Karen doet in haar leuke column verslag van de afgelopen oogst.

Eind juli waren de eerste druiven rood. Begin september lopen we al geregeld door de velden om de druiven te proeven, om het suikergehalte, de zuren en de aroma’s in de gaten te houden.
En op donderdag 7 september beginnen we met de oogst, tien dagen eerder dan andere jaren.
We kennen elkaar, dus de routine is er al met een dag. De sfeer is goed. Het is zwaar werk, veel in gebogen houding, en zware emmers die omhoog geheven worden om in de draagkorf te legen.
De eerste twee dagen hebben we allemaal last van de rug, de armen en de schouders.

In het weekend bericht een plukker ons, dat hij uitgegleden is en dat zijn hak in het gips zit.
Met vier plukkers gaan we nog een paar dagen verder. Maar de velden rijpen snel door, op deze manier krijgen we oogst niet op het juiste moment binnen. Eén van de plukkers kent wel iemand, “Hij is een goede plukker, maar hij praat wel erg veel”. Zo komt “Bambi” in ons team. Een al wat oudere, grijsbebaarde man, pretoogjes, zware basstem en enorme rollende rr-en.
Ik spreek hem bij zijn doopnaam aan, maar “daar is geen sprrrrake van”, aldus Bambi.
Hij is zo’n beetje het zwarte schaap in zijn familie. “Vanwege mijn Rrrrevolutionairrre ideeën en omdat ik me 25 jaar lang mijn hoofd liet volstoppen met verhalen bij de Jehova getuigen”.
Wanneer Bambi op dreef is, vergeet hij de druiven te knippen en steekt donderpreken af over de vernietiging van de aarde en het mensdom dat op drift is geraakt.
Wanneer hij wat kalmer is, praat hij -al knippend- over de noodzaak de rijkdom gelijkmatiger over het mensdom te verdelen. En rond etenstijd komen de verhalen los waar we goed kunnen eten en drinken. Want een bourgondiër is hij wel gebleven…

We beginnen met de Syrah. Genoeg druiven, prachtig gaaf en optimaal rijp. Dan de Grenache: nog niet echt rampzalig, maar erg triest: zeker de helft minder oogst dan andere jaren, vanwege de vorstschade van het voorjaar. Dan naar de Marselan: het jongste veld, nu vier jaar, en haar eerste echte oogst. Prachtig. Mooie kleine trosjes, de druiven ferm tegen elkaar gedrukt, diep zoet. Potentieel alcoholgehalte van meer dan 15 procent. Dat wordt een stevig wijntje, wanneer we er geen assemblage van maken.
En dan als laatste de oude Carignan velden. Niet echt mooi, door de vorstschade. Maar we halen er meer van af dan we ingeschat hadden.

Natuurlijk is ook weer materiaalpech. De pomp die de druiven van de kar overzet naar de schuur begeeft het, ondanks een revisie twee maanden voor de oogst. Een miniscuul borgpennetje, zo lang als een lucifer en twee keer zo dik, maakt een hele pomp onklaar. Dezelfde middag is de pech verholpen, een hele opluchting.

Woensdag 20 september wordt regen voorspeld voor de maandag. Op vrijdag besluiten we om het weekend door te werken. Met temperaturen boven de dertig graden ’s middags, is dat afzien.
De maandag is het bewolkt, en ’s middags regent het. Dinsdagochtend legen we voor de laatste keer onze emmers. De oogst zit erop!
De volgende dag sta ik in de keuken, om een Paella klaar te maken. Met een gezamenlijke maaltijd sluiten we het oogstjaar af. Met goed gevulde buik en het loon voor drie weken hard werken, keren onze plukkers huiswaarts.
Voor ons zit het werk er nog niet op. De eerste tank is uitgegist, en kan geperst worden.
Het ruikt heerlijk in de schuur.
Het jaar 2017 zal een kleinere oogst opleveren in Frankrijk, maar kon wel eens een erg goed jaar gaan worden…

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, in de regio Corbières in Zuid-Frankrijk. Daarnaast verhuurt zij op haar wijndomein een tweetal vakantiewoningen.
Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland. En u kunt informeren naar de beschikbaarheid van de vakantiewoningen.