Eind tijdje geleden was in São Paulo de grootste wijnbeurs van Zuid Amerika, Expovinis Brasil 2014.

Lees verder Column Patricia de Keijzer – Expovinis Brasil 2014 →

Onlangs was ik in mijn favoriete wijnwinkel in Brasilia, het is geen echte wijnwinkel maar een soort van groothandel met een geweldige wijnkelder, en daar kwam ik zowaar wijn tegen met het WK logo.

Een officiële Fifa world cup Brasil wijn!

Nieuwsgierig als ik ben moest ik deze wijn natuurlijk meenemen. Voor een Braziliaanse wijn vond ik de prijs aan de hoge kant, ongeveer 14 euro per fles.

Op de rode wijn staat een leuke tekst dat de wijn een hommage is aan het voetbal. De inspiratie van de 11 spelers zit ook in deze fles.

Er zitten dan ook 11 verschillende rode druiven in deze wijn (Merlot, Cabernet Sauvigon, Tannat, Teroldego, Touriga Nacional, Nebbiolo, Alicante, Ancelotta, Tempranillo, Malbec en Pinot Noir).

Op de fles wit moest ik een paar keer kijken maar daar staat niet op welke druiven gebruikt zijn voor deze wijn.

Er staat niet veel meer op dan dat de geselecteerde druiven garant staan voor de kleur, geur en smaak van de wijn.

Doordat ik geen echt lekkere Braziliaanse witte wijnen hier kan vinden moet ik vaak aan de tekst denken die ik in mijn cursus heb gelezen, if it grows with it, it goes with it. Met andere woorden de wijn uit de streek past vaak uitstekend bij het eten uit de streek.

In het geval Brazilië past daar een rode wijn altijd beter bij het eten (rundvlees, in ieder geval veel vlees met bruine bonen) dan wit. En dit is daar dan weer een mooi voorbeeld van dat rood meer aandacht krijgt dan wit.

Voor wat betreft de smaak van beide wijnen kom ik niet verder dan het waarschijnlijk een belevingswijn is. Ik vermoed dat de wijn tijdens een spannende WK wedstrijd beter smaakt dan dat nu het geval is.

En anders zou ik er een bewaarwijn van maken die prima past bij de gadgets van het WK 2014.

Patricia de Keijzer

Op zich heb ik geen favoriete witte wijn, maar als ik mijn voorkeur voor een witte druif zou moeten geven dan ga ik voor de Chardonnay of Riesling.

En dan mag de wijn voor de Chardonnay een volle vette zijn en de Riesling droog en strak zijn.

En dat is dan ook mijn probleem hier. Ik heb hier nog geen echt lekkere stille witte wijn gevonden.
Wel een heerlijke mousserende witte wijn, een prima prosecco en zelfs een dessertwijn waar ik van blijf snoepen. Maar een stille witte wijn is me nog niet gelukt. Lichtelijk jaloers word ik dan ook als ik al die proefnotities op onder andere facebook lees. In Nederland is het niet moeilijk om voor een betaalbare prijs een lekkere witte wijn kopen.

Hier ben ik echt nog op zoek naar een witte wijn.

Zo heb ik een Braziliaanse witte wijn geproefd van Miolo. Over de rode wijn was ik erg tevreden en dus was ik nieuwsgierig naar wat wit te bieden had. Ik zag 2 flessen Chardonnay staan, de Reserva (duurder) en de Seleçao. Die laatste was een blend van Chardonnay en Viognier.

Helaas hadden beide een rare afdronk. Een beetje een verkeerd zoetje, wat me doet denken aan hars in Griekse wijnen. Of aan een witte wijn die te lang in de zon heeft gelegen. Voor mij niet voor herhaling vatbaar.

Van het wijnmerk Aurora had al een prima prosecco gedronken en ook een lekkere dessertwijn. Benieuwd was ik naar de stille wijn. Ook daar had ik voor de Chardonnay gekozen. Maar ook deze wijn viel tegen. Wederom dat rare zoetje bij de afdronk. Ik kan het niet helemaal plaatsen wat het exact is maar het is voor mij niet aantrekkelijk.

Omdat ik tot nu toe nog geen lekkere witte Braziliaanse wijn had gevonden ben ik toch maar overgestapt op een import wijn. Dat vind ik qua keuze wat moeilijker, omdat de prijzen hier nu eenmaal een stuk hoger liggen. Een fles wijn waar je in Nederland ongeveer 10 euro voor betaalt, betaal je hier ruim 18 euro voor. En dan is het nog maar de vraag of het dat waard is. En ook daarbij heb ik wel eens een echte misser gehad en erger nog, ook in die categorie heb ik nog geen favoriete witte wijn kunnen vinden.

Komende week vlieg ik naar Nederland en ik weet al wat op mijn boodschappenlijstje staat. Een witte wijn (of twee)! En bij terugkomst in Brazilië ga ik gewoon weer op zoek. En mocht het me niet lukken dan verwijder ik gewoon alles wat met wijn te maken heeft op mijn facebook. Kom ik ook niet in de verleiding.

Proost!

Patricia de Keijzer

De grootste wijnverrassing die ik in Brazilië ben tegengekomen betreft een mousserende wijn.

Net voor de kerst kwam de container uit Nederland aan met onze spullen. Maar op de kamer stond nog wel een attentie voor de feestdagen. Een fles Braziliaanse bubbels van het merk Chandon.

Uit onwetendheid maakte ik nog een opmerking over het merk Moët en Chandon. Er zijn hier namelijk redelijk wat etenswaren te koop met het label “típico”. Bijvoorbeeld “típico ricota” is dan een soort van ricotta maar omdat het geen originele ricotta is en hier gemaakt wordt in plaats van in Italië krijgt het dan het label “típico ricota”. Soms zijn die producten prima en soms proef je dat het namaak is. In ieder geval worden de típico produkten in Brazilie gemaakt en zijn daardoor betaalbaar.

Voor mezelf had ik van de bubbels een típico champagne gemaakt.

Er kwam in ieder geval een moment waarbij het feestelijk was om een fles met bubbels open te maken. Moet ik eerlijk toegeven dat ik al vrij snel iets als een excuus aangrijp om bubbels te drinken. En toen kwam de fles Chandon weer tevoorschijn. En ik moet toegeven dat ik aangenaam verrast was door deze bubbels. Een subtiele smaak met een verfijnde bubbel.

Op de achterkant van de fles is te lezen dat deze espumante gemaakt is van de druiven Chardonnay, Pinot Noir en Riesling Itálico. Over de wijze van het verkrijgen van koolzuur staat niets anders vermeld dan “espumante natural” waardoor ik er vanuit ga dat de wijn de koolzuur krijgt door een tweede gisting. Maar of dat een tweede gisting is op fles of in een tank kan ik niet uit het etiket halen.

Wat ik wel nog uit het etiket haal is dat de wijn gebotteld en geproduceerd wordt in het huis van Chandon in Brazilië gesticht in 1973 door het huis Moët en Chandon te Frankrijk.

En het beste nieuws voor mij is nog wel dat een fles Moët en Chandon hier R$ 189,00 (+/- 70 euro) kost en fles Chandon R$ 60,00 (+/- 22 euro). Voor deze prijs heb ik niet eens meer een nep-excuus nodig om bubbels te drinken.

Proost!

Patricia de Keijzer

Waar ga je in het buitenland, waar je de taal niet spreekt, wijn kopen?

In mijn geval is dat gewoon de supermarkt. Trouwens in Nederland kocht ik ook regelmatig wijn in de supermarkt, omdat het handig is en er ook goede wijn in de supermarkt verkocht wordt. Je krijgt er alleen geen persoonlijk advies bij.

Maar goed de supermarkt dus.

De wijn is onderverdeeld per land. Frankrijk: erg duur. Portugal, waarschijnlijk omdat ze daar een kolonie van geweest zijn, een heel klein beetje Spanje (duur) en natuurlijk Argentinië en Chili. Van die laatste twee zou je denken dat ze goedkoper zijn, omdat het Zuid-Amerikaanse landen zijn, maar dat is helaas niet zo. Voor een Chileense wijn waar je in Nederland ongeveer 6 euro voor betaald betaal je hier rond de 10 euro.

Maar ik ga voor de nationale wijn.

Het valt op dat er niet zo heel veel witte wijn staat, voornamelijk rood en een kleine beetje rosé. Maar ik heb hier het zomers gevoel, dus ik ga voor wit. Een echte voorkeursdruif heb ik niet, maar van een hele strakke Riesling kan ik gelukkig worden.

Ik zie een Riesling van Braziliaanse bodem, uit de streek Serra Gaucha van Marcus James jaar 2012. Bij een jonge Riesling verwacht ik hoge zuren, maar niets is minder waar. De wijn ruikt naar appels en smaakt ook naar appelsap met alcohol. Niet echt een best begin voor wat betreft wijnen uit Brazilië.

Toegegeven; ik heb ook geen informatie over specifieke wijnen uit Brazilië, maar gelukkig is er Google.

Na wat informatie gezocht te hebben over Braziliaanse wijnen kwam ik uit op een wijn van de Miolo groep.

Het blijkt zelfs dat je deze bij de Nederlandse supermarkt kan kopen. Het zou in Nederland niet mijn eerste keus zijn (wijn uit Brazilië), maar door de verhalen op internet is het hier wel mijn eerste keus geworden.

De meest lovende woorden gingen over de Cabernet Sauvignon Reserva.

Het vinden van een Miolo wijn was niet eens zo heel moeilijk. De keus daarentegen wel, ze maken namelijk veel wijn van verschillende druiven.

Maar omdat ik veel enthousiaste woorden over de Cabernet Sauvignon Reserva had gelezen, zou ik die in ieder geval nemen. Er was ook een gewone Cabernet Sauvignon en die heb ik om te vergelijken ook meegenomen. Voornamelijk om erachter te komen of het prijsverschil ook te proeven is.
De gewone Cabernet Sauvignon is namelijk de helft goedkoper.

Beide wijnen uitgeschonken en naast elkaar gezet en wat een verassing. De reserva is echt een heerlijke rode wijn met een volle ronde smaak. En waarbij de gewone cabernet wat scherper is, is de reserva wat zachter.

Dit is een betere kennismaking met Braziliaanse wijn.

Patricia de Keijzer

Door een korte voorbereidingstijd voor het vertrek naar Brazilië, twee maanden, had ik me voornamelijk met de verhuizing bezig gehouden en niet zozeer met in hoeverre Brazilië een wijnland was. Het ligt in Zuid Amerika en daar komen goede wijnen vandaan, dat was zo ongeveer hoe ik er over dacht.

De eerst ervaring uiteten gaan in Brazilië was daardoor voor mij best bijzonder. Ik ga graag uiteten en vind het heerlijk om daar een glas wijn bij te drinken.

De eerste keer uiteten was in een restaurant dicht bij onze tijdelijke huisvesting. De menukaart zag er goed uit. En dat er bij de dranken geen wijn stond vond ik nog niet zo raar want daar heb je een wijnkaart voor.

Op de wijnkaart stonden alleen flessen wijn en ik was nog niet helemaal thuis in de omreken koers reais – euro maar het zag er prijzig uit. Met mijn gebrekkige Portugees gevraagd of er ook een mogelijkheid was voor het bestellen van een glas wijn. Helaas, dat behoorde niet tot de mogelijkheden. En ondanks dat we in de hoofdstad van Brazilië zijn wordt er bijna geen Engels gesproken. Onze ober was daarin dan ook geen uitzondering en een verdere uitleg kwam in het voor mij niet verstaanbare Portugees. Enigszins beduusd dan maar de lokale drank bestelt, een caipirinha.

Neem van mij aan dat de combinatie filet mignon en een caipririnha niet de beste combinatie is.

Maar omdat het restaurant dicht bij was, op loopafstand, was het makkelijk om daar een hapje te eten. Maar na de zoveelste keer uiteten zonder wijn was ik er wel klaar mee (je bent gek op wijn of niet). Dus ik zou de wijnkaart vragen en een fles wijn bestellen.

Nu ik wat meer op mijn gemak zat kon ik rustig de kaart bekijken en tot mijn verbazing zag ik er flesjes wijn opstaan met een inhoud van 187 ml.

En zelfs dit kleine flesje kwam uit een wijnklimaatkast. Een prima rode wijn die op de juiste temperatuur geserveerd werd. En wat is wijn dan toch lekker.

De keer dat we iets te vieren hadden gingen we natuurlijk terug, want hier was prima wijn te krijgen. Met 3 man bestelden we dan ook de wijn. Het probleem kwam pas bij de tweede ronde. De wijn was op.

Nu ik wat langer in Brazilië ben weet ik dat het geen wijnland is. De Braziliaan drinkt het liefst bier. En door de hoge belasting op importproducten is een redelijke wijn die niet uit Brazilië komt al snel duur.

Maar het positieve nieuws is dat er ook wijn wordt gemaakt in Brazilië. Tijd dus om op zoek te gaan naar wijn uit Brazilië.

Patricia de Keijzer

Verliefd werd ik op wijn toen ik woonde op Curaçao. Daarvoor had ik wel eens geflirt met wijn, maar het was wisselvallig. In een restaurant kon ik echt genieten van wijn en als ik dan in de kroeg kwam werd dat meteen weer teniet gedaan.

Maar op Curaçao schonken ze over het algemeen betere wijnen. En toen er een winkel werd geopend waarbij je eerst de wijn mocht proeven, voordat je wijn kocht en zo ook de diversiteit van de verschillende wijnen kon proeven, was ik verkocht.

Terug in Nederland ben ik begonnen met een wijncursus (WSET2). Eigenlijk toevallig omdat de slijterij waar ik wijn kocht de cursus hield. En het leek mij wel een goed idee om mijn gevonden liefde voor wijn te vervolgen. Er ging een wereld voor me open. Het beste aan de cursus vond ik dat ik voor het eerst verschillende wijnen naast elkaar kreeg te proeven, waardoor je ook echt het verschil van de wijnen kon proeven.

Na deze cursus was ik zo enthousiast dat ik verder wou gaan. Maar het vervolg van deze cursus liet helaas op zich wachten.

Een wijnreis naar de Champagnestreek, Elzas en de Moezel had mijn liefde voor wijn vergroot. Dus ben ik verder gaan zoeken en kwam ik uit bij SWEN2.

Toch weer een andere cursus, veel geleerd maar er werd me ook duidelijk gemaakt dat er nog veel te leren valt. En na een serieus examen met het proeven van wijnen wist ik het zeker, ik wil verder in wijn. Hoe en wat wist ik nog niet maar daar zou ik zeker achter gaan komen. Mijn verliefdheid in wijn was namelijk omgeslagen naar een houden van.

Terwijl ik aan het nadenken was over mijn toekomst in de wijn kwam plotseling het bericht dat we de mogelijkheid hadden om in Brazilië te gaan wonen.

Een kans die we niet voorbij konden laten gaan. Maar Brazilië en wijn? Zuid-Amerika staat bekend om zijn wijnen, maar Brazilië komt daar niet in voor. Er was mij niet veel bekend over Braziliaanse wijnen.

Ondertussen schrijf ik dit op Braziliaanse bodem en ben me aan het verdiepen in Brazilië, haar wijnen en de cultuur daar omheen……

Patricia de Keijzer