Je kunt er maar druk mee zijn, met een wijngaard. Karen weet er boeiend over te berichten:
Mijn werk bestaat uit het verwijderen van het onkruid op de plaatsen waar de tractor niet bij kan: dicht langs de stokken en de omheiningen. Zonder tractor een flinke klus.
De hele dag zit hij op die tractor. We hebben geen vlak terrein, dus hij wordt de hele dag heen en weer geschud en komt aan het eind van de dag met een zere rug en bruinrood thuis: de opwaaiende aarde heeft zijn aan zijn gezicht en kleding vastgezet. En de volgende dag maar weer weg, want je weet maar nooit of een regenbui hem dwingt het werk voor een aantal dagen te staken.
Er is haast bij, want hij wil niet dat er teveel opgewaaide aarde op de zich ontluikende knoppen komt. Volgens hem zitten er ziektekiemen in dat stof, die zich tijdens de latere groei in de plant gaan installeren, en voor schimmels en andere oogstverminderende ziektes zorgen.
Zijn we een keer gezamenlijk met de auto op pad, met een gangetje van 50 km, en zit ik achter het stuur de weg in de gaten te houden, dan ziet hij in de voorbij zoevende velden het begin van ziektes en andere kwalen.
Hij loopt door een veld van 2000 stokken en vindt er zeven die aangetast zijn door rupsen.
Ik ben er zo eentje die achter hem aan huppelt en niets abnormaals opmerkt.
Een te geel blad, een lichtgrijze ring aan de onderkant, rode verkleuringen langs de randen, afgevreten scheuten: scheef (konijnen), recht (reeën) of naar binnen gericht (rupsen), schade door rode spinnen: niets ontgaat hem.
’t Is mooi om een modern stel te zijn met onze complementaire taakverdeling, zeg ik dan maar.
En kom, als chauffeur -voor zijn gemoedsrust- niet boven de vijftig kilometer per uur.
De hele dag zit hij op die tractor. We hebben geen vlak terrein, dus hij wordt de hele dag heen en weer geschud en komt aan het eind van de dag met een zere rug en bruinrood thuis: de opwaaiende aarde heeft zijn aan zijn gezicht en kleding vastgezet. En de volgende dag maar weer weg, want je weet maar nooit of een regenbui hem dwingt het werk voor een aantal dagen te staken.
Er is haast bij, want hij wil niet dat er teveel opgewaaide aarde op de zich ontluikende knoppen komt. Volgens hem zitten er ziektekiemen in dat stof, die zich tijdens de latere groei in de plant gaan installeren, en voor schimmels en andere oogstverminderende ziektes zorgen.
Zijn we een keer gezamenlijk met de auto op pad, met een gangetje van 50 km, en zit ik achter het stuur de weg in de gaten te houden, dan ziet hij in de voorbij zoevende velden het begin van ziektes en andere kwalen.
Hij loopt door een veld van 2000 stokken en vindt er zeven die aangetast zijn door rupsen.
Ik ben er zo eentje die achter hem aan huppelt en niets abnormaals opmerkt.
Een te geel blad, een lichtgrijze ring aan de onderkant, rode verkleuringen langs de randen, afgevreten scheuten: scheef (konijnen), recht (reeën) of naar binnen gericht (rupsen), schade door rode spinnen: niets ontgaat hem.
’t Is mooi om een modern stel te zijn met onze complementaire taakverdeling, zeg ik dan maar.
En kom, als chauffeur -voor zijn gemoedsrust- niet boven de vijftig kilometer per uur.
Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is op zoek naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact op.
Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!