Een wijndomein verkopen doe je niet even zomaar. En zeker niet in zuidelijke streken.

Fontjoncouse, juni 2018.
“En hoe gaat het met de verkoop”, horen we als eerst zin bij iedere ontmoeting.
Het is nu algemeen bekend dat we ons domein te koop hebben gezet.
“Dat gaat zijn gangetje” zeggen we dan maar. Om niet te hoeven uit te wijden over wat daar allemaal bij komt kijken.
’t Is als de Tour de France: bergje op bergje af en dan opeens zicht op de eindstreep.
In het begin doet iedereen goed zijn werk, en de voorbereiding van de verkoopakte vordert gestaag.
De a.s. koper meldt begin juni, na de ontmoeting met zijn notaris, dat alle documenten compleet zijn en dat we de ondertekening naderden. Dat gaat opeens wel erg snel.
We horen maar niks van onze notaris, dus bellen we voor een afspraak.
De eerste verrassing: de notaris is met pensioen (fijn voor hem) maar heeft ons daarvan niet in kennis gesteld. Maar zijn vervangster houdt zich met de akte bezig, verzekert de klerk mij.
Wil ik een afspraak maken, dan moet ik per mail contact met haar opnemen. Een ingewikkeld mailadres wordt gespeld. Tja, de vooruitgang. Even de agenda opengooien en onze naam erin noteren, lijkt mij efficiënter.
Een mail en een week later: niks gehoord. Een tweede mail en een week later: nog niets gehoord.
Een tweede telefoontje naar de secretaresse en ik krijg als uitleg: ”ze is overspoeld door de te behandelen zaken na de overdracht, het is heel gewoon dat u na twee weken nog niets gehoord hebt, maar ze reageert echt wel”.
Tja. Twee weken wachten zonder zelfs een berichtje dat de boel in vertraging is gekomen, is misschien gewoon voor een Zuid-Fransman, maar niet voor een Nederlandse…
En heb met klem gezegd dat het de bedoeling is dat de akte met een paar weken getekend wordt en dat we op zeer korte termijn een afspraak willen maken, om te controleren of alles er wel goed in staat. “Ik zal de boodschap overbrengen”.

Weer een week later, weer niks gehoord.
“Als ze in dit tempo afspraken maakt, dan wil ik er niet aan denken in welk tempo ze zich met de akte gaat bezighouden.” is mijn conclusie. Dat vindt mijn partner ook, dus hebben we haar -heel modern- per mail laten weten dat we niet langer prijs stellen op haar diensten.
Binnen drie kwartier had ik haar aan de lijn! Met excuses, met uitleg dat ons dossier niet op haar bureau was. Nou, toen ik haar de brief voorlas van haar voorganger, had ze wel door dat er op haar kantoor intern het een en ander te verbeteren is met de communicatie
Gelukkig wil de notaris van de a.s. koper zich over ons ontfermen, en krijgen we zelfs op korte termijn een eerste afspraak aangeboden.
Die afspraak is dus alweer drie weken geleden en sindsdien wordt er niet gereageerd op mails en telefonische verzoeken voor de tweede afspraak.
Een “wordt vervolgd” verhaal dus.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, in de regio Corbières in Zuid-Frankrijk.
Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Marselan-druif.
Zij verhuurt op haar wijndomein een drietal vakantiewoningen. U kunt HIER informeren naar de beschikbaarheid en de tarieven van de vakantiewoningen.