Wijn is inderdaad geen bier, daar is geen spelt tussen te krijgen. En of goede wijn gelijk staat aan bier (of andersom), is een kwestie van smaak. Voor sommige mensen – of het nu bierdrinkers of wijnliefhebbers zijn – is een dergelijke uitspraak hetzelfde als ‘vloeken in de kerk’. Maar wanneer je het letterlijk bekijkt, kan het je in een situatie als deze wel degelijk helpen om je wijn toch aan de man te krijgen.

Een bierdrinker (of eigenlijk pils) houdt van een frisse aanhef, een sprankeling en vol van smaak. En natuurlijk een ‘aahhh’ moment aan het eind van iedere slok. Dit gevoel is ook met wijn te beleven. Al zouden we de finale toch wat anders omschrijven. Dus op deze proeverij geen wijnen met uitgesproken hout of tropisch fruit en geen geuren van natte bladeren of bloemenvelden in de lente maar frisse wijnen, een beetje mineralen en ook een licht bittertje kan geen kwaad.

En zo gingen ook de bierdrinkers aan de wijn. Natuurlijk stonden er te weinig spuugbakken en werd er niet gespoeld met water maar werd het pilsje weer ter hand genomen. Er werden kreten in de lucht gegooid die je op geen andere wijnproeverij hoort. En het luchtwalsen werd al snel verboden. Toch vonden de meesten een wijn die hen aansprak en daar is het uiteindelijk om te doen. Een Sauvignon Blanc uit de Loire kwam het beste uit de bus maar de smaakbeleving liep redelijk uiteen. De simpele doch volmondige Chileense Merlot bijvoorbeeld, kon de bierdrinkers veel minder bekoren dan de uitgebalanceerde Barbera. Opvallend? Ja en toch weer logisch. Want zoeken we niet altijd naar balans in onze wijn?

Zo veranderde het credo van de avond ineens naar: “Goede wijn, is net als bier!”

Met wijngroet,

Ivo Dijkema
“Wijnliefhebber en startend ondernemer”

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!

Sancerre, een trekpleister voor wijnliefhebbers. Wanneer ik tijdens de middagrust het idyllische plaatsje binnen rijd, lijkt het er te zijn uitgestorven. Ik parkeer de auto aan de voet van het dorp en wandel door de lege straten richting het centrum. De luiken voor de ramen zijn gesloten en je treft op straat enkel een verdwaalde toerist aan. Ik kom langs een prachtig uitzichtpunt en overzie de uitgestrekte wijngaarden die op de hellingen rond het dorp liggen. Ook daar lijkt de wereld op dit moment stil te staan. Op het plein in het centrum kom ik weer enig teken van leven tegen. Een paar toeristen doen niet aan de middagrust en hebben plaatsgenomen op de terrasjes aan het plein. Ik besluit nog even terug te lopen naar het prachtige uitzicht en daarna verder te rijden om mijn hotel in het dorpje Azy op te zoeken. Na deze lokale siësta kom ik hier nog wel even terug.

Proeven, dat doen de honderden toeristen in de namiddag in Sancerre. Proeven, kijken en weer proeven. Zo af en toe wordt er een flesje gekocht, heel sporadisch een doosje. Nog geen drie uur geleden lag dit dorp in een serene rust. Nu lijkt het geëxplodeerd tot een pretpark, met rijen voor de talrijke winkeltjes alsof het ware attracties zijn. De toeristen komen uit alle landstreken van de wereld. Naast de continu fotograferende Aziaten, pik je ook de Amerikanen er met gemak uit. Ze dirigeren het proeven in de winkel en de meest brutale onder hen nemen zonder schroom zelf de kostbare flessen ter hand.

Dit kan ik niet langer aanzien, hiervoor ben ik niet aan deze wijnreis begonnen. Ik wil de wijn beleven en genieten van elk moment. Dus zoek ik naar de meest rustige winkel rond het plein, wurm me tussen een lallend gezelschap door en vraag om “un bottle Sancerre Frois, s’il vous plait.” De ietwat gezette Française kijkt me aan en met iets wat op een glimlach lijkt. Het zal voor het eerst zijn vandaag, dat er een uidrukking verschijnt op haar gelaat wat een beetje in de beurt komt van een lach. Zonder te proeven neem ik ietwat gretig de fles van haar aan en met een haastig “Au revoir” verlaat ik de winkel. Ik spoed mij naar de auto en als een Parijzenaar op de Champs-Elysées, cross ik naar mijn hotel.

Azy ligt nog geen twintig kilometer van Sancerre. Het landschap doet me denken aan een Paturain-reclame en het hotel is al zestig jaar in dezelfde staat. Het oogt authentiek en ademt een gemoedelijk sfeer uit. Achter in de tuin, tussen de fruitbomen installeer ik mij met een boek en de zojuist aangeschafte Sancerre. Al na de eerste slok word ik overvallen door rust. Dit is genieten op zijn best, pas nu beleef ik Sancerre!
Met wijngroet,

Ivo Dijkema
“Wijnliefhebber en startend ondernemer”

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons ook volgen op Facebook, Twitter of Google+ en je hoeft niets te missen!