Wat is het heerlijk en een al een tijd geleden om de wekker niet te hoeven zetten.

Om 8.00 uur ’s morgens denk je dan ‘Ik draai me nog even om!’ Maar dan komt het moment dat je toch echt uit je bed moet stappen om dat je een afspraak hebt met Tonnellerie Sylvain en Château Corbin!

Na een heerlijk Frans ontbijt snel de auto in en op weg naar Libourne. Na 1,5 uur in rondjes te hebben gereden toch maar even opgebeld: ‘Oh yes, I know your name, but it is almost lunchtime”. “O nee hé’, opperde ik. ‘We zijn toch nog welkom ondanks dit verlate uur” (waren we nu maar meteen uit bed gestapt!). Ik legde haar uit dat wij speciaal naar de wijnstreek zijn gekomen om hun kuiperij (een bedrijf waar houten vaten gemaakt worden) te komen bewonderen. ‘At what time can you be here’? ‘Eh…. In 10 minutes’ antwoordde ik.

Dit resulteerde in een rit vol kamikaze-acties waar ik wonder-boven-wonder heelhuids ben uitgekomen. Jos Verstappen zou trots op me zijn geweest na deze dollemansrit maar mijn reisgenoot heeft tijdens deze rally toch zeker enkele schietgebedjes gedaan.
Gelukkig kwamen we heelhuids en nog ruim voor lunchtijd bij tonnellerie Sylvain aan, zodat we alles nog operationeel konden zien voordat de Franse uitgebreide lunch begon. Ze merkten dat we professioneel en zeer geïnteresseerd waren en zo kregen we toch een geweldige rondleiding.

Tonnellerie Sylvain

Waarom heb je nu deze tonnellerie uitgekozen, hoor ik je zeggen? Zij leveren hun wijnvaten aan wijnhuizen als Château Mouton Rothschild (1e Grand Cru Classé), Château Lagrange (3e Grand Cru Classé), Château Carbonnieux (Grand Cru Classé uit Graves) en Château Angélus (Premier Grand Cru Classé A uit Saint-Emilion), dat zijn zeer grote namen in de wijnwereld dus moeten hun wijnvaten van onberispelijke kwaliteit zijn.

Wat maakt hun wijnvaten zo speciaal? Allereerst kiezen ze voor de allerbeste houtsoorten uit de bossen van Frankrijk (o.a. Tronçais, Bertranges en Bercé). Vervolgens laten ze de op maat gemaakte houtstaven 2 tot 3 jaar in de buitenlucht drogen. Dit proces is zeer belangrijk, omdat het hout dan zijn strenge tannine kwijtraakt – en de mogelijkheid om de wijn complexiteit te geven – opbouwt.
De volgende stap is het vervaardigen van het wijnvat en het toasten daarvan. Wanneer een wijn rijpt in houten vaten, neemt de wijn de houtsmaak op die afgegeven worden door het hout. De wijn kan door de poriën van het houten vat ook heel langzaam zuurstof opnemen, hierdoor wordt tannine zachter, de wijn oxideert een heel klein beetje en er verschijnt een elegante vanillegeur.

De hal staat vol met houten vaten en deze zijn allemaal op bestelling gemaakt. Als wijnhuis moet je veel keuzes maken voor het opvoeden van jouw wijn. Denk aan vaten voor de vinificatie (vergisting), het transport en het laten rijpen van de wijnen op het château zelf of daarbuiten.
De inhoudsmaat is afhankelijk van gebied en wat de wijnmaker voor ogen heeft. “Barrique” komt uit de Bordeauxstreek en heeft een inhoud van 225 liter. Een traditioneel houten wijnvat uit Bourgognestreek heeft een inhoud van 228 liter. Maar beide bestaan ook met een inhoudsmaat van 400, 500 en zelfs 600 liter. De wijnmaker beseft maar al te goed dat – hoe groter het houten vat – des te minder vanillesmaak er afgegeven wordt aan de wijn.

Wanneer de wijn op hout wordt vergist kan de wijnboer naast de inhoudsmaat ook een bepaalde ‘toasting’ kiezen: medium, medium+ en zwaar getoast. Deze ’toasting’ wordt ook afgegeven aan de wijn. Wanneer er gekozen wordt voor zwaar getoast hout, is het de noodzaak dat de wijn genoeg body heeft om dit aan te kunnen, dus is het eigenlijk: hoe lichter de wijn: hoe minder getoast het eikenhouten wijnvat moet zijn.

Château Corbin

’s Middags hadden wij een afspraak staan bij Anabelle Cruse-Bardinet. Anabelle is sinds 1999 eigenaresse van Château Corbin. Dit château heeft een oppervlakte van 13 ha en ligt in de St. Emilion aan de rand van de Pomerol appelatie. Château Corbin heeft de Grand Cru Classé status.
Anabelle is een zeer elegante powervrouw met uitstraling en toch een heel vriendelijk karakter. We voelden ons er zeer welkom!
De wijnstokken zijn gemiddeld 30 jaar oud en de verdeling is 80% merlot en 20% cabernet sauvignon. Deze staan op 2 verschillende bodems: zand (dat zorgt voor de finesse) en klei (die verantwoordelijk is voor de kracht in de wijn).

Na een rondje door de ‘kelder’ en de wijngaard liet Anabelle ons de wijn van Château Corbin 2009 proeven. De kleur was donker en intens. In de geur kwam zwarte bessen naar voren maar ook kruidigheid. De zachte tannine, het elegante fruit en de lange afdronk maakte enorm veel indruk op ons. De wijn liet maakte zoveel indruk op ons dat we meteen een fles kochten voor ’s avonds bij de Comté Millésime van 24 maanden oud en die combinatie van wijn en kaas was verrukkelijk!
Op zondag zijn wij naar het stadje St. Emilion zelf geweest. Leuke kleine straatjes met genoeg terrasjes waar genoten kan worden van een kop koffie, een lichte lunch, de zon en de mensen.
Iedereen mag het weten…

IK BEN VERLIEFD OP SAINT EMILLION!

Margret Weijers
(Vinoloog; wijndocent; http://www.smaakvermaak.nl)

Zo links en rechts hoorde ik verhalen van collega’s die op wijnreis gaan. Dat het naast zeer leuk, ook erg belangrijk is voor de eigen educatie. Want alles wat je met eigen ogen ziet, leeft! Plus dat de cursist het vaak een welkome afwisseling vindt om anekdotes te horen uit het behandelende wijngebied.

Maar ja, welk land en welk gebied? Er zijn (nog) zoveel landen waar ik naartoe móet! Maar aangezien ik heel graag een kijkje wilde nemen in een goede kuiperij (=daar waar de houten vaten gemaakt worden om de wijn in te laten rijpen), werd het St. Emilion in Frankrijk. Gezelschapsmens dat ik ben, hoef ik dit niet alleen te doen. Een van mijn cursisten wilde graag mee. Gelukkig! Want het is toch veel leuker om dit te kunnen delen met iemand?
De datum werd geprikt (okt.), vliegtickets, B&B en de huurauto werden geboekt en er werd gemaild met de wijnleveranciers voor bezoekafspraken met enkele wijnboeren. Natuurlijk moest ook de kuiperij worden gemaild of wij bij hun mochten komen kijken. Ik had van hun geen duidelijk nee gehoord, dus ik nam aan dat alles geregeld was.

Bij aankomst was het prachtig weer en die zon is tijdens ons verblijf niet meer weggegaan. Na enige strubbelingen met de huurauto (Ik heb gezworen dit niet te bloggen, sorry. Maar neem van mij aan, het was best een beetje komisch!) konden we onze TomTom instellen op Fronsac, om een bezoek te brengen aan Château de La Rivière. We hadden daar pas om half 5 een afspraak staan, dus nog ruim twee uur de tijd om onderweg ‘op zijn Frans’ even te lunchen: salade, stokbroodje, glas cola-light 😉

Best vervelend dat er in de kleine dorpen van Frankrijk weinig tot geen straatbordjes te vinden zijn. Het duurde daarom even voordat we Château de La Rivière gevonden hadden. Maar het was het zoeken dubbel en dwars waard. Een prachtige grote witte poort met een oprijlaan waar menig BN-er jaloers op zou zijn. En aan de achterkant uitzicht op een diep dal en om het hele Château heen wijnranken.
Het wijnhuis is onderdeel van Vignobles Gregoires en is een familiebedrijf. Vader James Gregoire staat aan het hoofd van Château de La Rivière (Appellation Fronsac), zijn zonen Cyrille en Nicolas leidden respectievelijk Château Bois Noir (Bordeaux Supérieur) en Château Puynard (Blaye-Côtes de Bordeaux).

Wij werden deze middag door Tina rondgeleid over het 60 ha tellende landgoed. Wij mochten kijken in de diepe kelders van het Château, waar prachtige, lange gangen vol liggen met wijnflessen van uiteenlopende jaren (1967) en maten. Ja, ook een Nabuchodonosor met een inhoud van 15 liter! Ook liggen de houten vaten (=barriques) hier te genieten van hun rust en krijgt de daarin liggende wijn de tijd om te rijpen. De kelders zijn vervaardigd van kalksteen welke een positieve werking heeft op de temperatuur, deze blijft namelijk constant.

Ook vertelde Tina dat het Château een thuisbasis was voor de spionnen tijdens WO2. De deur van de ingang van de wijnkelder was expres volgroeid met bladeren, struiken en bloemen, zodat de Duitsers deze ingang niet konden vinden.

Na een bezoek aan het ‘Bains des Dames’, waar overigens helemaal geen “bommetje” in gemaakt kon worden, de fotoshoot van het uitzicht en het Château mochten wij aanschuiven in het proeflokaal. Hier proefden we de Rosé en de Clairet van Château de La Rivière naast elkaar, beide uit het jaar 2011. Het verschil tussen deze twee is dat de schillen van de Clairet langer in contact blijven met de most. Hij bevat dus meer kleur en tannine. Simpel gezegd heeft de rosé veel fruittonen en is makkelijker drinkbaar, de Clairet is voller van smaak en heerlijk bij de maaltijd.

Daarna was de Source de La Rivière 2011 aan de beurt. Deze is gemaakt van 95% merlot en 5% cabernet sauvignon. Deze wijn komt, in tegenstelling tot La Rivière, zonder houtlagering op de markt. Hij heeft een prachtige geur en smaak van rood fruit en zachte tannine en zuren.
Vervolgens proefden we dé Château de La Rivière 2006, gemaakt van overwegend merlot, aangevuld met een klein beetje cabernet sauvignon, cabernet franc en malbec. De wijn heeft 15 maanden op hout gerijpt en dat komt heel mooi in de vorm van vanille terug in de wijn. Tannine, fruit en zuur zijn perfect in balans en de wijn heeft een volle en rijpe smaak. Hierna waren enkele wijnen van James zonen aan de beurt, maar eerlijk is eerlijk, deze konden niet meer tippen aan de smaak van Château de La Rivière 2006.

Na deze geweldige middag gingen wij op zoek naar onze B&B ‘La Petite Madeleine’. Had ik al verteld dat de straatbordjes ontbreken in de kleinere dorpen van Frankrijk…? Maar gelukkig vonden we het, nadat we het juiste plaatsje in de TomTom zette (sindsdien ben ik niet meer blond…).

We hadden voor het diner een reservering laten maken bij het op loopafstand gelegen Château Candale. Frans-Engels is best lastig te begrijpen en natuurlijk waren wij ook veel te ongeduldig, zodat wij niet goed luisterden naar de uitleg hoe wij er konden komen. Er werd ons een zaklantaarn in de handen gedrukt en wij knikten schaapachtig: ‘Qui’ op de vraag of wij het zouden redden. Waarin dit resulteerde? Smerige baggerschoenen, omdat wij tussen de wijnranken door banjerden naar Chateau Candale en ontzettend veel lol!

Volgende keer blog ik verder over deze heerlijke wijnreis. Lees je dan ook weer mee?

Margret Weijers
(Vinoloog; wijndocent; http://www.smaakvermaak.nl)

Grappig hoe het leven kan lopen. Als je mij 20 jaar geleden had gezegd dat ik nu mijn eigen onderneming ‘Smaakvermaak’ zou hebben en dat ik wijncursussen en –proeverijen verzorg, had ik je waarschijnlijk voor gek verklaard.

In die tijd dronk ik apfelkorn en wijn kon mij helemaal niet bekoren. Sterker nog, ik heb bewust voor de koksopleiding gekozen, omdat ik het hele wijnverhaal van de bediening zó ingewikkeld vond. Al die verschillende wijnstreken en druivenrassen, de één nog moeilijker om uit te spreken dan de ander. Ik kreeg het er maar niet in en vond er dus niets aan….
Tot ik een glas wijn onder mijn neus geschoven kreeg en iemand mij vroeg: Wat ruik jij hierin? Ondertussen had ik de koksopleiding vaarwel gezegd (lees: ik praatte gewoon teveel) en me meer op de ‘voorkant’ gericht. Ik voelde me als gastvrouw als een vis in het water. Geweldig vond ik het om mensen een smakelijke en gezellige avond te laten beleven. Dit deed ik vaak met de nodige, gereserveerde humor. Ook in de sterrenrestaurants zoals De Librije in Zwolle en De Vrienden van Jacob in Sanpoort-Noord werd dit gewaardeerd. Lekker nuchter die ‘West-Friese’…Dat glas wijn bleek ik goed te kunnen omschrijven en hoe meer ik aangemoedigd werd om te ruiken en proeven aan wijn, hoe leuker ik het vond. Ik werd nieuwsgierig naar het verhaal achter wijn en besloot me aan te melden voor een wijncursus.
Helaas was mijn wijndocent niet zo’n bevlogen man met mooie verhalen over wijn, maar las hij zittend uit het cursusboek voor. Het waren 8 saaie avonden. Maar gelukkig had ik voldoende collega’s om mij heen die mij enthousiast maakten en stimuleerden meer met wijn te gaan doen. En in de loop der jaren leerde ik dat er in die wirwar van moeilijke namen een rode draad door het wijnverhaal heen loopt. Ik begreep de connectie tussen wijnland, wijnstreek en hun toegestane druivenras(sen). Ik leerde welke druivenrassen vroeg en welke laat rijp zijn en bouwde een geur- en smaakgeheugen op.

Uiteindelijk is mijn eigen wijndocent toch de basis geweest voor mijn wijncursussen: Ik wist hoe ik het niet wilde doen! Tijdens mijn wijncursussen en –proeverijen sta ik altijd. Wanneer ik merk dat een cursist een andere geur omschrijft, pak ik mijn geurflesjes en laat hem ruiken aan de geur die naar mijn idee in de wijn voorkomt. Ook werk ik met kleine groepen, dat maakt het persoonlijk en de drempel om iets te vragen word lager. Een duidelijke uitleg met hier en daar een flinke dosis humor, want wijn is niet saai, maar juist heel leuk! Als wijndocent moet je je kennis ‘up-to-date’ houden, daarom ben ik Register Vinoloog en Aanbevolen Wijndocent bij de Wijnacademie ®. Over een paar jaar mag ik zelf weer in de schoolbanken. Ik kijk er nu al naar uit.
Heel belangrijk is het dat er voor wijnliefhebbers verschillende wijncursussen te volgen zijn. De één wilt een leuke avond en volgt de wijnworkshop Proef!, de ander wilt een wijnetiket kunnen lezen en meer van de wijnlanden weten en geeft zich op voor de Basiscursus Wijn. Weer een ander wilt klaargestoomd worden voor zijn Vinologencursus en volgt de cursus Wijnbrevet. Welke je ook kiest, ik ben ervan overtuigd dat wanneer je eenmaal gegrepen wordt door wijn, je er alleen maar meer vanaf wilt weten. Vergeet niet: ik spreek uit ervaring hé? Wanneer ik van cursisten hoor dat ik ze zo enthousiast voor wijn maak, is mijn missie geslaagd. Liefde, passie en enthousiasme uitdragen en mijn kennis overbrengen, dat is waar ik voor sta.

Ben jij ook op zoek naar de rode draad in wijn? Geef je op en ontdek het!
En wanneer je door de (kurk)bomen het bos niet meer ziet, mail mij dan voor een persoonlijk advies.

Margret Weijers
(Register Vinoloog, Wijn-spijsspecialiste en Wijndocent, Smaakvermaak.nl)

Dat ik net begon met de Vinoloog opleiding, voelde ik mij tijdens verjaardagen weleens ongemakkelijk. “Vind je hem wel lekker? Hij is niet zo duur hoor”. Ineens vonden ze het zeer lastig om een schenkwijn uit te zoeken, want stel je voor dat ‘de aankomend Vinoloog’ het niet lekker vind. Wit met hoge zuren, tanninerijk rood of fruitig rosé, ik ben wat dat aangaat helemaal niet moeilijk. Oké, soms is het even doorbijten, maar vaak smaakt de wijn prima. Belangrijker vind ik het glas waarin het geschonken wordt. Laatst werd de wijn in een tumbler, een whiskyglas, geschonken. Toen ik vroeg: “waarom schenk je de wijn in dit glas”? zei ze: ‘Dat houdt zo lekker vast’. Zó zonde!

Ook al heeft de vorm van het wijnglas geen invloed op de smaak, het beïnvloed zeker de smaakbeleving. Maar hoe weet je nu welke wijn in welk glas geschonken moet worden? In tegenstelling tot wat veel mensen denken, heeft het niet altijd met de prijs te maken, maar juist met het gebruikte druivenras en of de wijn al dan niet houtrijping heeft gehad. Volle, witte wijnen smaken beter in glazen die extra lucht geven aan de wijn. Maar wees voorzichtig met teveel lucht. Dit heb ik aan den lijve ondervonden. Een prachtige, houtgelagerde Saint Aubin blanc, 1e cru schonk ik in een groot glas met behoorlijke wijdte. Dit glas gaf de wijn té veel lucht en de mooie, elegante geur van de wijn was ‘gevlogen’!

Tijdens mijn wijncursussen gebruik ik altijd het Gildeglas. Dit glas is in 1930 ontworpen en een soort standaard geworden wat betreft vorm, lengte, wijdte, dikte, gewicht, enz. Ik vind het persoonlijk niet het meest mooie wijnglas, maar wel het meest makkelijke glas om geuren te herkennen. Wanneer ik cursisten begeleidt, wil ik ze opleiden tot goede ‘ruikers’. De theorie kunnen ze zelf leren, maar de praktijk heeft in mijn ogen prioriteit. Om deze reden proeven we tijdens mijn wijncursussen vaak 10 wijnen per les. Ze doen niet voor niets een wijncursus. En proeven is natuurlijk iets anders dan drinken hé?
Of je nu wijn in de kroeg drinkt, tijdens het diner in een restaurant of thuis op een mooie zomerse dag, gebruik in ieder geval een wijnglas, want wat telt is dat je plezier behoort te beleven aan iets wat met veel zorg is gemaakt!

Met hartelijke groet,

Margret Weijers

(Register Vinoloog; wijndocent; Smaakvermaak.nl)

Er zijn al vele tv programma’s aan gewijd: de keuze van de ouders wat betreft jongeren en alcohol. De één keurt dit pertinent af, van de ander mag dit onder toeziend oog van de ouder(s) en sommigen laten hun kinderen hier helemaal ‘vrij’ in.

Het is al geruime tijd bekend dat alcohol extra schadelijk is voor jongeren. Het is slecht voor de ontwikkeling van de hersenen, het kan leiden tot problemen met alcohol op latere leeftijd en ze lopen sneller kans op alcoholvergiftiging. Het kabinet wil dat alcohol alleen nog wordt verkocht aan jongeren van 18 jaar en ouder. De Eerste Kamer moet het voorstel nog goedkeuren. Het streven is de verhoging in 2013 in te laten gaan.

Er wordt veel geïnvesteerd in voorlichting op school over deze gevaren. Dit vind ik een zeer goed initiatief, want gedurende mijn schoolperiode kan ik mij niet herinneren dat dit aan de orde was. Of was het er wel, maar interesseerde het mij op die leeftijd gewoon niet?

Wanneer ik terugkijk op mijn jeugd, kreeg ik mijn eerste alcoholische drankje op veertienjarige leeftijd, tijdens de verjaardag van een tante. Het glas was vooral gevuld met jus d’orange en een heel klein scheutje pisang ambon. Dit was overigens éénmalig, maar poeh, wat voelde ik me ‘volwassen’, zeg.

Vroeger werd er bij ons thuis nooit wijn gedronken tijdens het avondeten. Hooguit een enkele keer een biertje bij de pittige nasi/bami door mijn vader en (op latere leeftijd) mijn broer. Wanneer ik dan van anderen hoorde dat zij een glas wijn bij het avondeten kregen, dacht ik: ‘oh, wat gezellig. Dat ga ik later ook doen.’
Nu ben ik moeder van twee jonge kinderen en werk ik als wijndocente. Ik kom dus veel in aanraking met wijn. Desondanks drink ik bijna nooit wijn tijdens het avondeten. Heel soms in het weekend of wanneer er wat uitgebreider is gekookt, maar nooit bij mijn ‘Hollandse pot’. Voor mij voegt dit niet met wijn. Zal het komen omdat ik dit van huis uit heb meegekregen?
Mogen mijn kinderen, wanneer ze ‘jongeren’ zijn, een glas wijn tijdens het uitgebreide diner meedrinken? Aan de ene kant denk ik: ‘Ja hoor, wij zitten er bij.’ We hebben zelf in de hand hoeveel we inschenken en zo leren ze al vroeg iets over smaken. Maar aan de andere kant denk ik dan weer aan die hersenen… Wat ben ik blij dat ik nog flink wat jaren te gaan hebt, voordat mijn kinderen jongeren zijn!

Met hartelijke groet,

Margret Weijers

(Vinoloog; wijndocent; Smaakvermaak.nl)

Wijn is emotie… Ik heb al vele woorden op de plaats van wijn gezien, maar ik weet in elk geval zeker, dat wanneer er ‘wijn’ staat geschreven, deze zin boordevol waarheid zit!

Wanneer ik vroeger (wat klinkt dit raar, maar het is toch echt zo, ook ik word ouder) gasten in het restaurant vertelde dat ik blij was dat ik hun bekende wijn niet in het assortiment had, keken ze me meestal vreemd aan en hoorde ik hen denken: ‘wat een bijdehante tante met haar luxe, witte handschoentjes aan…’ Maar als ik met mijn uitleg kwam, begrepen ze vaak wel wat ik bedoelde.
De conversatie verliep meestal ongeveer zo: ‘Heeft u misschien ook die en die wijn uit dat land?’ ‘Nee het spijt mij, die heb ik niet, maar mag ik u vragen waarom u deze wijn zo lekker vindt?’ Nou, die wijn hebben wij gedronken toen wij (streep door wat niet van toepassing is…) op vakantie of huwelijksreis waren / zoveel jaar getrouwd waren / onze (klein)dochter of zoon geboren werd, en nog tal van mogelijkheden. ‘Daar hebben wij hele goede herinneringen aan. Hij is ook écht heel erg lekker.’ ‘Dat geloof ik graag, maar als ik eerlijk ben, ben ik blij dat ik hem niet op de kaart heb staan’ (op dit punt kwamen de vreemde gezichten…) ‘Ik denk niet dat die wijn met zoveel emotionele waarde hier nog beter of zelfs net zo lekker kan smaken dan op dát moment. ‘Ook al lach ik nog zo vriendelijk naar u of wordt de wijn op perfecte temperatuur geschonken, u dronk de wijn ontspannen en tijdens een zeer heugelijke gebeurtenis, het lijkt dan aannemelijk dat de wijn hier tegen zal vallen…’

Emotie wek je ook op door de auto in te stappen en gewoon ernaartoe te gaan rijden. Tijdens mijn wijncursus Champagne in het desbetreffende gebied, geef ik altijd aan dat het zeer de moeite waard is om dit te doen. Zo ver rijden is het niet en wanneer je die prachtige wijnhuizen, hun wijnranken en de ondergrondse gangenstelsels met eigen ogen ziet, gaat het allemaal veel meer leven.

Ik was al geruime tijd bezig met wijn, maar ik had nog nooit van mijn leven een wijnrank gezien. Gek genoeg kon ik me er ook nauwelijks een voorstelling van maken. Gelukkig kon ik via via mee op wijnreis naar de Elzas, Champagne en de Bourgogne. Ik bleef maar foto’s maken en alle informatie slokte ik op als een spons. Zo leerde ik, dat wanneer de wijnrank oud was, je dat kan zien aan de dikte van de wijnrank. Ook zag ik tijdens deze reis het clipje om de vlinders en motten af te weren en te voorkomen dat de ranken/druiven aangetast zouden worden (in het Frans ‘Vers de la Grappe’ genoemd). Deze reis heeft ervoor gezorgd dat de basis werd gelegd van mijn wijnkennis en daar pluk ik nu nog de vruchten van 😉

Met hartelijke groet,

Margret Weijers
(Vinoloog; wijndocent; Smaakvermaak.nl)

Het is alweer bijna 10 jaar geleden. Na een jaar hard studeren voor de Vinologenopleiding gaf ik mijzelf een reis cadeau naar Nieuw Zeeland. Eigenlijk best grappig: ik denk dat ik één van de weinige ben die al wel naar de andere kant van de wereld is geweest, maar nog nooit één voet op Texel heeft gezet.

Tijdens deze reis moest er natuurlijk ook enkele wijnboeren aangedaan worden. Ik zal nooit vergeten hoe geweldig ik ontvangen werd bij een wijnhuis in Nelson. Na een slapeloze nacht (ik was de kaarten voor de boottocht kwijt) en een autorit vol stress, kwam ik veel te laat in Nelson aan. Ik schaamde me behoorlijk, want er was voor mij een afspraak gemaakt en ik heb een hekel aan te laat komen. Judy kwam naar buiten en verwelkomde mij zeer hartelijk.

Na een blik op mijn hoofd (stressy?) vroeg ze mij ‘Would you like to have a cup of tea? Purhaps with some cheeses?’ De combinatie thee en wijn was mij niet helemaal duidelijk, maar dat was wel precies wat ik nodig had, even ontspannen. Gelukkig kwam ik weer snel in mijn ‘chill modus’ en na de thee en een gesprek met de wijnmaker liep ik met een glas witte ‘shaffy’, tezamen met de eigenaar door de wijngaard. Hij liet mij zijn rijen chardonnay zien en ik zag dat er twee banen bedekt waren met schelpen.

Ik vroeg hem ernaar en hij vertelde mij dat de bodem overwegend klei-achtig is. Deze bodem zorgt voor wat stevigere wijnen. Tim wilde proberen of hij een chardonnay met wat meer mineraliteit kon maken, dus strooide hij over de bodem wat gekneusde schelpen (hij voegde dus als het ware kalk toe). Hij liet mij naderhand beide chardonnay’s van de verschillende bodemsoorten naast elkaar proeven en sindsdien weet ik hoe mineraliteit ruikt en smaakt.

Ook in Waipara ben ik bij een wijnhuis langs geweest. Ik denk nog vaak terug aan dat prachtige uitzicht! De strakblauwe lucht, de rijen met druivenranken en op de achtergrond de bergen met zijn besneeuwde toppen. Daar klom de wijnmaker op een rij hoog opgestapelde wijnvaten om mij eerst een glas pinot noir gerijpt in oud hout en vervolgens deze wijn in nieuw hout te laten ruiken en proeven. Wat een verschil! De ene had een hint van eiken terwijl de andere wijn een behoorlijke body had. Hier kan geen geurflesje tegenop!

Bijna 10 jaar later zou ik graag weer een dergelijke reis willen maken. Er staan er nog zoveel op mijn lijstje: Argentinië, Chili, Zuid-Afrika, enz. Alleen mijn thuissituatie is iets gewijzigd. Ik woon samen met een lieverd die bier boven wijn verkiest en mijn twee schatten van kinderen wil ik ook niet ‘meeslepen’ naar de wijnhuizen, want wat hebben zij er aan? Er zit denk ik maar één ding op: tijdens de zomervakantie met mijn familie wegdromen en zeer binnenkort een wijnreis boeken voor het najaar met een leuke groep wijnliefhebbers.

Met hartelijke groet,

Margret Weijers
(Vinoloog; wijndocent; Smaakvermaak.nl)