Categorie archieven: column karen

Column – Karen Haanstra – late bloei en fossielen

karen column oogst 1

Het koude voorjaar heeft zijn sporen nagelaten in de wijngaard van Karen Haanstra te Fontjoncouse.

Eindelijk, het is zover: 20 juni, de wijnstokken staan in bloei. Mijn partner kan zich niet herinneren, dat het ooit eerder zo laat in het jaar was. Zorgen, zorgen, zorgen. Het is zonnig weer, maar zijn gezicht ziet er uit als een donderwolk, “Dit kan nooit goedkomen”, verzucht hij bij zijn wandeling door de wijnvelden. “Drie weken, dat lopen ze nooit meer in”.
Om even een idee te geven, bloeiende wijnvelden, dat is niet zoiets als bloeiende koolzaadvelden. Je moet de bladeren omhoog duwen om enkele minuscule meeldraadjes te zien rondom een klein bolletje, zo groot als een speldenknop. Dat is dus de bescheiden bloei van wat een druifje gaat worden.

In de voorafgaande drie weken was het te koud, met een paar stevige regenbuien. Het moet warm blijven, en droog, willen we eind september kunnen oogsten. En dat is al laat, de wijnbouwers in de lager gelegen vlaktes beginnen meestal twee weken eerder dan wij. Onze velden liggen 250 m. boven zeeniveau: een prima voorwaarde voor een evenwichtige rijping, en dus goede wijn, door de koelere nachten.
Maar aan elk voordeel zit een nadeel: Onze kwaliteit is beter, maar het risico van slecht weer tijdens de oogst is ook groter. Hebben de omwonende wijnbouwers de oogst veilig in de schuur, dan kunnen wij begin oktober verrast worden met regenbuien, die de oogst onbruikbaar maken door schimmelvorming.

bloei 2 juniRRR
Mijn partner is opgegroeid in een wijnbouwersgeslacht, van vader op zoon werken ze in de velden. Theorie en praktijk verschillen vaak. In theorie kan alles nog goed komen. Mijn partner had het voorgevoel dat het niet goed zat met die te late bloei. En helaas kreeg hij gelijk. Na een week liet hij me het resultaat zien: Coulure.
Hij pakte een druiventrosje-in-spee, schudde er lichtjes aan, en de groene speldenknopjes -die druiven hadden moeten worden- regende naar beneden. De vruchtvorming had niet plaatsgevonden.
De Carignan en de Grenache hebben er flink onder geleden. Gelukkig is het bij de Syrah wel goed gegaan. Het wordt dus een kleine oogst dit jaar.

bloei 1 juniRRR
Vooral niet de wijnstokken onnodig storen, zoals bijknippen, was zijn devies. De snoeisnaar is taboe tijdens de bloei. De omwalling daarentegen, die moest nodig worden aangepakt.
Voorzien van inklapbare handzaag en snoeimes ben ik die te lijf gegaan. Boomtakken die wijnstokken in de schaduw zetten, werden teruggezaagd. Ik wil de zon zien schijnen op die nu nog pieterige druifjes, zodat ze snel gaan groeien. ’t Is zwaar werk, maar het wordt er mooi van.

Buxus struiken van drie meter worden netjes recht bijgeknipt. Ik overweeg nog even, of ik er net als in Engeland mooie vormen in ga knippen: een wijnfles of zo. Al is het alleen al om het wanhopige gezicht te zien van mijn partner bij het passeren van een zoveelste gekke inval van mij!

Wat een leuke afleiding geeft, zijn de fossielen. Miljoenen jaren geleden bevonden de heuvels zich onder zeeniveau. En nu groeien er wijnstokken, met aan haar voet de fossielen van mossels, ammonieten, St. Jacobsschelpen en koraal.
Dan kom ik thuis met een museum-inventaris in mijn jaszak.
En nog mooier, mijn eigen veld is aangeplant op een bodem vol kwartssteentjes: prachtig gevormde juweeltjes, allemaal met eenzelfde aantal facetten. Dan lig ik als een kind zo blij op mijn knieën de aarde af te zoeken naar onbeschadigde elementen die aan mijn -inmiddels wel erg grote- verzameling toegevoegd kunnen worden.
Het werk, dat schiet er dan wat bij in. Maar het leven bestaat toch niet uit alleen uit werken?

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is op zoek naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons volgen via mail, facebook, twitter of google+!

Column – Karen Haanstra – ploegen, bespuiten, uitlopers vastzetten en uitdunnen…

karen column oogst 1

De maand mei is een drukke maand in de wijngaard van Karen. Beleef het mee in haar column!

Licht ploegen bestrijdt onkruid en geeft een losse korst, die in warme tijden werkt als een isolerende
laag tegen uitdroging. Helaas regende het elke paar dagen en werd de losse aarde weer omgevormd tot een harde laag. Dus bleef het niet bij één keertje ploegen.
De wijnstokken…die groeien door de geregelde regenbuien opgewekt verder, met het vele daaraan verbonden werk, dat zich dus ook versneld aandient.

De eerste blaadjes verschijnen, een teken dat de groei op gang is gekomen. Maar ook het signaal dat er bespoten moet worden. Dat doet iedere wijnbouwer, ook de biologische boer.
Want een wijnstok, dat is een door mensen gecultiveerde plant. Heel taai, dat wel. Maar gekweekt op het produceren van fruit. En of dat nou appels of peren of druiven zijn, bescherm je ze niet tegen ziektes, dan eindig je met een oneetbare oogst. Waar we vooral bang voor zijn, zijn de schimmelziektes: die zijn in staat een tros druiven in een paar dagen om te toveren tot een onbruikbare klomp viezigheid.

Fontaine des Joncs mei 2013
Zodra het derde blaadje verschijnt, wordt er een reservoir aan de tractor gekoppeld. Dit reservoir is gevuld met in water opgelost kopersulfiet, met daaraan twee slangen gekoppeld. Dit geheel eindigt op een “lans”: een handvat met dunne buis en verstelbare nevelkop. Een soort waterpistool voor volwassenen.
In beschermende kleding stap je als een moderne ridder ten strijde tegen de aanvallen van ziektes.
Mijn partner, gelijk een vroegere ridder te paard, maar in moderne versie, dus op een tractor gezeten, rijdt tussen de rijen door. Ik loop ernaast, met een andere vrouw, als een middeleeuwse vazal.

Stok voor stok nevelen we een blauw waasje over de blaadjes. Met vierduizend stokken per hectare, lopen we heel wat kilometers.
Twee weken later herhaalt dit gebeuren zich, ditmaal met wat wind erbij. In steeds meer lichtblauw getinte kleding waden we door de velden. Een folkloristisch gezicht, dat door passerende toeristen fotografisch voor het nageslacht wordt vastgelegd.

mei 2013 uitdunnen RR
De meeste boeren zetten gelijk met een groot apparaat het veld in een blauwe waas. Kost meer product, maar het werkt, zonder ernaast lopende smurfen en is daardoor sneller.
“De opmars van de rentabiliteit doet de smurfen uit het landschap verdwijnen.”
Bij de derde ronde zijn de planten ondertussen zo groot dat handmatig spuiten ondoenlijk is, en dan gaat er bij ons dus ook een blauwe waas overheen.
Denk niet, dat het daarmee voorbij is met het lopen van kilometers per dag. De uitlopers van de Syrah zijn onderhand zo groot, dat ze tussen de draden gestoken moeten worden. En omdat ze in het begin zo snel groeien, is het akelig kwetsbaar spul, dat letterlijk bij de handen kan afbreken.

Eind mei begon het hard te waaien. De twijgjes bleven goed zitten tussen de draden, en hier en daar brak alleen het topje af. En daaronder bleef het groeiende trosje gespaard.
Die trosjes, die horen eind mei in bloei te zijn. Maar mei was te koud. Geen bloemetje te zien. Werken met natuur is begrijpen dat niet alles in het leven beheersbaar is.

mei-2013-trois-feuilles-carignan
En het bleef niet bij lopen. Nee, je moet in mei op de knieën. De vruchtdragende twijgen kwamen allemaal mooi tevoorschijn. Maar de Cinsault is een ras dat nogal onstuimig is. Vanaf de onderstam dringen zich allemaal ongeplande uitlopers op, richting blauwe lucht. “Gourmands” heten ze hier, oftewel smulpapen. Ze doen zich tegoed aan de voeding van de wijnstok, maar leveren geen vrucht als tegenprestatie. Er is maar één remedie: op de knieën, en met de hand die twijgjes netjes bij de stam afbreken. Laat je een centimeter zitten, dan verschijnt er na een paar weken al een nieuwe. En nu is mijn Syrah al net zo eigenzinnig, dus moest ik ook voor haar door de knieën. De velden staan er nu prachtig bij. Rechte rijen, schone onderstammen, licht geploegde aarde en geen onkruid. Dat is het mooie van handenarbeid: je ziet het resultaat van je inspanning.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is op zoek naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons volgen via mail, facebook, twitter of google+!

Column – Karen Haanstra – april, de tractor doet wat hij wil (deel 2)

Karen Haanstra column oogst

Je kunt er maar druk mee zijn, met een wijngaard. Karen weet er boeiend over te berichten:

Mijn werk bestaat uit het verwijderen van het onkruid op de plaatsen waar de tractor niet bij kan: dicht langs de stokken en de omheiningen. Zonder tractor een flinke klus.
De hele dag zit hij op die tractor. We hebben geen vlak terrein, dus hij wordt de hele dag heen en weer geschud en komt aan het eind van de dag met een zere rug en bruinrood thuis: de opwaaiende aarde heeft zijn aan zijn gezicht en kleding vastgezet. En de volgende dag maar weer weg, want je weet maar nooit of een regenbui hem dwingt het werk voor een aantal dagen te staken.
Er is haast bij, want hij wil niet dat er teveel opgewaaide aarde op de zich ontluikende knoppen komt. Volgens hem zitten er ziektekiemen in dat stof, die zich tijdens de latere groei in de plant gaan installeren, en voor schimmels en andere oogstverminderende ziektes zorgen.

Fontaine des Joncs april 2013
Zijn we een keer gezamenlijk met de auto op pad, met een gangetje van 50 km, en zit ik achter het stuur de weg in de gaten te houden, dan ziet hij in de voorbij zoevende velden het begin van ziektes en andere kwalen.
Hij loopt door een veld van 2000 stokken en vindt er zeven die aangetast zijn door rupsen.
Ik ben er zo eentje die achter hem aan huppelt en niets abnormaals opmerkt.

Een te geel blad, een lichtgrijze ring aan de onderkant, rode verkleuringen langs de randen, afgevreten scheuten: scheef (konijnen), recht (reeën) of naar binnen gericht (rupsen), schade door rode spinnen: niets ontgaat hem.
’t Is mooi om een modern stel te zijn met onze complementaire taakverdeling, zeg ik dan maar.
En kom, als chauffeur -voor zijn gemoedsrust- niet boven de vijftig kilometer per uur.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is op zoek naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Karen Haanstra – april, de tractor doet wat hij wil (deel 1)

Karen Haanstra column oogst

De maand april is een drukke tijd in de wijngaard van Karen Haanstra te Fontjoncouse. Een tijd waarin samenwerken belangrijk is…


In de maand april wachten de wijnstokken op warmte. De eerste weken zetten koud in, met harde noordenwind, dus de stokken verroerden zich niet.
Toen won de zon de strijd, en liep de temperatuur van 15 graden in een paar dagen op naar 25. Met een rotvaart stuwden de planten hun sappen omhoog. Met de dag zag je hun knoppen zwellen.
Een scheurtje, en de volgende dag al toonde zich een piepklein blaadje en een paar dagen later zocht een dun stengeltje zijn weg omhoog naar de stralend blauwe lucht.

Dat werd tijd ook. Het onkruid had zich niets van de kou aangetrokken en leek op weg de wijnstokken te overgroeien. Een kunstschilder stort zich verrukt met penseel en doek in de overvloed aan kleurschakeringen. Een simpele wijnbouwer ziet zich de komende maanden moeizaam door de rijen waden. Een medaille heeft altijd twee keerzijden.

Eindelijk is de grond droog genoeg om het gewicht van de tractor te dragen, en met een lichte ploeg wordt tweemaal heen en weer door de rijen gereden. De nu licht verkruimelde aarde, vermengd met in stukjes gehakt onkruid, is weer zichtbaar en de wortels kunnen weer “ademen”.
We hebben een oude tractor, en volgens mijn partner ben ik totaal ongeschikt voor het berijden van dit werktuig: ik ben te gauw afgeleid en hij ziet me in een greppel storten. Het is een wonder, dat hij mij in staat acht onze auto over de kronkelweggetjes te sturen.

De tractoren hier zijn klein en smal. En ik ben lang en smal. Dat past niet echt bij elkaar: Mijn benen hangen vreemd langszij, zoals bij een volwassene die op een pony probeert te rijden. Ik sta doodsangsten uit wanneer mijn partner de tegen de hellingen gelegen velden ploegt.
De rijen zijn trapsgewijs aangeplant en per rij is er een hoogteverschil van wel veertig centimeter, met een breedte waar de tractor net door kan. Om kantelen te voorkomen hangt hij soms gelijk een bemanningslid van een zeilboot overstag, en fungeert als contra-gewicht. Ik sta lafhartig met de rug naar hem toegekeerd af te wachten of er een denderende knal zal volgen.
“Je moet de rijen vlakker maken”, verzucht ik elk jaar, “dit is veel te gevaarlijk zo”.
Ondoenlijk volgens hem. Ik raap het beetje resterende moed bij elkaar en klauter naast hem op de tractor. Met hem als kapitein en ik als angstige bakkenist zeilen we die dag door de velden.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is op zoek naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Karen Haanstra – maart roert zijn staart (deel 2)

karen Haanstra

Monnikenwerk in de wijngaard van Fontaine des Joncs van Karen Haanstra.

Ik ben al dagen met opbindkoord in de weer: tweeduizendvierhonderd kleine stompjes met twijgjes van 50 centimeter. Alle twijgjes wegknippen. Zo dwing je de wijnstok-in-spé zijn krachten naar beneden te richten, op de ontwikkeling van zijn wortelstelsel. Vitaal voor de kwaliteit van de oogsten in de jaren die zullen volgen.
Een stukje koord vastzetten aan “le pied” (vertaald “de voet”, in dit geval het prille begin van wat een druivenstok gaat worden) en aan de eerste -boven de stokken gespannen- ijzeren draad. Dat draadje gaat de eerstkomende jaren steun geven aan de te vormen wijnstok.
Het is een wonder, dat zo’n klein ding over vier jaar al stevig genoeg is zichzelf overeind te houden en druiven gaat leveren.
Maar vooreerst is het -zittend op de knieën- draden vastknopen. Met een mopperende en kruiende wederhelft op de achtergrond, en een met modder omklede tractor op de voorgrond.
En dan maar denken dat het wijnvak saai is!

Tegen kwart voor twaalf naar huis, waar het middageten alleen nog opgewarmd hoeft te worden. Het comfort van een volle buik, maar ook de pijnlijke schouders, hebben mijn partner eindelijk zijn plannen doen bijstellen. En zo zitten we die middag, geknield naast elkaar, koordjes te knopen.
Een stralend blauwe lucht, en dan opeens verschijnen er donkergrijze wolken aan de horizon en een kwartiertje later staan we in de kletterende regen. Die na tien minuten ophoudt en de zon doet schijnen op onze doorweekte kleren. Typisch maart!!

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is op zoek naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Karen Haanstra – maart roert zijn staart (deel 1)

karen column oogst 1

De belevenissen van Karen en haar franse partner in de wijngaard te Fontjoncouse, Corbiéres.

Maart roert zijn staart volop dit jaar…

Twee dagen harde noordenwind gevolgd door drie dagen regen, dan weer vochtige zeewind met motregen en onverwacht een windstille dag met een stralende zon, enzovoort.
“Met zulk weer kom je tot niks”, moppert mijn partner.
Het veld van de aanplant van vorig jaar zit vol geulen. Voordat er aangepland werd, is de grond 60 centimeter diep geploegd. In die losgewoelde aarde vinden de wortels snel een weg naar beneden, naar de meer vochtige onderlaag. Helaas spoelt de losse bovenlaag makkelijk weg. En omdat het veld tegen een helling is aangeplant, heeft het water de kortste weg naar beneden gevonden: de geulen dwars door het veld.
“Ik ga het met de tractor proberen”. Ik opper nog wat bezwaren, maar hij laat blijken de begaanbare plekken beter te kennen dan ik. Dus vertrekt hij per tractor. Om half acht ’s ochtends maak ik eerst het middageten klaar. Op het franse platteland zijn de maaltijden een niet te onderschatten gebeuren: niks snel wat in de magnetron schuiven, er moet twee keer daags huisvlijt op tafel komen. Dus toen dat klaar was, vertrok ik richting wijnveld.

In het dorp houdt een collega-wijnbouwer me staande: “Die man van jou staat met zijn tractor tot de assen in de modder geparkeerd”.
Bij de plek des onheils aangekomen en afgaande op zijn gezicht, slik ik woorden als “zie je nou wel” maar snel in. Hij was niet verder gekomen dan de inrit van het veld. Met hulp van de tractor van de collega werd onze tractor uit de blubber getrokken. Wijziging van de werkplannen dus, leek mij. Maar mijn partner is koppig en wil niet opgeven. “Ga jij maar draden knopen, ik ga met jouw auto de kruiwagen halen”.
Met een stugge volharding kruide hij die ochtend keien van de randen van het veld naar de geulen. Die keien, die hadden we vorig jaar na het diepploegen naar de omranding gekruid. En die zijn er nu dus allemaal weer in teruggekeerd.

Een heel heen en weer gesleep, het lijkt werk voor niks. Maar in plaats schade toe te brengen aan de ploegmessen, zullen ze nu als mini-dijkjes helpen het water te keren.
Is het soms niet zo in een mensenleven? Je werk lijkt zinloos, maar je verloor het zicht op de meerwaarde die je ermee toevoegde aan een element.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is op zoek naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Karen Haanstra – kraters, geulen en draden (2)

Karen Haanstra

Vandaag deel 2 van de column van Karen. Een wijngaard is meer dan alleen maar een wijngaard….

“Bleef het maar beperkt tot geulen!”

Ik kocht jaren geleden een veld Syrah omdat het zo mooi in een vallei tegen een helling ligt.
Sindsdien begrijp ik, waarom er elk jaar geologie-studenten vertoeven voor een stage. Het veld ligt in een gebied waar de segmenten van de diverse periodes van miljoenen jaren omhoog gestuwd en zo prachtig te bestuderen zijn. Alleen kreeg ik van hen nog geen verklaring voor het verschijnsel dat er na hevige regenval twee grote kraters verschijnen in dat veld, met een doorsnee van zeker drie meter en een diepte van anderhalve meter!
Daar gaan heel wat karrevrachten keien in, die dus na twee jaar weer volledig opgeslokt zijn.
Ik vermoed dat er een soort onderaardse rivier moet zijn. Wie weet, krijg ik ooit grote koppen in de krant vanwege al het moois wat speleologen daar ontdekten. Voorlopig zit ik er maar mee: dagen werk om de boel weer dicht te krijgen.

Fontaine Des Joncs, krater, ontwortelde wijnstok
Hebben we de geulen en de kraters gehad, dan zijn er nog de draden, ook zo’n februari-klus.
De harde wind is een onoverkomelijk kwaad voor de Syrah met haar prachtige lichtgroene brosse twijgen, die tijdens de eerste de beste harde wind bij de aanzet afbreken.
Maar wanneer je de twijgen tussen strakgespannen draden laat groeien, dan kan de wind alleen het stukje afbreken wat boven de draad uitsteekt. En dus blijft het gedeelte van de twijg waar zich de druiventrosjes-in-spé bevinden, netjes vastzitten aan de wijnstok: oogst gered.

En die draden, simpel ijzerdraad, die lijken een eigen leven te leiden. Elk voorjaar hetzelfde ritueel: de draad losmaken, met een nijptang aanspannen, en weer vastwikkelen (vijf draden per rij, en honderden rijen te doen). En een jaar later hangen ze er weer slap bij en trek je ze weer een stukje langer vast. IJzerdraad groeit hier elk jaar wel een paar centimeter! De wetenschapper heeft uiteraard een verklaring voor dit verschijnsel, maar hij hoeft niet elk jaar honderden draden opnieuw aan te spannen….

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is zoekende naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Karen Haanstra – kraters, geulen en draden! (1)

Karen Haanstra column oogst

Vanuit de Corbiéres bericht Karen in haar maandelijkse column over de gebeurtenissen in en om de wijngaard.

Februari: Een maand van kraters, geulen en draden

Het voorsnoeien zit erop. De wijn komt bij van de assemblage; wat doet een wijnbouwer dan nog? We wachten met het snoeien van de Grenache, omdat moedertje natuur van slag is: dagen met twintig graden werden afgewisseld met vorst en zelfs wat sneeuw.
En daar raken wijnstokken van in de war. Ze sturen de sapstroom omhoog, om de knoppen te doen uitlopen. En dat is nog te vroeg, één kleine nachtvorst en weg is de oogst.
Want de bevroren uitlopers sterven af. En de wijnstok, hardnekkig als altijd, maakt wel weer nieuwe uitlopers. Alleen zal deze tweede generatie twijgen geen vrucht geven.

Het klimaat lijkt op haar inwoners: het uit zich in uitersten en kent zelden de gulden middenweg.
In het voor- en najaar steekt de noordenwind op, dagenlang, ontembaar, met 100 kilometer per uur. En als het droog is, kan het maanden duren voor je weer een regendruppel ziet.
Wanneer het dan regent, gebeurt dat uitbundig: in een paar dagen klettert een voorraad water voor een paar maanden uit de lucht.
En dat is nou de reden waarom wij, net als de Nederlandse boeren, sloten rondom de velden hebben.

Fontjoncouse kaart
Het regende dus uitbundig. Het water is ook al net zo eigenzinnig als de inwoners: het zoekt zijn eigen weg en gaat voorbij aan de begane paden (in ons geval de overstroomde sloten).
En dus hebben we nu geulen rondom èn in de velden. We verveelden ons niet: met de kar achter de tractor verplaatsen we keien en aarde, om een veld weer begaanbaar te maken.
Vergeet de bulldozer: de ruimte tussen de rijen is er te smal voor.
Dat heeft een technische reden: wil je voldoen aan kwaliteitsnormen, dan wordt de plantbreedte en ruimte tussen de stokken voorgeschreven.

Simpel gezegd: veel stokken per hectare krijgen weinig voeding per stok. Weinig voeding geeft een laag rendement en dat geeft een goede wijn!

Binnenkort het tweede deel over kraters(!) en draden in de wijngaard.
Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is zoekende naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact met ons op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Zin in een vakantie op Fontaine Des Joncs?

Fontaine Des Joncs

Heeft u interesse in een leuke vakantie op een wijndomein in de Corbiéres, Zuid-Frankrijk?

Karen Haanstra (u weet wel, van onze maandelijkse column) introduceert haar vakantieverblijven:

En waar blijven de Nederlanders?
Op mijn wijndomein Fontaine Des Joncs heb ik twee vakantiewoningen in de verhuur, ingericht voor twee personen, met de mogelijkheid extra slaapgelegenheid te creëren.
Het is een nevenactiviteit die vakantiegangers de gelegenheid biedt te genieten van de rust en schoonheid van de Corbières, en natuurlijk ook om kennis te maken met haar wijnen.
En met slechts een half uurtje rijden kunnen ze een duik maken in de Middellandse zee.
Ik krijg veel mensen uit (het koudere) Noord-Europa, maar ook andere werelddelen als Australië of Canada. Wat onder het genot van (mijn eigen) wijn tot heel boeiende uitwisselingen heeft geleid over ieders manier van leven.
En ik dacht: Nederlanders, dat zijn reizigers en ze houden van zon, zee en van mooie natuur, precies wat hen hier geboden wordt. En dat is nou zo vreemd, ze weten me niet te vinden.

Fontaine Des Joncs terras
Daarom heb ik een website gemaakt, fontainedesjoncs.com, waarop ze in het Nederlands informatie kunnen vinden over mijn vakantiehuisjes en met mij in contact kunnen komen.
In het voor- en naseizoen zijn nog weken beschikbaar, tegen aanzienlijk lagere prijzen dan het hoogseizoen.
Komt er dit jaar een Nederlands stel naar Fontjoncouse?

Wilt u meer informatie over de vakantiewoningen, de omgeving en foto’s bekijken, klikt u dan even HIER.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Column – Karen Haanstra – De assemblage (deel 2)

Karen Haanstra

Hoe gaat het nu verder met de assemblage bij het wijndomein Fontaine des Joncs van Karen Haanstra?

Nu begint het werk, 50 procent van dit, 30 van dat en 20 van deze, alles in een grote kolf, schudden met die handel, en uitschenken. Kleur bekijken, ruiken, proeven, kauwbewegingen maken om de wijn maar overal in de mond te krijgen, uitspugen, even wachten om te zien wat de nasmaak wordt, en dan commentaar geven.

De keurmeester kent mijn smaak: Ik vind de Syrah aangenaam wat haar bijdrage betreft aan geur en smaak van rood fruit en mijn Syrah heeft een lekkere cassis-smaak. Maar ik wil niet dat ze de overhand krijgt op de Carignan, die een mooie structuur heeft, en dit jaar zachte tannines: dus niks geen wrange smaak in de mond. En we mengen en proeven zo nog wat voort, tot we het na een uur eens worden en de juiste percentages genoteerd kunnen worden.
Met dat “briefje” ga ik en mijn partner de schuur in, om op grotere schaal de wijnen in de goede verhoudingen van de ene tank naar de andere samen te brengen tot de wijnen 2012.

Karen Haanstra voorjaar Syrah
Daarna begint weer het niets doen. De wijn moet de tijd krijgen te wennen aan haar nieuwe samenstelling. Soms geeft het verrassingen, want wat je proeft direct na de menging, is niet altijd hetzelfde product na een half jaar samenwonen: één aspect kan afzwakken, een ander gaat juist weer meer de boventoon voeren.
’t Is net als met mensen, bij een goede relatie voegt elk wat toe en levert wat in, en geeft het een meerwaarde bij de optelsom.

Meestal zetten we een klein volume apart op eikenhouten vaten, vaten die al een paar keer wijn in zich hebben laten rijpen. De tannines worden ronder, zonder dat de wijn een overheersende houtsmaak krijgt.
Het Engelstalig-werelddeel schijnt bijvoorbeeld gek te zijn op die houtsmaak.
Ik heb zo een vermoeden dat het een neveneffect is van de whisky die ze gewend zijn te drinken.
Maar ik wil na een jaar werk mijn eigen wijn herkennen en geen hout schenken uit een fles.

Nee, geen oordeel of vooroordeel, ieder zijn smaak, dat is nou het mooie van wijn.
Het zijn de natuur, het klimaat en het werk van de wijnbouwer, die iedere wijn tot iets unieks maken.
En het doet ons natuurlijk plezier, wanneer onze ideeën over de smaak van wijn, gedeeld worden door Nederlandse wijnliefhebbers.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-West Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah en Carignan-druif. De wijnen van Karen zijn exclusief verkrijgbaar bij dewijnplaats.nl.
Karen is zoekende naar een importeur voor haar wijnen op de Nederlandse markt. Dus beste importeurs, als u interesse heeft, neem even contact met ons op.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!