Chateau Mouton Rothschild heeft voor het 2010 etiket alles uit de kast getrokken. Eén van de ‘duurste’ nog levende kunstenaars, Jeff Koons, was bereid om het 2010 etiket te ontwerpen.

Jeff Koons is geboren op 21 januari 19555 in York, Pennsylvania.

Koons debuteerde op achtjarige leeftijd met in kleurpotlood uitgevoerde reproducties van klassieke meesterwerken, die door zijn vader in diens winkel voor interieurbenodigdheden werden verkocht.

Na een opleiding aan het Maryland College of Art en het Art Institute of Chicago verhuisde Koons in 1976 naar New York, waar hij de aandacht trok met readymades die bestonden uit een combinatie van tl-buizen en huishoudelijke artikelen. Ook maakte hij Inflatables: opblaasbare bloemen en konijnen. Om zijn kunst te financieren heeft hij enige jaren op de New Yorkse beurs gewerkt.

Vanaf 1981 werkte Koons aan zijn Equilibrium Tanks: aquaria waarin zich roerloos zwevende basketballen bevinden. Om de techniek te ontwikkelen, die nodig is om dit effect te bereiken, correspondeerde hij jarenlang met een groot aantal wetenschappers.

Zijn eerste eigen tentoonstelling in New York in 1985, met de thema’s evenwicht en overleven, bestond naast de Equilibrium Tanks uit bronzen afgietsels van een reddingsvest en een rubberboot. Koons’ rechtlijnige interpretatie van zijn thema’s werd in de jaren daarna nog verder op de spits gedreven: in Luxury and Degradation kreeg het thema verleiding vorm door enorme reproducties van chique drankadvertenties, gecombineerd met in roestvrij staal uitgevoerde objecten die verband houden met het consumeren van dergelijke dranken. De serie Statuary (1986) bestond eveneens uit spiegelende roestvrijstalen objecten, waaronder een reproductie van een opblaasbaar konijn.

Voor de serie Banality uit 1988 maakte Koons gebruik van de techniek waarmee doorgaans porseleinen kitschbeeldjes worden geproduceerd. Een relletje rond de aankoop van zo’n beeld, Ushering in banality, door het Stedelijk Museum in Amsterdam zorgde voor grotere naamsbekendheid van Koons in Nederland.

Naast porselein gebruikte hij in deze tijd glas en fleurig beschilderd hout voor beelden van hondjes, bloemen, knuffeldieren en Amerikaanse pop-iconen als de Roze Panter, Michael Jackson, inclusief Bubbles, en Buster Keaton.

De volgende stap in Koons’ carrière was een kortstondig huwelijk met de Hongaars-Italiaanse porno-actrice Ilona Staller (‘Cicciolina’). De manier waarop hij in 1991 hun liefde vereeuwigde met de op eigentijdse pornografie geïnspireerde tentoonstelling Made in Heaven was volgens Koons ‘bevrijdend’. Koons’ media-optreden wordt vanaf deze tijd steeds meer als onderdeel van zijn kunst beschouwd.

In 1992 maakte Koons zijn eerste uit levende bloemen bestaande sculptuur, Puppy: een twaalf meter hoog schoothondje dat dat jaar als boegbeeld fungeerde voor de documenta in Kassel. Zes jaar later zou het beeld opnieuw worden geïnstalleerd bij het Guggenheim Museum in Bilbao. In het Amsterdamse Stedelijk Museum was in 1992 een retrospectief van Koons’ werk te zien.

In 1999 presenteerde Koons Easyfun: een serie collages van beelden die aan glossy tijdschriften en advertenties herinneren. Het werk werd vervaardigd met dezelfde techniek waarmee de metershoge olie-op-doekprints voor Made in Heaven waren gemaakt.

In 2000 maakte hij opnieuw een monumentale bloemensculptuur. Het werk Split-rocker, gespleten wipkip, werd neergezet op een binnenplaats van het Palais des Papes in Avignon.
Op 14 november 2007 werd bij veilinghuis Sotheby’s het werk Hanging Heart verkocht voor een bedrag van 23,6 miljoen dollar. Dit was op dat moment de hoogste prijs ooit betaald voor een werk van een levende kunstenaar.

In juli 2008 werd zijn Balloon Flower (Magenta) verkocht door veilinghuis Christie’s in London voor $25.7 miljoen.

Koons’ verdienste ligt in het algemeen in het verwerken van kitscherige elementen in ‘Kunst met de grote K’, waardoor zijn werk, in één adem met dat van Andy Warhol, postmodernisme wordt genoemd. Koons’ werk vertoont overeenkomsten met popart, in zoverre dat hij elementen uit lagere kunst haalt en deze verwerkt in hogere kunst. Men brengt zijn werk dan ook onder in de categorie Neo Popart. In het speciale geval van Koons spreekt men wel van überkitsch: Kitsch die zo sterk wordt aangezet, dat die niet meer te genieten is en juist daaraan zijn kunstzinnigheid ontleent.

Hier nog een video van het werk van Jeff Koons….

Etiket

Jeff Koons combineert de klassieke ‘Huis van de Venus Marina III’, een fresco uit het oude Romeinse Pompeii, met een zilveren lijntekening afbeelding van een zeilboot en een zon.

De wijn

Een fantastisch mooi wijnjaar.

Chateau Mouton Rothschild 2010 (Parker gaf de wijn 98+ punten)

94% Cabernet Sauvignon / 6% Merlot. Barrel monster. Een explosie van cassis opent de neus, gevolgd door rijke zwarte kersen, potloodkrullen, verkoolde eiken, gebrande koffiebonen, samen met enkel ceder en taart van rode bessen. Heel primair deze keer en niet zo open als vorig jaar toen ik deze wijn proefde op het Château. Veel meer cassis in de mond, gevolgd door vers gemalen koffiebonen, donkere pruimen, sigarenkistje, rijke taart van zwarte kersen, ceder en natuurlijk potloodkrullen. Een enorme hoeveelheid tannines rondt dit af, samen met een mooie zuurgraad. Lange afdronk eindigend in facetten van zwarte bessen en vers gemalen koffiebonen. Er is geen twijfel: dit is een wijn die een lange tijd nodig zal hebben om in perfecte balans te komen, maar die aanwijzingen zijn er wel degelijk. Fantastisch!
Proefnotitie is niet van Robert Parker!

Proef smakelijkkk….
Chris

Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!