrijf, waar zoveel mogelijk werk mechanisch moet gebeuren en het beroep van wijnmaker op dat van een industrieel gaat lijken.

Welke wijn- of wijngebied heeft uw eigen voorkeur en waarom?
Natuurlijk mijn eigen gebied, de Corbières, Een gebied met veel zon en warmte, dat terug te proeven is in de wijn, Het enige gebied waar de toevoeging van suiker (nodig om een minimum waarde aan alcohol te krijgen bij de vergisting) verboden is, omdat de natuur in staat is genoeg te leveren.
En ik vind dat van de traditionele rassen: Carignan (mits oud) en Grenache (op laag rendement) tezamen met de Syrah prachtige assemblages gemaakt kunnen worden.

Wat zou u in de toekomst willen veranderen binnen uw bedrijf?
Het vinden van een importeur in Nederland, die met kleine wijnmakerijen werkt, waardoor
mijn wens wijn te verkopen op de Nederlandse markt concreet wordt en ik de aanschaf van apparatuur kan financieren voor het verbeteren van het vinificatieproces (zoals een koelinstallatie).
Het creëren van een breder gamma wijnen, waaronder witte wijn, door de aanplant van kleine percelen met nieuwe rassen (dit jaar een Marselan aangepland).

Welke collega(’s) wijnmakerij(en) in Nederland/België) zou u terug willen zien in de 10 vragen van….?
Ik heb contact met één Friese wijnmaker, maar het is voor hem een nevenactiviteit met erg weinig produktie van een witte wijn, voor de locale markt, Hij is pas begonnen, de stokken zijn nog te jong om er een goede wijn van maken,
ik laat deze vraag daarom open en laat de invulling aan u over.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!