Column – Karen Haanstra – de schuur raakt aardig leeg
Hoe verkoop je je wijn? Karen geeft ons dit keer een kijkje in deze wereld.
Warm, warm, warm, en het is nog maar begin juni. Het is de tijd dat we veel lopen: de twijgen van de Syrah worden tussen de draden gestoken. Later in de maand knippen we met een heggenschaar het teveel aan twijgen weg, van de Syrah, Carignan, Grenache en Marselan.
Vele kilometers lopen dus, in de brandende zon. Aan het begin van elke rij klok ik een paar slokken water naar binnen. Die er aan het eind van de rij alweer zijn uitgezweet.
Wil je een lekkere wijn maken, dan zal er gewerkt moeten worden.
Maar die wijn moet ook verkocht worden, wil je er van kunnen bestaan.
De oogst van 2014 was moeilijk, een deel is erg goed, die komt wel op fles.
De rest is goed, maar niet ons type wijn.
En er staat ook nog een partij 2013, waarvan we aarzelen of die op fles komt.
Je kunt soms nog zo je best doen, wanneer het weer tegen zit (vooral in de tijd van de oogst) dan heeft dat gevolgen voor de kwaliteit.
En daarom besluit ik om die beide partijen wijn “en vrac”, dus in bulk, te verkopen.
Wanneer je een hoog rendement hebt, dan komt het het beste uit om per hectoliter te worden betaald.
Maar heb je een laag rendement, zoals wij, dan is die prijs nauwelijks genoeg om de kosten te dekken. Het loon voor al je werk kun je daarbij vergeten.
Een wijnveld, dat is hier 4000 stokken per hectare.
Zet je ze op een rendement van 80 hectoliter per hectare (is 8000 liter) dan heb je dezelfde kosten wat betreft bestrijdingsmiddelen en arbeidsloon, dan het veld dat 4000 liter per hectare produceert.
Vandaar dat het interessant is om wijnen van velden met een hoog rendement, per bulk te verkopen.
Die worden door de handelaren onderling gemengd, om zo een grote partij tegen een lage prijs op de markt te kunnen brengen. Die wijnen zijn kwalitatief best redelijk soms. Maar maak geen vergelijk met de wijnen van een laag rendement. Wil je wijn met smaak, geur en kleur, dan moet je een plant helpen de druiven te voeden, en zorg je dus voor niet teveel trossen per plant.
Verkopen betekent een “courtagehuis” benaderen, dat is de tussenhandel voor de wijn.
Proefflessen afleveren, en dan is het afwachten hoe de wijn in de smaak valt.
Het gaat snel. Het courtagehuis wilde wijn voor zichzelf inkopen en biedt een redelijke prijs.
Dat verbaast me niet, mijn type wijn doet wonderen met een dunne wijn van hoog rendement.
Al gauw wordt een afnemer gevonden, en komt de tankauto op de afgesproken dag voorrijden.
Geen prettig gevoel, twee jaar hard werken dat in een paar uren verdwijnt in een grote tank.
En geheel op zijn Frans, signaleert de chauffeur tijdens het overpompen dat hij de benodigde begeleidingsdocumenten niet bij zich heeft. Zonder die papieren mag geen wijn worden vervoerd.
Dus verdwijn ik met een sprint uit de schuur, richting pc en telefoon, om her en der alarm te slaan.
Met als resultaat dat ik met een kwartier de benodigde papieren uitprint. Zo gaat dat helaas wel vaker hier in het zuiden, maar ik ben klaarblijkelijk voldoende ingeburgerd om dat met zuidelijke verve op te lossen.
De chauffeur voorzie ik geregeld van een groot glas ijskoude citroenlimonade, want het is broeierig warm. Een fles van onze wijn geef ik mee als afscheidskado. En maar hopen dat hij hem onderweg niet heeft aangesproken.
Toen de laatste cuve overgepompt was, vielen de eerste druppen van een onweersbui.
De lucht huilt ook, gaat het door me heen toen de vrachtauto het dorp uitreed, richting Bordeaux.
Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland.