Over het wijnjaar van 2015 valt veel te zeggen. In veel gebieden is het een prachtig wijnjaar geworden, maar in andere gebieden is het bijna rampzalig.

Vol verwachting klopte ons hart, nog ver voordat de supermarkten en de kinderen het lieten kloppen voor Sinterklaas.
Het was een laat jaar, maar een laat begin van het ontluiken van de schone knoppen op de keurig gebogen ranken in de wijngaard kan vaak goed gemaakt worden door een laat zonnig en warm najaar. Dat heet dan een “oudewijvenzomer”.
Dit jaar hadden we inderdaad uiteindelijk een “oudewijvenzomer”, maar die kwam toch echt te laat om compenserend te werken.

De druiven in het voorjaar

Niet overal was er nachtvorstschade in het voorjaar, en dat is dan meteen het voordeel van een laat voorjaar. Het was ontsnappen van de periode dat nachtvorst de uitlopende knoppen kan beschadigen. Helaas was het bij ons, in het verre oosten van het land, nog net mis. Met wel 6 tot 9 graden vorst op Koningsnacht.
Zo begin je dan het wijnjaar met 4 weken achterstand. Gelukkig waren er heel hete dagen die zorgden voor een terugslag van de opkomende Suzuki vlieg. Later bleek ook, in combinatie met de langdurige droogte, dat de valse meeldauw ook op de hete dagen reageerde, dat was dus heel mooi.

De bloei van zowel de orchideeën in de wijngaard als de druiven was ruim 2 weken later dan normaal en de veraison (de tijd dat de druiven verkleuren van groen naar blauw), die zich normaal openbaart in midden augustus, verschoof naar eind augustus. Ik heb hier in mijn kleine wijngaard in de Achterhoek ook een klein beetje Merlot staan, die veraison begon pas eind september.

De metingen van de Suzuki vlieg toonden weinig toename, tot je de bramen kon plukken en de druiven tekenen van rijping vertoonden. We worden als wijngaardeniers prima op de hoogte gehouden door Simon Crone over alles wat die vlieg betreft en ook handelaars in mogelijke bestrijdingsmiddelen worden dan wakker. Jammer dat er niet veel mogelijk is om die vlieg écht goed te bestrijden. Er zijn heel wat halve mogelijkheden, van het hangen van vliesdoekzakjes om alle of geselecteerde trossen tot spuiten met Tracer, kalk en silicium en allerlei varianten ervan. Al die handelingen moet je wel op gezette tijden doen. Je bent afhankelijk van het weer en het is erg arbeidsintensief, dus moet ik mij wenden tot de vrijwilligers.

Jammer genoeg kwam er opeens een periode van enorm veel regen op de wijngaarden af, juist op het moment dat druiven zeer kwetsbaar waren en vooral wanneer de temperatuur op 6 graden in die nattigheid blijft steken en voor wel 3 dagen achterelkaar. De Suzuki vlieg wist vooral in die natte dagen het druivenras de Rondo te vinden.
De druiven reageerden allemaal verschillend op die merkwaardige toestanden. De Solaris en de Regent lieten hun zuurwaarden, bij Merzling en Johanniter juist weer niet. Suikerniveaus bleven veel lager dan anders. Dat kwam natuurlijk omdat de vroegrijpe rassen teveel aan water opzogen, al werden het nog geen waterballen. Er zal nog steeds goede wijn gemaakt worden van die druiven, maar het had zoveel mooier kunnen zijn. Van druiven met Suzuki is niet veel goeds te verwachten. Ik heb wat experimenten gedaan met wat er toch nog mee kan. Ik heb het dan over rosé maken voordat de druiven echt rijp zijn, maar over rijpe druiven met uitgepeuterde Suzuki slachtoffers. De eerste tekenen zijn gunstig en het resultaat zal duidelijk zijn over ongeveer 2 maanden.

Het samenwerken met wijngaardeniers in een gemeenschappelijke wijnkelder zonder personeel is wel extreem moeilijk onder de zeer gevarieerde omstandigheden per wijngaard en de reactie van verschillende rassen blauwe druiven per locatie. Hier is “groot de dood” en “klein is fijn”. De coöperatief verbonden wijngaarden moeten dan toch gedeeltelijk hun eigen plan trekken, voor zover zij dat kunnen. Zo moest ik toch zeker de productie van Robien Fortwien veilig stellen.

Nederlandse wijngaarden

Dan lees je in de krant hoe mooi dit wijnjaar is en wat een fantastische resultaten er zullen zijn bij anderen. Dit maakt je blij, vooral omdat je collega’s zoveel geluk hebben en de reputatie van Nederlandse wijn zoveel ondersteunend commentaar krijgt.
Ondertussen borrelt het in de tanks en bollen nog eventjes door en met een beetje geluk krijg ik nog een klein oogstje van Johanniter op het einde van november, wanneer ons vorst wordt voorgeschoteld door de weerprofeten.

Hoe dan ook, het is een interessant jaar, dat wel niet vaak herhaald zal worden.

Henk Marmelstein
Wijngaard De`Reeborghesch