Het is september in de wijngaard van Karen en de spanning stijgt. Een verhaal over wilde zwijnen en vreemde plukkers.
September, een maand dat de zenuwen op de proef worden gesteld.
September begint met een blauwe lucht en een stralende zon. De druiven rijpen goed.
En dan begint de ellende. Ondanks een afrastering van een meter hoogte, komen de wilde zwijnen de velden in.
Eén veld wordt bezocht door een klein exemplaar. Hij wrikt zich onder het gaas door, vijftien centimter is genoeg om bij de druiven te komen. Tot drie keer toe verspert mijn partner de doorgang, om vervolgens elders weer een nieuwe toegang te vinden. Dit kleintje vindt onze druiven dus bijzonder lekker.
Vervolgens is er in een ander veld een enorm zwijn die zich aan onze druiven tegoed doet. Hij stort zich over de afrastering heen, die we met geknapte draden aantreffen. De sporen duiden op een gevaarte van minstens 80 kilo.
Jagers weten hem enkele dagen later te localiseren. Het zwijn ontkomt aan de drijfjacht, maar de schrik zit er in en hij is sindsdien niet in het veld teruggekeerd.
Elke ochtend controleert mijn partner alle velden op schade en zet de stroom van de draden af. Overdag laten de zwijnen zich niet zien. Maar wel wandelaars, en die gunnen we niet een elektrocutie. En ’s avonds dus terug naar die velden, om de stroom er weer op te zetten.
September begint met een blauwe lucht en een stralende zon. De druiven rijpen goed.
En dan begint de ellende. Ondanks een afrastering van een meter hoogte, komen de wilde zwijnen de velden in.
Eén veld wordt bezocht door een klein exemplaar. Hij wrikt zich onder het gaas door, vijftien centimter is genoeg om bij de druiven te komen. Tot drie keer toe verspert mijn partner de doorgang, om vervolgens elders weer een nieuwe toegang te vinden. Dit kleintje vindt onze druiven dus bijzonder lekker.
Vervolgens is er in een ander veld een enorm zwijn die zich aan onze druiven tegoed doet. Hij stort zich over de afrastering heen, die we met geknapte draden aantreffen. De sporen duiden op een gevaarte van minstens 80 kilo.
Jagers weten hem enkele dagen later te localiseren. Het zwijn ontkomt aan de drijfjacht, maar de schrik zit er in en hij is sindsdien niet in het veld teruggekeerd.
Elke ochtend controleert mijn partner alle velden op schade en zet de stroom van de draden af. Overdag laten de zwijnen zich niet zien. Maar wel wandelaars, en die gunnen we niet een elektrocutie. En ’s avonds dus terug naar die velden, om de stroom er weer op te zetten.
Bleef het daar maar bij. De herfst begint haar intrede te melden. De nachten en ochtenden worden koeler, en dus minder zonne-uren om de druiven tot rijpen aan te zetten. Twee kleine buien doen de zorgen verder toenemen.
Het begin van de oogst wordt alsmaar opgeschoven in de tijd.
Om ons heen wordt geoogst, maar onze velden liggen hoger en doen dus langer over de rijping. Zenuwentijd, omdat we nog nooit zo laat begonnen met de oogst, en eind september is er meer kans op ochtendmist of regen, die een deel van de oogst kan doen mislukken.
We houden er de moed in, maar besluiten wel om het team met een extra plukker uit te breiden. Want zo krijgen we per dag meer druiven in de schuur.
Het vinden van personeel gaat hier via-via. Veel plukkers komen uit lagere lonen landen als Polen en Portugal. Franse werkelozen zijn moeilijk te krijgen: het loon wordt grotendeels gekort op hun uitkering, het werk is zwaar: dus waarom je rug vernielen voor een habbekrats, is hun redenering.
Ik weet niet wat me te wachten staat: volgens degene die deze -franse- kandidaat heeft aanbevolen, moet ik vooral niet op zijn uiterlijk afgaan. En degene die dat zegt heeft door grote alcohol inname zelf een behoorlijk verweerd uiterlijk.
Hij schijnt een doorgewinterde rasta te zijn (wat je al niet tegenkomt op het platteland), dus wil ik vooral zeker zijn dat hij niet stoned op het werk verschijnt. De alcoholist werkt voor ons als drager, en na het middagmaal kondigt de alcohollucht zijn komst aan. Eéntje die aangeschoten is en zijn maatje stoned ernaast, dat is me wat teveel op de middagen dat er stevig doorgewerkt moet worden!
De rasta-plukker heeft geen dreadlocks, het uiterlijk van een clochard, maar dan wel eentje van bijna twee meter. Hij mist aardig wat tanden. Wanneer hij praat loopt er een dun straaltje speeksel over zijn kin, en ruik ik alcohol. Zijn hond, ook al bovenmaats, een deense dog, kijkt me vriendelijk aan en laat net als zijn baas een draadje speeksel lopen.
De vertraagde reacties van de baas doen een geregelde inname van cannabis vermoeden. Hij bezweert me al jaren in de oogst te werken en dat hij dan koploper is op de andere plukkers. Omdat hij zo zijn best doet mij van zijn goede wil te overtuigen, wordt hij aangenomen, maar wel op voorwaarde dat hij stipt is aangaande de werktijden.
We hebben tot de laatste dag van de maand moeten wachten op de juiste rijpheid van de druiven….
Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn op dit moment alleen in Frankrijk verkrijgbaar, het wachten is op een importeur die de deuren naar de Nederlandse markt voor haar open zet…