Een ras dat velen van ons wel kennen van naam: Pinot Gris of Pinot Grigio. Ik zet enkele weetjes op een rij.
De herkomst van vele druivenrassen is vaak onderwerp van discussie. Voor de Pinot Gris geldt dat de algemeen heersende opvatting is dat de druif waarschijnlijk een (kleur)mutatie is van de Pinot Noir.
De druif heeft een grijsblauwe schil die weinig kleurstof afgeeft. De wijnen zijn lichtgeel tot goudgeel met soms (afhankelijk van de duur van het schilcontact) een roze tint erin.
Het zijn kleine druiven in compacte trossen, daardoor is er gevaar voor rotting. De rijping start vroeg. De druiven kunnen bij optimale afrijping hoge suikergehaltes bereiken met een lage tot gemiddelde zuurgraad. De druif levert de beste resultaten in de wat koelere wijngebieden. Bij teelt in warme gebieden bestaat het risico dat de de zuren niet goed tot ontwikkeling komen, waardoor de wijnen wat vlak en zoet worden. Vele bodemsoorten zijn geschikt voor de teelt van deze druif, zoals löss en kalksteen. Gronden met leem erin lijken minder geschikt.
Typering wijn: Er zijn veel typeringen mogelijk. Er is eigenlijk geen eenduidig smaakpatroon. Bijvoorbeeld in de Elzas zijn er twee varianten te onderscheiden: de zoete variant, Vendange Tardive van laat geoogste, overrijpe druiven. Daarnaast is er de wat meer droge, volle variant, die goudgeel van kleur is met hinten van tropisch fruit en honing en een klein zoetje in de smaak. Noord-Italiaanse Pinot Grigio is anders, vaak wat droog, iets bitter en mineraalachtig en zit iets hoger in de zuren. Elders komen ook halfdroge wijnen voor. Pinot Gris leent zich ook goed voor houtopvoeding. Ook in Nederland (Limburg) worden er uitstekende wijnen gemaakt van de Pinot Gris. De druif komt verder voor in o.a. Duitsland waar hij meestal droog wordt gevinifieerd en in Australië, Californië, Hongarije, Slovenië en Moldavië.
Enkele synoniemen: Pinot Grigio (Italië), Malvoisie (Zwitserland), Grauburgunder of Grauer Burgunder (Duitsland), Ruländer (Baden, Duitsland) en Szürkebarát (Hongarije).