De winter was mild, maar koud genoeg om de druivenranken een beetje koest te houden. De eerste voorjaarszon is binnengetreden in Nederland en in de lente begint de wijngaard.

Uiteindelijk bleek de natuur een week of wat voor te liggen op een gemiddeld schema, zoals onze weerprofeten het voorschotelen. Wat mij betreft ligt het bij het breken van de knoppen ongeveer op het gemiddelde zelf, en dan neem ik als ijkpunt de terugkeer van de tjiftjaf, die op 5 april zich meldde en vorig jaar op 21 maart.

Het werk in de wijngaard

Het snoeien en guyot buigen was redelijk op tijd klaar en de knoppen hielden zich goed tot de laatste rank gelegd was. Voor het buigen begon waren de schapen voor een maand op bezoek geweest om het gras te maaien en wat langzaam verterende mest te deponeren. Prachtig zijn die schapen! Er werd zelfs een lam geboren, en het was een zwart lam uit een wit schaap. Past wel bij ons.

Natuurlijk worden schapen wel eens angstig of hitsig en dan buigen er wat paaltjes van de druivenranken. Als de huid kriebelt gaat het schaap schuren, maar niet zozeer tegen de stam, maar tegen de draden. Beetje herstelwerk, maar nauwelijks schade, als de schapen maar voor het dik worden van de knoppen vertrekken.

Eigenlijk is er heel veel gebeurd. Er zijn afgelopen herfst grondmonsters genomen en op die basis heb ik een bemestingsplan in elkaar gezet. Er is niet veel expertise bij de reguliere bemestingsadviseurs op het gebied van wijnbouw. Veel van die adviseurs adviseren op het gebied van kleinfruit, bijvoorbeeld voor appel- en perenbomen. In de reguliere wijnlanden is dat wel anders, daar zijn overal adviseurs voor, hier in Nederland moet de wijnboer het allemaal zelf doen. Veel informatie kan je zoeken op internet. Het is meer om een goede balans te krijgen of te houden. Balans is belangrijk voor de wijndruif, in dit geval moest de pH wat opgekrikt worden, een complex verhaal.

Het werk in de wijnkelder

Er is ook werk in de kelder te verrichten. Aan de wijnen wordt de laatste hand gelegd en daarna worden ze gebotteld. Op de Reeborghesch is het allemaal in een wat kleiner formaat want de grote hoeveelheden worden gemaakt in de kelder van de Coöperatie. Toch ben je er in je uppie toch aardig lang mee bezig. Het is dan ook nog eens leuk meegenomen als de wijnen bevallen bij bezoekers. Als ze dan ook nog eens ’n paar flesjes meenemen dan kan je de wijnen als geslaagd beschouwen.

Ik heb bijvoorbeeld een mooie Johanniter van botrytus druiven en een heerlijk frisse Solaris met een prachtig aroma van perzik, maar ook een Regent die uitzonderlijk fruitig is. Ook de Robien Fortwien is goed op weg om barriquewaardig te worden. Je kunt dus blij uit de kelder komen met een flesje om vóór te proeven bij een gerechtje dat je kookt op een zaterdag.

Dan die nachtvorst. Leuk bezoek gehad van knappe vertegenwoordigers die een revolutionaire ronddraaiende warmte fan willen aanbieden. Ik dacht dat we erg ver waren gekomen om een demonstratie eenheid geplaatst te krijgen op de hoge es. Dit om de effecten van de machine te vergelijken met een stuk land zonder bescherming. Het leek me heel overtuigend, maar er kwam uiteindelijk alleen een voorstel uit om dit onbewezen ding aan te schaffen en dat ligt niet zo goed bij een voorzichtige Nederlandse wijnboer. Verneveling van water uit de vijvers is dan een beter alternatief, het is al jarenlang goed gegaan met de beneveling. Goed, er is geen vorst bewapening dus, wel een verzekering, en dat is tenminste een geruststellend idee.

Je volgt de verwachtingen en je schouwt de planten. De knoppen breken bij de vroege soorten en dan denk je aan koele nachten om de uitloop te temperen. De korte vakantie kan je dan wel nemen, denk je.

Vakantie voor de wijnboer

Dus ben ik op de eerste vakantiedag lekker wezen golfen. ’s Avonds open je je Twitter timeline en dan lees je dat er in Twente nachtvorst wordt verwacht. Onrustig lig je te slapen en de volgende dag lees je dat het 9 graden gevroren heeft. Die dag sloeg ik bijna alle ballen mis op het golfveld omdat mijn hoofd bij de druivenranken was.

Toen ik eerder van vakantie terugkwam, dook ik gelijk de wijngaard in. Jammer genoeg was het al bijna middernacht dus ben ik die arme druivenknopjes wezen inspecteren met een zaklantaarn. Veel kon ik niet zien, dus de volgende ochtend bleek het er toch iets slechter te zijn dan wat ik verwacht had. Nu zijn we een paar weken verder zijn, blijkt het in zoverre mee te vallen, dat sommige soorten min of meer ontsnapt zijn en andere niet alles kwijt zijn.

Dus, op dit punt ziet alles er veel beter uit dan vorig jaar. Er is hoop op goede doorgroei, want de IJsheiligen stappen binnen een paar dagen op en dan gaan de zomerse heiligen regeren. Ik heb goede hoop op een mooi productieseizoen.

Henk Marmelstein
Wijngaard De Reeborghesch.