Warmtestress en droogtestress in de wijngaard van Karen in Zuid-Frankrijk.

Warm, warm, warm, en zo blijft het de hele maand.
Kleine druifjes die maar niet boller willen worden. Het is droog!
De ouderen in het dorp kunnen zich niet herinneren, zo’n droogte te hebben meegemaakt.
De buxussen, die zelfs bij aanhoudende droogte diepgroen gekleurd tegen de hellingen pronken, tekenen zich als roestrode vlekken af tegen een dorre vlakte. Bomen, waarvan de dikke stammen laten zien dat ze al heel wat jaren oud zijn, lijken hun takken met verdorde bladeren radeloos naar de hemel te heffen, smekend om wat regenwater.
De toegangswegen naar de garrigue zijn met een prefectoriaal besluit gebarricadeerd. Om te voorkomen dat door nalatigheid (of opzet) een vuur ontstaat in een voor de brandweer moeilijk toegankelijk gebied. Bij een alarm rukken colonnes brandweerauto’s en enkele watervliegtuigen uit.
Hebben ze het vuur niet binnen een half uur in bedwang, dan heeft het een zodanige omvang, dat er -op dagen met wind- geen houden meer aan is.
Dat is helaas enkele malen gebeurd, er is al meer dan 2.000 hectare in vlammen opgegaan in de Aude.

Elke dag controleren we de afrasteringen en het circuit van de elektrische afrastering.
Dan sjok je met 38 graden door de velden. Fijn nazomerweer, hoor ik u al zeggen….
De wijnvelden staan er dus weinig florissant bij. Ze doen echt hun best de droogte door te komen.
De wat jongere wijnstokken zijn nog niet diep geworteld, en daar zijn al de slachtoffers te zien: verdroogde bladeren en verdorde twijgen (zie foto).

Begin augustus veranderden de druiven van kleur, een teken dat de rijping in gang is gekomen.
Maar de rijping (die zo’n 40 dagen in beslag neemt) vergt erg veel van een wijnstok, in deze droogte. De wat oudere velden redden het wel, maar er verschijnen meer en meer droge bladeren. Daar haalt ze haar reserves uit.
Maar minder blad betekent ook meer moeite om de druiven rijp te krijgen.

We hopen dus op een paar buien, maar ook weer niet teveel. De grond is zo droog dat die het vocht niet goed kan opnemen en dat kan leiden tot wegspoelen van -vruchtbare- aarde. Teveel vocht in één keer kan ook tot gevolg hebben, dat die kleine druifjes openbarsten, omdat ze niet berekend zijn op de opname van veel vocht ineens.
En beschadigde druiven, dat geeft weer schimmel en een onbruikbare oogst.
(foto onder: “normale” trossen)

In de dorpen in de vlakte begint de oogst van de witte druiven altijd eind augustus, dit jaar begonnen ze een week later. Met de constatering dat er mogelijk 30 procent minder geoogst gaat worden dan andere jaren: kleine druiven en dus veel minder sap.
Zorgelijke tijden dus.
We hopen dat we met wat geluk (minder warm weer en een paar kleine buien) 19 september met de oogst van de blauwe druiven kunnen beginnen.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland.