De ontwikkelingen volgen zich snel op bij het wijndomein van Karen.

Nog wat ongelovig lees ik half januari de advertentie. Het staat zwart op wit geschreven: Ons wijndomein staat te koop.
Kort en bondig wordt een opsomming gedaan van een leven lang hard werken. Vertaald in cijfers.

“Niet te gehaast willen zijn” was het advies.
Daar zijn we het helemaal mee eens. Wachten is niet erg, zo hebben we de tijd eraan te wennen.
Mooi niet dus. De eerste gegadigde meldde zich al voor de publicatie van de advertentie. Een jong stel, dat eerst moet verkennen of ze aanspraak kunnen maken op de subsidies voor jonge agrariërs.
Binnen een week na de plaatsing is er de volgende reactie. Een stel dat liefst dezelfde week nog langs wil komen om alles te bekijken en informatie te krijgen over onze bedrijfsvoering.
Twee dagen later heb ik ze in de namiddag al op ons erf. Ze logeren een nacht in één van onze gîtes. Zo hebben we de volgende ochtend de tijd om uitgerust van start te gaan.

Het is een rare ervaring om met hen over je werk en daarmee over je leven, te praten. Ik hoor mezelf enthousiast praten over de zorg die we besteden aan onze velden.
Het is een leuk stel. Het klikt. Ze praten over hun eigen leven, de redenen om van baan te veranderen (het zijn geen agrariërs) en de manier waarop ze hopen te werken.
Mijn partner neemt ze mee in de oude Lada voor een rondrit langs alle velden. Ze komen enthousiast terug. Zo mooi, dat er van die oude velden zijn. “Elk veld heeft een eigen karakter”, zegt de man. Wat ben ik blij, dat hij dat al de eerste dag begrepen heeft.
Daarna een rondgang door ons huis. Dat is slikken. Dan komt het opeens heel dichtbij, dat ik deze plek moet verlaten. De indeling van ons huis lijkt op hun eigen huis. Alweer een punt gemeen.
Daarna neemt mijn partner het weer over. Hij voert ze langs alles wat we aan schuren en opslagruimtes hebben. Ons domein komt overeen met hun wensenlijst, zeggen ze bij het afscheid.
Het is aan hen, om alles op een rijtje te zetten. En aan ons, om af te wachten.

Nog geen dag later ontvangen we een lange mail. Ze bedanken ons voor de hartelijke ontvangst en de uitgebreide en gedetailleerde bezichtiging. Ze waarderen het dat we eerlijk en open praten over de sterke en de zwakke kanten van onze exploitatie. En ze vragen om gedetailleerde overzichten (mijn partner zit er een weekend op te zwoegen) om over te kunnen gaan tot het onderhandelen, omdat ons domein alles heeft wat ze zoeken.

Het gaat me te snel. Ik hoop vooral dat ons domein wordt voortgezet door mensen die er net zoveel van gaan houden als ik. En ik hoop ook, dat me nog wat tijd gegunt wordt om afscheid te nemen van een bestaan als wijnboerin. We hebben gepland zelf nog de oogst van dit jaar binnen te halen!

Een paar dagen later meldt zich een volgende kandidaat. Meer ervaren neemt mijn partner hem op sleeptouw, langs de velden en de schuren. Ditmaal hoef ik mijn huis niet te laten zien.
Weer een paar dagen later, en weer een andere kandidaat.

Nu al helemaal geroutineerd laat mijn partner de velden en de gebouwen zien, is volledig thuis in de papierwinkel en weet alle vragen met akelige precisie te beantwoorden.
Het is een fijn gevoel te merken dat er zoveel belangstelling is voor ons wijndomein.
Met het leuke stel wisselen we mails uit. Ze hebben echt zin om verder te gaan met ons domein, en de eerste onderhandelingen komen op gang.
Ermee ophouden is een hele stap voor ons, maar uit alle vragen van de kandidaten wordt ook duidelijk, hoezeer het voor hen een stap in het onzekere zal zijn.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, in de regio Corbières in Zuid-Frankrijk.
Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Marselan-druif.
Zij verhuurt op haar wijndomein een drietal vakantiewoningen. U kunt HIER informeren naar de beschikbaarheid en de tarieven van de vakantiewoningen.