Een wijnboer die aan het multitasken is. Die combinatie leg je niet zo snel. En toch…
Een mail in mei begon als volgt: “alles goed, zit in de werkkleren achter de pc. Hele huis stinkt naar bloemkool die staat te koken (en die ik zo ga afgieten), de wasmachine draait de lakens schoon, het huis is aangeveegd, de mails de deur uit, dus ik kan zo een sprintje trekken naar de velden.”
En kreeg als reactie: Geweldig, ook op het franse platteland doen jullie aan multitasking!
Multi-tasking: een modern woord om te zeggen: van hot naar haar rennen en niks af krijgen.
Mei is dus een multi-tasking maand, er moet van alles tegelijk gebeuren.
De Syrah moet weer tussen de draden worden geleid, het uitdunnen van de Marselan en Cinsault, ploegen, onkruid verwijderen, preventieve besproeien tegen ziektes.
Mooi warm weer, de groei zit er goed in. Maar teveel wind, dan kun je niet bespuiten.
Preventief moet er twee-wekelijks bespoten worden. Vooral nu de bloesem op uitkomen staat.
Denk niet, dat de wijn tegen de oogsttijd voorzien is van een dikke laag gif.
We gebruiken dezelfde middelen als de biologische landbouwers, op basis van zwavel en koper, om de planten te beschermen tegen schimmel en andere ziekte-aanvallen. Zonder die middelen heb je tegen oogsttijd of verrotte, of hele kleine onrijpe druiven, waar geen wijn van te maken valt.
Ruim 6 weken voor de oogst stoppen we, om zo weinig mogelijk residu te hebben in de wijn.
Net als vorig jaar, gebeurt dat bestrijden de eerste twee keren handmatig met een lans, die een fijne waas over de bladeren legt. Zo gebruik je een minimum aan product.
De derde keer wordt met een groot apparaat gewerkt (een spuitinstallatie die aan de tractor wordt gekoppeld). De struiken zijn te groot voor handmatig werk.
Bij de eerste windstille dag vertrok mijn partner om vijf uur ’s ochtends -met een opgewekt humeur- richting velden. En kwam met een hoofd dat op onweer stond, weer thuis.
Panne aan het apparaat. Ik zag het onheil naderen: alsnog kilometers lopen met een lans.
Een oud apparaat bleek nog dienst te kunnen doen, en zo werd het werk voortgezet. Zoonlief noemt deze -nog functionerende- antiquiteit sindsdien “plan B”.
De volgende dag werd het kapotte apparaat door de reparateur opgehaald, met de belofte dat het met twee weken klaar zou zijn voor de volgende spuitronde. We wachten nog steeds. ..
In het zuiden is een belofte vaak niet meer dan een indicatie van goede wil.
Dus kon plan B opnieuw worden aangekoppeld. En vertrok hij opnieuw met een hoofd op onweer: twee keer zoveel tijd kwijt, omdat met dit oude apparaat per twee rijen in plaats van per vier rijen wordt bespoten. Afwachten of in juni plan B buiten werking kan worden gesteld.
Bij de biologische buurman verliep het multitasken rampzalig. Er gebeurt van alles tegelijk, dat wel, maar niets op het goede moment.
Werken op het land betekent je richten op wat de natuur en het weer bepalen.
Een paar dagen na een bui kun je ploegen. Direct na de bui zak je met de tractor in de aarde en klinkt de grond teveel in. Te laat na de bui is de bodem alweer zo hard als beton en kom je er met de ploeg niet in. Buurman wachtte te lang, het is alweer weken droog. Na twee halve dagen van ergernis en slecht werk gaf hij de strijd op. Dus het onkruid is niet losgewoeld, groeit opgewekt verder en overwoekert de wijnstruiken. Die maar wat aanpieren, want ze zijn te laat in het jaar gesnoeid, waardoor ze “bloeden”: de sapstroom is omhoog gericht, dus net als bij een wond drupt het sap uit de gesnoeide twijg, die zo haar kracht verliest.
’t Is met alles wat levend is hetzelfde: wil je dat het goed gedijt, dan moet je er goed voor zorgen.
Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland.