Tag archieven: column karen

Column – Karen Haanstra – zwijnenplaag en een piercing voor de hond

Fontaine des Joncs

Als wijnbouwer ben je niet alleen afhankelijk van het weer, maar ook van indringers. Lees er alles over in de column.

Wilde zwijnen, akelige beesten die ervoor zorgen dat de boer in augustus geen dag vrij heeft.
In augustus wordt er niet meer bespoten, geploegd, geknipt of opgebonden.
Je zou zeggen: met dit mooie weer en dicht bij de middellandse zee, ligt de boerin vast alle dagen op het strand.

Dat had gekund, als er geen zwijnen bestonden. De plaatselijke jachtvereniging schiet er jaarlijks 150 af. En toch lijken er elk jaar weer meer bij te komen.
Dit jaar begon de schade door de zwijnen al vroeg. Droog weer: dat geeft dorst en veel bronnen staan droog, dus kwamen ze de wijnvelden in om in de nog groene druiven te happen.
Begin augustus waren de meeste druiven al rood, dus ook zoeter en nog aantrekkelijker voor de zwijnen.
We moesten met de omheining aan de gang want ondanks een hoogte van een meter en drie spandraden, gingen de kleine exemplaren er onder door en de grote er overheen. Extra palen slaan en met ijzeren staven verankeren in de grond. We hebben zo’n vijf kilometer omheining…

Fontaine des Joncs

Daarna de elektrische omheining aanleggen, drie draden met stroom erop en één aarde-draad.
En dan alle ochtenden controleren of het nog werkt en de stroom er af zetten, en alle avonden de stroom er weer op zetten. En als het niet werkt, het hele veld rondlopen op zoek naar de panne, een takje dat een verbinding tussen een stroomdraad en de grond maakt, is al genoeg om de accu te laten leeglopen. In dat geval de accu loskoppelen en thuis weer opladen, een heel gezeul.
Het neemt veel tijd in beslag en de auto en onze benen maken de nodige kilometers.

Een collega moest een paar dagen weg, dus kwamen zijn velden er ook bij. Het werd een dagtaak.
Ons hondje mag mee, die vindt het geweldig om door het veld te rennen, terwijl de baas staat te prutsen met draden en accu’s of probeert extra palen in de keiharde grond te slaan.
Eind augustus liep dat anders. Voordat de baas “halt” had kunnen roepen, had ons hondje zich in het wijnveld op een zwijn gestort!
Op het gebrul van de baas (om de hond terug te krijgen en het zwijn bang te maken) kwam ons hondje ontdaan terug, met een snee in de achterpoot. Van een slagtand van het zwijn.
Het hondje werd naar de auto gedragen. En het zwijn stond dom vanuit het veld toe te kijken.
Dat had hij niet moeten doen. De baas had het jachtgeweer in de auto, want het jachtseizoen is begonnen. Wraakzuchtig werd er een schot gelost op het zwijn, die daarop door de elektrische omheining denderde.

Column Karen Ons hondje werd bibberend bij mij afgeleverd, de dierenarts werd gewaarschuwd en een half uur later zat het beestje op de behandeltafel. Ik zag een algehele narcose niet zitten voor vier hechtingen,. Na wat onderhandelen wilde hij proberen er een soort nieten in te zetten, om de wondranden tegen elkaar aan te krijgen.
Ik hield ons hondje stevig vast “Niet bewegen” zei ik, een commando dat hij kent van de jacht.
En het beestje gaf geen kik, terwijl er vier nieten werden gezet.
Ik kwam apetrots thuis met ons dappere huisdier. Om te constateren dat de nietjes op een piercing lijken, we hadden dus een ultra-modern hondje in huis. Vond hij zelf zeker ook, hij deed geen enkele poging dit mode-artikel te verwijderen. De wond genas voortreffelijk en een week later werd de “piercing” alweer verwijderd.

Na de oogst gaat de baas een keer op zwijnenjacht, zonder hond, om de rekening te vereffenen…

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons volgen via mail, facebook, twitter of google+!

Column – Karen Haanstra – tussen de….koeien!

Fontaine des Joncs

In de maand juli gaat wijnboerin Karen op vakantie. Ja, en wat ga je dan doen?

Juli zette in met warm weer en een paar kleine buien. De groei zit er goed in. We hebben uitgedunt en bijgeknipt. Er is minder werk, de boer kan aan vakantie denken. In ons geval vijf dagen naar de Aveyron, een agrarisch en dunbevolkt gebied. Om precies te zijn: in een gîte bij een veeboer, die “fleur d’aubrac” koeien had, oftewel vleeskoeien.

Dikke konten en lieve koppen. Dat probeerde ik op papier vast te leggen. Rustig vee, maar ze bewogen toch meer dan ik had gedacht. Dus heb ik bladzijdes vol koppen, schouders, ruggen en billen, maar geen complete koe.
Partner en zoonlief leefden zich uit met forelvissen, het menu werd er wel wat eentonig door.
’s Middags werd de omgeving verkend en dat bracht ons bij wijnvelden, een wonder in onze ogen. Want dit gebied kent de laagste temperaturen van Frankrijk, vooral in de winter.
In de coöperatieve cave hebben we de wijn geproefd, van totaal slechts 22 hectare.
We zijn teveel onze eigen zongestoofde wijn gewend, dus geen eerlijke jury.

wijnveld aveyron
De gastvrouw -een oenoloog- raakte aan de praat, toen ze hoorde dat we wijnbouwers waren.
Ze vertelde over de moeizame weg om de kwaliteit verder te ontwikkelen. De wijnvelden liggen tegen steile hellingen. Van oudsher wordt er in terrasvorm gepland, dus een paar rijen en dan weer een paar treden omhoog, naar de volgende rijen. Arme grond, met een laag rendement. En al het werk is handmatig en dus duur. De oudere generatie probeert dit cultuurgoed in stand te houden, maar de jongere generatie treedt niet in hun voetsporen, omdat er geen bestaan in zit.
We kennen het verhaal: wil je gaan voor kwaliteit, laag rendement en handmatig, dan zit daar een kostenplaatje aan vast en dat komt in de prijs tot uitdrukking. Dat brengt me bij het onderwerp: particuliere cave en coöperatieve cave.

Een coöperatieve cave is een grote structuur, waar de leden -wijnbouwers- zeggenschap hebben. Tenminste, dat was vroeger. Door de schaalvergroting bestieren professionals de coöperatie en hun salaris wordt uit de verkoop betaald. De wijnboer brengt dus zijn druiven naar de cave, waar personeel de vergisting, assemblage en verkoop op zich neemt.
Simpel gezegd: voor de wijnbouwer houdt het werk op zodra hij de kar druiven leeg heeft gekieperd in het grote bassin bij de coöperatie. Het gewicht en suikergehalte van elke kar druiven is de basis voor de vaststelling van het aan hem uit te betalen bedrag.

Een particuliere cave (zoals wij) is een bedrijf waarbij de druiven in eigen cave vergist worden tot wijn, geassembleerd en verkocht. Een particuliere wijnbouwer neemt meer risico: bij de vergisting kunnen dingen misgaan en dat kan tot forse verliezen leiden. En de verkoopprijzen kunnen tegenvallen.

Nu kun je als particulier twee kanten uit: een contract afsluiten bij een grote exportfirma die het alleenrecht heeft op al je wijn, de prijs bepaald en de wijn per bulk, in een grote vrachtauto afhaalt op het moment dat daar een contract voor is. De wijn wordt daarna geassembleerd met wijnen van andere wijnbouwers, om zo een grote -uniforme- partij op fles te zetten en te verkopen aan onder meer grootwinkel- en restaurantketens. Uiteraard zal er nooit de naam van de wijnbouwer op het etiket worden vermeld, omdat de wijn niet in eigen beheer is gebotteld.

Je kunt als particuliere cave ook zelf je wijn op fles zetten (ik dus) en proberen die wijn verkocht te krijgen. Via tussenhandel of via rechtstreekse verkoop. Dat is een vak apart, en met mijn rijkelijk gevulde dagen, valt het niet altijd mee daar genoeg tijd en motivatie voor te vinden.

Vandaar dat ik tijdens een vakantie even helemaal niks anders wil doen dan koeien te vereeuwigen…

Aveyron koe

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons volgen via mail, facebook, twitter of google+!

Column – Karen Haanstra – juni, de zenuwen worden op de proef gesteld

Fontaine des Joncs

Soms zit alles tegen en gebeuren er onverwachte dingen. Ook in Zuid-Frankrijk bij wijnbouwer Karen Haanstra.

De ellende begon in mei, toen de machine voor het bespuiten het begaf…
Na vier weken geduldig wachten, ging ik richting reparateur. Dat soort “klusjes” mag ik opknappen.
Ik ben een nuchtere noorderlinge, niet zo’n snel aangebrande zuiderling.
Dus lang, blond en frans gebekt toog ik naar de reparateur en kreeg te horen:
“ Nee, de onderdelen zijn er nog niet”,
Na het aanhoren van gemompel over de leverancier die afspraken niet nakwam, zette ik een dramatisch monoloog in over mijn partner. Dat hij tegen hellingen op moest rijden met een oude en ongeschikte machine en dat ik doodsangsten uitstond over mogelijke ongelukken. Ter afronding vermelde ik dat mijn Syrah al twee meter hoog was en dat we met het oude apparaat de toppen niet konden bespuiten, met dus het risico van uitbrekende ziektes.
Twee cliënten hadden mijn voordracht aandachtig gevolgd. Na opmerkingen dat mijn veld er mooi bij stond, volgde de vraag waar mijn Domaine gevestigd was.

Fontaine des Joncs
“In Fontjoncouse”
“ Oh la la, ik ken dat gebied, niet makkelijk. Ik heb ook velden tegen de hellingen liggen, maar Fontjoncouse, dat is wel even wat anders …”
Dat hielp, de directeur werd erbij gehaald, die alle medewerkers om zich verzamelde.
En constateerde dat niemand zich met de bestelling van de onderdelen had bezig gehouden.
“’t Is simpel”, zei ik, “laad de machine maar weer op de aanhangwagen richting Fontjoncouse, ik zoek wel een andere oplossing”.
“Vandaag krijgt u van mij antwoord,” beloofde de directeur.
Dat bracht mij bij de tweede panne, geen telefoon en internetverbinding. De franse PTT had zich vergist en mijn abonnement opgeheven in plaats van een ander.

Dezelfde middag ontving ik een sms, dat de werkplaats een reparatie zou uitvoeren die het bestellen van het defecte onderdeel overbodig maakte.
Binnen een week stond de machine weer bij ons op het erf. Het was windstil, dezelfde dag stoomde mijn partner er alweer mee door de velden, er werd goed werk verricht.

Fontaine des Joncs
Maar nog steeds geen telefoon.
Na drie weken wachten, toog ik opnieuw naar de telefoonwinkel, waar ik de versie van lang, blond en frans gebekt wilde herhalen. Halverwege hield de koppeling er mee op, en het lukte nog net de versnelling in de drie te wringen. Met een gangetje van vijftig reed ik vooraan de file Narbonne binnen. Bij elke mini-rotonde (daar zijn fransen gek op) in de zenuwen vanwege het voorrang moeten verlenen. Afremmen betekent dat de motor afslaat, dan sta je mooi voor schut op een rotonde. Drie rotondes verder reed ik de industrie-zone in tot aan de garage.
Daar was niets over van mijn strijdlustig imago. In de zenuwen, bepaald niet goed gebekt, deed ik mijn relaas. Alles werd in het werk gesteld om de auto snel te repareren, onderdelen waren met vijf minuten besteld, de planning werd gewijzigd. Dit was wel wat anders dan de vorige reparatie.
Met een taxi keerde ik die dag terug. Openbaar vervoer bestaat niet in onze regio.

De volgende dag kon de garagehouder mijn sleutels niet vinden. Het bestellen van de nieuwe sleutels zou de reparatie flink vertragen. Gelukkig vond een andere klant mijn sleutels dezelfde dag terug in diens auto. Drie dagen later was ik weer mobiel.
De dag daarop strandde mijn partner in een wijnveld: de radiateur van de tractor had het begeven. Van een oude tractor werd de radiateur gedemonteerd, zodat ook dat euvel verholpen werd.
En een paar dagen later hield de tv ermee op. Oorzaak: een kapotte antenne, en dus kon ik het dak op. Er zijn zo van die series…
Daarentegen de velden: die groeien voorspoedig, we zijn al met uitdunnen en bijknippen begonnen, ze staan er prachtig bij. De druiven zwellen, ze liggen voor op schema. Als het weer mee wil blijven werken, dan kan het een heel goed jaar gaan worden.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons volgen via mail, facebook, twitter of google+!

Column – Karen Haanstra – multitasken

Fontaine des Joncs

Een wijnboer die aan het multitasken is. Die combinatie leg je niet zo snel. En toch…


Een mail in mei begon als volgt: “alles goed, zit in de werkkleren achter de pc. Hele huis stinkt naar bloemkool die staat te koken (en die ik zo ga afgieten), de wasmachine draait de lakens schoon, het huis is aangeveegd, de mails de deur uit, dus ik kan zo een sprintje trekken naar de velden.”
En kreeg als reactie: Geweldig, ook op het franse platteland doen jullie aan multitasking!
Multi-tasking: een modern woord om te zeggen: van hot naar haar rennen en niks af krijgen.

voisin en retard
Mei is dus een multi-tasking maand, er moet van alles tegelijk gebeuren.
De Syrah moet weer tussen de draden worden geleid, het uitdunnen van de Marselan en Cinsault, ploegen, onkruid verwijderen, preventieve besproeien tegen ziektes.
Mooi warm weer, de groei zit er goed in. Maar teveel wind, dan kun je niet bespuiten.
Preventief moet er twee-wekelijks bespoten worden. Vooral nu de bloesem op uitkomen staat.
Denk niet, dat de wijn tegen de oogsttijd voorzien is van een dikke laag gif.
We gebruiken dezelfde middelen als de biologische landbouwers, op basis van zwavel en koper, om de planten te beschermen tegen schimmel en andere ziekte-aanvallen. Zonder die middelen heb je tegen oogsttijd of verrotte, of hele kleine onrijpe druiven, waar geen wijn van te maken valt.
Ruim 6 weken voor de oogst stoppen we, om zo weinig mogelijk residu te hebben in de wijn.

Net als vorig jaar, gebeurt dat bestrijden de eerste twee keren handmatig met een lans, die een fijne waas over de bladeren legt. Zo gebruik je een minimum aan product.
De derde keer wordt met een groot apparaat gewerkt (een spuitinstallatie die aan de tractor wordt gekoppeld). De struiken zijn te groot voor handmatig werk.
Bij de eerste windstille dag vertrok mijn partner om vijf uur ’s ochtends -met een opgewekt humeur- richting velden. En kwam met een hoofd dat op onweer stond, weer thuis.
Panne aan het apparaat. Ik zag het onheil naderen: alsnog kilometers lopen met een lans.
Een oud apparaat bleek nog dienst te kunnen doen, en zo werd het werk voortgezet. Zoonlief noemt deze -nog functionerende- antiquiteit sindsdien “plan B”.

De volgende dag werd het kapotte apparaat door de reparateur opgehaald, met de belofte dat het met twee weken klaar zou zijn voor de volgende spuitronde. We wachten nog steeds. ..
In het zuiden is een belofte vaak niet meer dan een indicatie van goede wil.
Dus kon plan B opnieuw worden aangekoppeld. En vertrok hij opnieuw met een hoofd op onweer: twee keer zoveel tijd kwijt, omdat met dit oude apparaat per twee rijen in plaats van per vier rijen wordt bespoten. Afwachten of in juni plan B buiten werking kan worden gesteld.

marselan
Bij de biologische buurman verliep het multitasken rampzalig. Er gebeurt van alles tegelijk, dat wel, maar niets op het goede moment.
Werken op het land betekent je richten op wat de natuur en het weer bepalen.
Een paar dagen na een bui kun je ploegen. Direct na de bui zak je met de tractor in de aarde en klinkt de grond teveel in. Te laat na de bui is de bodem alweer zo hard als beton en kom je er met de ploeg niet in. Buurman wachtte te lang, het is alweer weken droog. Na twee halve dagen van ergernis en slecht werk gaf hij de strijd op. Dus het onkruid is niet losgewoeld, groeit opgewekt verder en overwoekert de wijnstruiken. Die maar wat aanpieren, want ze zijn te laat in het jaar gesnoeid, waardoor ze “bloeden”: de sapstroom is omhoog gericht, dus net als bij een wond drupt het sap uit de gesnoeide twijg, die zo haar kracht verliest.
’t Is met alles wat levend is hetzelfde: wil je dat het goed gedijt, dan moet je er goed voor zorgen.

Karen Haanstra is wijnbouwer in Fontjoncouse, Corbières in Zuid-Frankrijk. Onder de naam “Fontaine des Joncs” produceert zij wijnen van o.a. de Syrah, Carignan en de Chardonnay-druif. De wijnen van Fontaine des Joncs zijn in beginsel alleen in Frankrijk verkrijgbaar, echter op de site van Fontaine des Joncs kunt u HIER informeren naar de verkrijgbaarheid van de wijnen in Nederland.

Ed
Reageren? Mail naar me.

Je kan ons volgen via mail, facebook, twitter of google+!