De Sagrantino druif, een inheemse druif die komt uit Umbrië. Voor velen nog niet zo bekend, maar daar gaat nu verandering in komen.
De bekendheid van Italiaanse wijnen is over de laatste jaren toegenomen op internationaal niveau en, naast de Chianti, zijn nu ook Barolo, Brunello en Amarone geen onbekende termen meer voor wijnliefhebbers wereldwijd. Aan de bekendheid van deze wijnen is de bekendheid van de regio’s waarin ze geproduceerd worden nauw verbonden. Zo kennen de meesten van ons zonder meer Toscane, Veneto en Piemonte.
De Sagrantino druif, een inheemse druif
van Montefalco.
De Sagrantino druif, een inheemse druif uit
Umbrië is tanninerijk en heeft veel smaak
en geur..
De Sagrantino druif, een inheemse druif uit Umbrië met veel kleur
De Sagrantino druif, een inheemse druif uit Umbrië kan hier sinds kort bij worden gevoegd. Een aantal jaar geleden was deze druif alleen bekend bij gespecialiseerde wijnkenners uit het gebied zelf, maar daar is verandering in aan het komen. De Sagrantino druif, een inheemse druif groeit in principe uitsluitend in Umbrië – m.u.v. wat recente experimenten met de druif in Australië en Californië – , en eigenlijk als inheems beschouwd kan worden. Ook al lopen de meningen over de herkomst van deze druif uiteen. Sommigen zeggen dat de druif door Franciscaanse broeders naar Italië werd gebracht, anderen beweren dat de Grieken de druif introduceerden, nog anderen zeggen dat de Latijnse historicus Plinius de Oude er reeds over schreef in zijn “Historia Naturalis” maar dat deze toen “Itriola” heette.
Hoe dan ook worden er in Umbrië sinds oudsher wijnen geproduceerd; het eerste document waarin officieel naar de Sagrantino wijnstokken wordt gerefereerd dateert uit de 16e eeuw en is bewaard in de notariële archieven in Assisi.
Oorspronkelijk werd de Sagrantino druif, een inheemse Umbrische druif voornamelijk gebruikt voor de productie van de passito die door de broeders als miswijn werd gebruikt. De populariteit van deze druivensoort is tijdens de vorige eeuw dermate afgenomen dat als er in de jaren ’70 geen hernieuwde interesse voor was gekomen, we nu misschien deze bijzondere druif misschien niet eens hadden gekend.
De Sagrantino druif, een inheemse druif rond Montefalco
De Sagrantino druif wordt voornamelijk rond Montefalco geproduceerd, en uitsluitend in dat gebied geldt de DOC en DOCG-benoeming voor wijnen die van deze druivensoort gemaakt zijn. Wijnen die buiten het gebied van Montefalco met Sagrantino worden geproduceerd moeten voldoen aan de eisen die door hun eigen gebied worden gesteld aan DOC en IGT en kunnen derhalve ook DOC zijn, maar mogen niet de naam “Sagrantino” dragen, want deze is slechts beperkt tot de DOC’s van Montefalco.
De Sagrantino druif, een inheemse druif is rijk aan tannines
Deze bijzondere druif is zeer rijk aan tannines, het is zeker een wijn die je niet te jong wilt drinken en rustig een aantal jaar kan laten liggen. Decanteren komt hem ook ten goede. De wijn wordt gewoonlijk minstens twee jaar op hout gerijpt, en daarna nog een aantal jaar in de fles. De Sagrantino druif heeft over het algemeen een hoog alcoholpercentage, welke kan variëren tussen de 13 en de 16%vol.
Voor wie van krachtige wijnen houdt, en nieuwe smaken wil ontdekken, is deze druivensoort zeker de moeite waard, maar ze zijn niet een ieders “cup of tea”. Je kan het beste er een mooie biefstuk bij eten, dan komen alle smaken het meest tot hun recht.
Pauline Ninck Blok
Castello di Montegiove
www.castellomontegiove.com