Witte druiven in een veld met Syrah en wat komt er allemaal bij kijken voordat de wijn op transport gaat. Vandaag in de hilarische column van Karen.
In januari ging er wijn van Fontaine des Joncs naar Nederland.
Die eerst nog gebotteld moest worden. Ben je een middelgroot wijnbedrijf, dan laat je een vrachtauto komen. Daaruit wordt alle apparatuur in je schuur geïnstalleerd. Je trommelt een tiental mensen op en in één dag heb je tienduizend flessen wijn op pallets staan. Maar voor een partij van 1500 flessen overschrijden de kosten van de vrachtwagen de prijs van de inhoud. Ben je klein, dan huur je de -van een kleiner formaat zijnde- apparatuur.
Een partij Syrah van 2010, die op hout had gelegen, kon op fles. En de witte wijn van 2013.
Die eerst nog gebotteld moest worden. Ben je een middelgroot wijnbedrijf, dan laat je een vrachtauto komen. Daaruit wordt alle apparatuur in je schuur geïnstalleerd. Je trommelt een tiental mensen op en in één dag heb je tienduizend flessen wijn op pallets staan. Maar voor een partij van 1500 flessen overschrijden de kosten van de vrachtwagen de prijs van de inhoud. Ben je klein, dan huur je de -van een kleiner formaat zijnde- apparatuur.
Een partij Syrah van 2010, die op hout had gelegen, kon op fles. En de witte wijn van 2013.
Ik heb stokken Chardonnay, een ras dat witte druiven produceert, in mijn veld Syrah (rood) staan.
Aanplant van stokken is gereglementeerd, je ontvangt certificaten van echtheid bij de planten.
Dus op papier is het dik in orde, en kocht ik een 100 % Syrah-veld. Echter, een half jaar na de koop, toen de druiven begonnen te kleuren, werden blauwe trossen afgewisseld met witte.
Wanneer plantjes niet aanslaan bij de aanplant, vervang je ze het jaar daarop. Alleen is de vorige eigenaar daar wat vreemd mee omgesprongen. Ik vermoed dat hij van een andere aanplant Chardonnay-plantjes over had, en die heeft hij toen maar in het Syrah-veld gezet.
En zo heb ik 400 Chardonnay-stokken, die dus officieel niet bestaan, maar wel produceren, en nog van goede kwaliteit ook.
De druiven zijn twee weken eerder rijp dan de omringende Syrah. Het veroorzaakte folkloristische toestanden wanneer we een groepje druivenplukkers het veld in stuurden op zoek(!) naar de Chardonnay-stokken. Ze waren meer tijd kwijt met het zoeken naar witte druiven dan met het knippen van de trossen. Dat liep zo de spuigaten uit, dat ik twee jaar geleden met pen en papier door de rijen ging, om per rij te noteren hoeveel stokken erin stonden.
Het jaar 2013 was moeilijk wat betreft de rijping, behalve dan voor de Chardonnay, die met prachtige kleine trosjes stond te pronken.
Met een kleine ploeg gingen we het veld in. Ik met mijn schriftje en we oogsten genoeg druiven om 500 liter wijn van te maken. De vergisting verliep eveneens voorbeeldig.
Mijn partner, akelig lastig wat “lekkere witte wijn” betreft, glunderde dit jaar boven het glas…
De bottelapparatuur werd gehuurd. Kurken, capsules, flessen en kartons aangekocht, etiketten gedrukt en na een paar keer heen en weer rijden stond alles in de schuur en kon de “ellende” beginnen.
Afgezien van filters die lekten (gelukkig kon ik de panne ter plekke repareren) en de etiketteermachine die op hol sloeg, ging alles van een leien dakje.
Maar dus wel elke keer een fles vastpakken, bij de vulmachine, bij de kurkenschieter, de etiketteermachine, de capsuleermachine, en dan -uiteindelijk- in een karton.
Drie dagen lang stonden we met die flessen te jongleren, ik kon even geen fles meer zien…
Daarna de administratieve ellende om wijn op transport te zetten. Wijn bevat alcohol en dat doet de regelgeving op tilt slaan. Ik heb me door een flinke papierberg moeten worstelen.
En toen was er het lang verwachte moment: een joekel van een vrachtauto kwam het dorp in rijden. Het was centimeterwerk om door de bochten te komen zonder een stuk van een muur mee te nemen.
Op de voorruit was “klompenman” te lezen en een blonde Fries, op klompen, klom uit de cabine.
Totaal niet uit evenwicht gebracht door al het manoeuvreren werden de pallets in de laadbak geladen. Ze staken iel af tegen de enorme ruimte er om heen: ik was zijn eerste klant.
“Die begint de dag goed”, dacht ik, en verwachtte het nodige gesputter wat betreft de terugweg.
Hij bleek een echte -onverstoorbare- Fries. Met een opmerking over de fraaie omgeving zette hij koers richting Friesland, voor een tweede maal met grote handigheid muren en andere obstakels omzeilend.
Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland.