Ik heb al zo vaak tegen jullie gezegd dat je geen goedkope wijn moet kopen. En ook deze regels zijn er om gebroken te worden, toch?
Hier in de Jura en bevangen door een zonnesteek loop ik in de supermarkt en wat kom je dan tegen: veel aanbiedingen en nog meer aanbiedingen. Aanbiedingen van toiletpapier, waar ik totaal niets mee heb maar soms zeer noodzakelijk is. Aanbiedingen van etenswaren, waar ik me ook verre van hou en veel aanbiedingen van wijnen. Bij de wijnen beginnen de stopsignalen te flikkeren en gaan bij mij alles in de ankers. Aanbieding Jura, Côtes du Rhône, Bordeaux (zeker Bordeaux, want die zijn écht niet te slijten). Snel gingen mijn ogen van links naar rechts en van boven naar beneden. Schichtig keek ik naar de andere winkelende mensen en wat die allemaal in hun karretje storten, niet dat mij iets uitmaakt, want ik heb toch wel een meer dan gemiddelde bovenmaatse kennis van wijnzaken. Langzaam aan beginnen de medailles in mijn ogen te flikkeren die allemaal prijken op de etiketten. Brons, zilver en goud stonden op verscheidene etiketten. Er waren meer medailles dan op de Olympische Spelen. Zachtjes aan kreeg ik weer het bewustzijn en kwam alle hausse te boven. In een schap zag ik een eenzame fles wijn staan uit de Côtes du Rhône Vieille Vignes en wel een met een Zilveren Medaille, en dan die prijs?
€ 2,95 ???
Een Côtes du Rhône van € 2,95 met een Zilveren Medaille én gemaakt van oude wijnstokken. Voor die prijs kon je de jury niet eens omkopen. Voordat die vrouw naast mij die wijn kon bemachtigen had ik de fles al in mijn handen en keek haar grijnzend aan. Beteuterd keek ze mij aan en vergenoegd keek ik schijnbaar terug want ze droop langzaam en bijna huilend af. Opgewekt zette ik de fles in mijn karretje – die ik overigens niet meer losliet tot bij de kassa – en rekende ik het wonderschone aanbiedingstrofeetje af.
Op de camping aangekomen inspecteerde ik het etiket nogmaals genoegzaam en het resumerend kon ik verklaren dat het in het geheel geen slechte koop was, sterker nog: ik vind het jammer dat ik niet een tweede fles had kunnen bemachtigen.
Hoopvol sneed ik het namaaklood van de fles – wat kon je verwachten voor die prijs – en verwijderde ik de kurk met mijn sommeliersmes. Een échte kurk en een mooie fles zijn toch al snel € 1,30. Zonder transportkosten bleef er voor de wijn niet veel over, de arme wijnboer, uitgemergeld en uitgewrongen moest hij de wijn afstaan voor een schamel bedrag.
Nogmaals kreeg de achterkant van de fles nog een uitgebreide inspectie en zag dat het een domaine botteling was en dat de wijn uit het minuscule plaatsje Visan kwam.
De wijn is van het zeer grote jaar 2010 en heeft veel rondeur ondanks de berg van tannine die erin zit. Een mooie fruitigheid die zich kan meten met een Villages Rhône. Goede volle body, maar de afdronk eindigde jammer genoeg heel zwak.
Niettemin een heel goede wijn voor die prijs. Wat ook jammer is, is dat de wijnboer duidelijk niet de prijs heeft gekregen voor zijn wijn en dat je dat zeker volgend jaar of een van de jaren daarna terug zal moeten zien komen in de wijn, want zo kan je geen bestaan opbouwen of onderhouden.
—
Martin
Reageren? Mail naar me.
Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!
Zullen de wijnboeren dan wel weten wat wel en wat niet mag? Ook moet je als wijnboer weten, dat als je biologisch gaat werken je beduidend minder inkomen hebt, dit kan zelfs oplopen tot 25 procent minder opbrengst. Als je minder opbrengst hebt, dan heb je ook minder inkomen en de EU kan dan het geheel subsidiëren maar hoe lang hou je dat dan vol?
Van 
