Een luchtige zomercolumn ditmaal van Karen Haanstra uit het warme zuiden van Frankrijk.
De berichten uit Nederland doen me rillen, veel te koud voor de tijd voor het jaar.
Mijn berichten wekken jaloezie op: al vanaf het vroege voorjaar is het veel warmer dan normaal.
Familie en vrienden krijgen zin deze kant uit te komen. Jammer, want mijn gîtes zitten vol.
Alleen in de maand september is er nog een week over midden in de oogsttijd.
Ideetje voor nog wat nazomeren tussen de rijpe druiven?
En de druiven; och wat genieten die van dit perfecte weer. Na een vruchtzetting die erg goed verliep, hangen er nu overal mooie volle trossen, al bijna helemaal blauw gekleurd zijn.
Zo vroeg hebben we dat nog nooit gezien. Komt van al dat mooie weer.
In de vlakte rondom ons hebben de druivenstokken het maar moeilijk met al die droogte. Bladeren schrompelen weg tot dor bruin papier. Te weinig blad betekent dat de stok de trossen niet volledig rijp gaat krijgen.
Onze oude stokken hebben de wortels diep genoeg zitten om de droogte goed te doorstaan.
En omdat het bij ons ’s nachts koeler is, komt de jonge aanplant ook goed door de droogte heen.
Het kan dus een fantastische oogst gaan worden, mocht het weer mee blijven zitten.
De laatste dag van juli laten de weergoden zien, hoe afhankelijk je daar van bent.
Enkele stevige onweersbuien: regen vergezeld van grote hagelstenen. In enkele nabije dorpen, op maar 10 kilometer afstand, levert dat grote schade op.
Kapot geslagen trossen en bladeren die er in flarden bij hangen. Dan sta je machteloos toe te kijken hoe in tien minuten een einde komt aan een jaar werken.
’t Is dus warm en droog, en tja, dan beginnen de wilde zwijnen zich ook weer te verplaatsen richting wijnvelden. Zo’n blauwe tros, dat is toch een heerlijk hap-sapje voor een droge keel?
Veel vroeger dan andere jaren, zijn we dus in juli al begonnen met het installeren van de elektrische afzetting.
Waarmee het dagelijkse ritueel van ‘s-ochtends de elektriciteit er af zetten, en die er ’s avonds weer op zetten, eveneens op gang is gekomen. Zo af en toe tref je ‘s-ochtends een wirwar van draden aan. Dat betekent dat er ergens een wild zwijn rondloopt, die niet gauw een tweede poging waagt dat veld in te gaan. De hele boel maar weer herstellen en de accu mee om overdag weer op te laden (natuurlijk maken die draden kortsluiting en loopt de accu daar ’s nachts op leeg). En ’s avonds de volle accu weer koppelen aan de omheining.
Mijn hoop nog een paar dagen op vakantie te gaan in augustus, is met deze dagelijkse rondes langs de velden, dus in rook op gegaan.
Maar met dit warme weer, begin je ‘s-ochtends wat vroeger, en houdt de werkdag om 11.00 uur al op. Een lichte maaltijd, en dan kieper je alle strandbenodigdheden in de auto en zoef je met de airco aan in een half uur naar het Middelandse-zee strand. Partner en zoon vissen en ik zoek wilde mosselen in een randmeer. ’s Avonds eten we dus een heerlijke koude mosselsalade, de volgende dag superverse vis, is dat geen geweldige part-time vakantie?
Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland.
Ed
Reageren? Mail naar me.