Poe, vandaag met mijn wijnclub 88 wijnen geproefd en gespuugd tijdens 4 bezoeken en ons diner. Onze afspraken in de Elzas lijken wat anders te verlopen dan in Duitsland en Spanje. Niks wijngaarden en kelders bekijken.
Hier is het aanschuiven en monocépage, na monocépage in het glas en dan ook nog van verschillende klassen en terroirs. Een beetje wijnboer maakt hier 20-35 verschillende wijnen…
Om 9 uur `s ochtends gestart bij wijnboer 1. Buiten in de stromende regen werd met een mobiele bottellijn de crémant d’Alsace gebotteld. Aardige man begeleidde de proeverij en liet ons crémant ná de vendange tardive proeven! Zou ik niet verzinnen. Vanwege het mondgevoel en de mousse, gaf hij aan. Het was zowiezo een “grappige” meneer, die ons vervolgens Chateau la Pompe 2013 inschonk!
Met een waarschuwing, want zijn opa zei altijd: “van water ga je roesten, dus drink het niet te veel!” De gewurztraminer cuvee reserve, kreeg niet mijn hoogste cijfer. Ondanks de opmerking:” it pleases monseigneur, when madame is drinking it”
Mooist was een Riesling Grand Cru Pfersigberg. In de loop van de dag meer geproefd van dit perzikbergen-perceel en vond ze er allemaal uit springen. Geeft een meer spicy type wijnen.
De volgende dag starten we opnieuw om 9.00 uur in de lelijkste proefzaal die ik ooit heb gezien. We proeven in alle rust, want onze inschenkdame trekt zich steeds terug. Persoonlijk ben ik zeer enthousiast over de pinot noir rosé, die ook thuis nog lekker smaakt! Door naar onze volgende afspraak. Meneer zelf is druk met zijn telefoon en komt gestrest over. Daarbij vriezen we bijna vast aan de keldervloer….
Zijn pinot noir komt uit het grand cru gebied, maar mag die naam niet op het etiket dragen. Rode grand cru is niet toegestaan. Ook hij heeft een rosé, uit 2008, een eenmalige productie op verzoek van een klant. Wat een ouwe zure meuk, kun je echt niet meer laten proeven! Gelukkig was de Alte reben, pinot gris helemaal in orde.
Pinot gris is toch wel mijn ontdekking deze reis. Je moet echter wel op zoek naar de exemplaren die naast het fruit ook die interessante kruidigheid hebben, anders is er niet veel aan. We lunchen met riesling-kip tussen de brandweermannen. Dat moet goed zijn!
Een ander bezoek is bij vader en dochter. Ze merken onze interesse en zijn zeer vriendelijk. Dat zijn ze overigens ook tegen de Amerikanen die om “gewürzheimer” vragen!
We proeven hier voor het eerst “Gentil”, wat toch echt iets beters is dan Edelzwicker, volgens dochter. Dit zoeken we even op!
De benaming Gentil is derhalve voorbehouden aan assemblagewijnen van superieure kwaliteit. Die assemblage moet voor minstens 50% bestaan uit riesling, muscat, pinot gris en/of gewurztraminer, de rest uit sylvaner, chasselas en/of pinot blanc. Iedere druif moet afzonderlijk gevinifieerd worden alvorens geassembleerd te worden en moet goedkeuring gekregen hebben voor de AOC Alsace.
Gentil mag pas op de markt komen nadat de wijn op fles geproefd en goedgekeurd is. Gentil onderscheidt zich van Edelzwicker, ook een assemblagewijn maar een die zonder beperkingen uit alle witte Elzasdruiven mag worden samengesteld. Verder mogen de druiven voor Edelzwicker samen of afzonderlijk worden gevinifieerd.
Door naar onze spannendste afspraak: een kleine ambachtelijke tonnelerie. De tonnenman, zoals wij hem al maanden noemen in onze reisvoorbereiding, geeft ons een google-vertaalde engelse handleiding “hoe maak ik een vat” van een half A4-tje en vertelt ons aan de hand van diverse latjes hoe hij een ton maakt.
Hij doet dat in het Frans. Het Frans van ons reisgezelschap is niet zo goed en dat wist hij. Daarom heeft hij zijn zus erbij gehaald die ook geen Engels spreekt .
We weten nu dat een vat uit 35 duigen bestaat en dat Tonnenman er 1 tot 2 per dag kan maken. Machinaal maak je een barrique binnen 2 uur. De prijs is echter niet anders; tussen de 300 en 1000€, afhankelijk van houtsoort en gebruikte materialen.
Al met al waren we met een klein uurtje echt wel uitgepraat. Hij krijgt van ons een bourboire: kaas, stroopwafels en een biljetje.
Eenmaal thuis, las ik op Facebook dat hij in zijn vriendenkring een oproep had gedaan om een tekst in het Engels te vertalen, want er kwam een groep uit Denemarken op bezoek (is ook vlakbij NL en wij zijn geen kniesoren…).Dat is toch wel schattig!
We rijden naar Colmar en slenteren wat door het centrum en vervolgens naar ons restaurant, waar een 5-gangen diner met passende wijnen op ons wacht. Het aperitief bestaat uit crémant met kiwi.
We starten met foie gras en gentil, die combinatie is ok. Bij de vis met kreeftensaus en romige risotto wordt een aligoté geschonken. Geloof me , dat wil niemand! Zuur….en totaal niet passend bij de romigheid van het gerecht.
Gegrilde filet de boeuf met St Emilion, daar is natuurlijk niks mis mee. Net als münsterkaas met gewurztraminer. Bij het chocoladetaartje had ik zelf geen champagne gekozen, maar is wel très Français.
Na vier dagen keren we huiswaarts, we verdelen de wijnen en de vacuüm verpakte münsterkazen en trekken weer in bij onze gezinnen, om de hele week op water en sla te leven.
Esther Meijer,
RegisterVinoloog en wijndocent
www.anywine.nl