De wijngaard rust. Rust in een wijngaard is wel heel betrekkelijk. Wat rust er nu? De druiven stokken of de boer, of de schepsels die er leven?

Goed, de druivenstokken lijken te rusten nu in de winter, maar laten we het klimaat niet te warm willen als het koud hoort te zijn, want dan gaat het binnen die planten weer werken, van wortel naar de stam en ranken. Het is een spanning in de wijnboer, die dan zeker niet rustig is, of hij nu rust of niet, want dit leeft gewoon binnen, en daar zie je niets van. Dat vroege voorjaar van 2014, waar de uitloop van de knoppen te vroeg tot stand kwam en nachtvorst de nieuwe ranken deed verwelken, of die vroege stroming van sappen in 2013 die zover gegaan was in sommige gebieden net voor die vorst van minus 21 graden toesloeg en planten uit elkaar deed spatten.

De dieren zijn in rust in de wijngaard

Het is wel rustig in de wijngaard. De hazen rammelen nog niet, de konijnen schuilen vaak en de ree komt pas kijken als het donker wordt. Fazanten zijn hersteld van het zenuwachtig verstoppen voor de jager of de knallen van het vuurwerk, dat in die percelen rond de wijngaard vaak doorgaat voor vele dagen nadat de wet het verboden heeft. Mollen moeten nog besluiten of het tijd wordt om wat dieper te gaan of een burcht te bouwen voor de nabije toekomst.
De wijnboer doet het misschien rustig aan, maar hij mag pas echt rusten als de snoei voorbij is. Een wijnboer zweeft tussen mogen en moeten. Heel veel mag en soms moet iets. Het mogen is voorlopig de keuze van de dag om te snoeien, het moeten dreigt als de datum nadert dat de twijgen voor de nieuwe opzet soepel buigen en vast moeten worden gezet in een Guyot boog of een vlakboog, of bij gordijnsnoei of er een stuk vervangen moet worden om nieuwe stiften te maken.
Het snoeien is dus nu aan de gang en kan doorgaan op elke dag dat er geen vorst van meer dan 4 graden is of verwacht wordt. Regen of zonneschijn? Het maakt voor de druif niets uit, wel voor de wijngaardenier. Koud weer is ook een punt. Handschoenen en laarzen of klompen en denken aan wintertenen en misschien wintervingers. Als mensen een glas Nederlandse wijn drinken zullen ze niet aan wintertenen denken, of aan het snoeien zelf, want laten we eerlijk zijn, de meeste mensen denken dat een wijnboer in de winter lekker bij de haard zit, of schroefjes draait aan een stuk gereedschap in de schuur.
Maar er is een gevoel van geluk als de wijngaard met zijn planten bezig is. Het heeft soms iets van beeldhouwen, want raar gevormde stokken hebben soms correctie nodig, die trouwens nooit te drastisch mag zijn. Als de geselecteerde takken op de beste plaatsen aan de stronk over blijven , en de wijnboer kijkt zo langs de lijn, dan ziet hij dat het netjes is, keurig in gelid. Een lijn getemde planten die in maart zich voor hem zullen buigen onder de eerste mooie lentezon.

Henk Marmelstein
Wijngaard De Reeborghesch

—

Martin
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons volgen via mail, facebook, twitter of google+!