Grappig hoe het leven kan lopen. Als je mij 20 jaar geleden had gezegd dat ik nu mijn eigen onderneming ‘Smaakvermaak’ zou hebben en dat ik wijncursussen en –proeverijen verzorg, had ik je waarschijnlijk voor gek verklaard.
| Meer columnisten… [wpp stats_comments=0 post_type=post limit=8 range=”all” title_length=22 cat=”15″ ] |
In die tijd dronk ik apfelkorn en wijn kon mij helemaal niet bekoren. Sterker nog, ik heb bewust voor de koksopleiding gekozen, omdat ik het hele wijnverhaal van de bediening zó ingewikkeld vond. Al die verschillende wijnstreken en druivenrassen, de één nog moeilijker om uit te spreken dan de ander. Ik kreeg het er maar niet in en vond er dus niets aan….
Tot ik een glas wijn onder mijn neus geschoven kreeg en iemand mij vroeg: Wat ruik jij hierin? Ondertussen had ik de koksopleiding vaarwel gezegd (lees: ik praatte gewoon teveel) en me meer op de ‘voorkant’ gericht. Ik voelde me als gastvrouw als een vis in het water. Geweldig vond ik het om mensen een smakelijke en gezellige avond te laten beleven. Dit deed ik vaak met de nodige, gereserveerde humor. Ook in de sterrenrestaurants zoals De Librije in Zwolle en De Vrienden van Jacob in Sanpoort-Noord werd dit gewaardeerd. Lekker nuchter die ‘West-Friese’…Dat glas wijn bleek ik goed te kunnen omschrijven en hoe meer ik aangemoedigd werd om te ruiken en proeven aan wijn, hoe leuker ik het vond. Ik werd nieuwsgierig naar het verhaal achter wijn en besloot me aan te melden voor een wijncursus.
Helaas was mijn wijndocent niet zo’n bevlogen man met mooie verhalen over wijn, maar las hij zittend uit het cursusboek voor. Het waren 8 saaie avonden. Maar gelukkig had ik voldoende collega’s om mij heen die mij enthousiast maakten en stimuleerden meer met wijn te gaan doen. En in de loop der jaren leerde ik dat er in die wirwar van moeilijke namen een rode draad door het wijnverhaal heen loopt. Ik begreep de connectie tussen wijnland, wijnstreek en hun toegestane druivenras(sen). Ik leerde welke druivenrassen vroeg en welke laat rijp zijn en bouwde een geur- en smaakgeheugen op.
Uiteindelijk is mijn eigen wijndocent toch de basis geweest voor mijn wijncursussen: Ik wist hoe ik het niet wilde doen! Tijdens mijn wijncursussen en –proeverijen sta ik altijd. Wanneer ik merk dat een cursist een andere geur omschrijft, pak ik mijn geurflesjes en laat hem ruiken aan de geur die naar mijn idee in de wijn voorkomt. Ook werk ik met kleine groepen, dat maakt het persoonlijk en de drempel om iets te vragen word lager. Een duidelijke uitleg met hier en daar een flinke dosis humor, want wijn is niet saai, maar juist heel leuk! Als wijndocent moet je je kennis ‘up-to-date’ houden, daarom ben ik Register Vinoloog en Aanbevolen Wijndocent bij de Wijnacademie ®. Over een paar jaar mag ik zelf weer in de schoolbanken. Ik kijk er nu al naar uit.
Heel belangrijk is het dat er voor wijnliefhebbers verschillende wijncursussen te volgen zijn. De één wilt een leuke avond en volgt de wijnworkshop Proef!, de ander wilt een wijnetiket kunnen lezen en meer van de wijnlanden weten en geeft zich op voor de Basiscursus Wijn. Weer een ander wilt klaargestoomd worden voor zijn Vinologencursus en volgt de cursus Wijnbrevet. Welke je ook kiest, ik ben ervan overtuigd dat wanneer je eenmaal gegrepen wordt door wijn, je er alleen maar meer vanaf wilt weten. Vergeet niet: ik spreek uit ervaring hé? Wanneer ik van cursisten hoor dat ik ze zo enthousiast voor wijn maak, is mijn missie geslaagd. Liefde, passie en enthousiasme uitdragen en mijn kennis overbrengen, dat is waar ik voor sta.
Ben jij ook op zoek naar de rode draad in wijn? Geef je op en ontdek het!
En wanneer je door de (kurk)bomen het bos niet meer ziet, mail mij dan voor een persoonlijk advies.
Margret Weijers
(Register Vinoloog, Wijn-spijsspecialiste en Wijndocent, Smaakvermaak.nl)